Ένας κόσμος για εξερεύνηση, όχι ένα λιμάνι ν’ αράξεις

Στις περισσότερες περιπτώσεις, στην αρχή θέλεις να περνάς όσο περισσότερο χρόνο γίνεται με τον άλλον. Ακόμα και την κούρασή σου την καταπολεμάς για χάρη του. Γιατί έχεις έναν νέο κόσμο να εξερευνήσεις και τόσα πολλά να μάθεις. Επιδιώκεις να βγαίνετε ραντεβού σε διάφορα μέρη, για να δεις πώς φέρεται. Να μένετε και σπίτι, για να μάθεις πώς αντιδρά στο δικό του περιβάλλον. Να γνωρίσεις τους φίλους του, για να συλλέξεις δεδομένα για τη ζωή του χωρίς εσένα. Να βρεθείτε και με τη δική σου παρέα, για να δεις την κοινωνικότητά του και πώς αντιδρά έξω απ’ τα νερά του. Να μιλάτε με τις ώρες στο τηλέφωνο, για να ακούσεις κάθε εμπειρία και κάθε κρυφή του επιθυμία ή σκέψη. Να μάθεις τα ενδιαφέροντά του και να ασχοληθείς κι εσύ λίγο με αυτά, για να καταλάβεις τι τον πωρώνει τόσο και για να απολαμβάνετε κοινές στιγμές βασισμένες σε εκείνα. Προσπαθείς να τον ψυχολογήσεις, να μάθεις ποιος ακριβώς είναι και πώς συνήθως λειτουργεί σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Και μάλιστα, συνήθως, βρίσκεις χαριτωμένο ό,τι κι αν κάνει, έχοντας ανακαλύψει μια αιτία και βάση για κάθε του συμπεριφορά. Όπου «άλλος» βάλε το νέο σου αμόρε κι όπου «αρχή», την αρχή της σχέσης σας.

Σε πολλές –αν όχι στις περισσότερες– εξ αυτών των περιπτώσεων, όμως, το κλίμα αυτό δε διαρκεί επ’ άπειρον. Έρχεται η στιγμή που νιώθεις πως έχεις ιχνηλατήσει κάθε σπιθαμή του νέου αυτού κόσμου. Πως έχεις μάθει τις συνήθειες, τις σκέψεις, τα όνειρα, τη φιλοσοφία του συντρόφου σου πολύ καλά. Κάθε του αντίδραση προβλέψιμη, σαν να πρόκειται για τον εαυτό σου. Κι αυτό σου αρέσει, γιατί μιλάς πλέον για έναν γνώριμο κι οικείο κόσμο κι αυτό σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια.

Έτσι η σχέση περνάει στην επόμενη φάση, όπου ζητούμενο είναι η απόλαυση αυτής της ασφάλειας του γνώριμου κόσμου. Το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να ζήσεις την ύπαρξη αυτού του νέου ατόμου που έβαλες στη ζωή σου. Και κάπου εκεί βάζεις τη σχέση σε μια καθημερινότητα, σε μια ρουτίνα. Δεν είσαι ανοιχτός πια να εντάξεις κάτι διαφορετικό κι ούτε να το εντοπίσεις και να ασχοληθείς μαζί του όταν έρθει. Η κούραση είναι υπαρκτό εμπόδιο και δεν αναζητάς πια μία ακόμα βόλτα. Και με τους φίλους του, δεν πειράζει, ας βγει μόνος του κι εσύ με τους δικούς σου, δε χάνετε και κάτι. Και το νέο του κόλλημα, πόσο σε εκνευρίζει, όλο εθισμούς είναι αυτός ο άνθρωπος! Και σαν πολλές λανθασμένες συμπεριφορές να μαζεύονται. Και γιατί να φλυαρείτε πάλι; Ξέρεις ακριβώς τι γίνεται στο μυαλό του, τα συνηθισμένα. Δε χάνεστε, άλλωστε. Είστε δυο άνθρωποι σε σχέση. Μια σχέση που έχεις πια για δεδομένη.

Μα τι είναι δεδομένο και, κυρίως, τι είναι σταθερό στη ζωή; Εσύ ο ίδιος, εσύ η ίδια, πόσο έχεις αλλάξει από όταν σε γνώρισε ο σύντροφός σου; Πόσες φορές σε ‘χεις εκπλήξει με το πόσο διαφορετικά, από ό,τι συνήθως, φέρθηκες σε μια δεδομένη στιγμή; Με το πόσο έχουν αλλάξει οι απόψεις σου για συγκεκριμένα θέματα; Πόσα «εγώ ποτέ δε θα…» διέψευσες; Κι όλα αυτά τα λες εξέλιξη της προσωπικότητάς σου. Και σου βγάζεις και το καπέλο! Κι εγώ, επίσης, θα σε συγχαρώ. Όμως καιρό τώρα έχεις σταματήσει να αναζητάς τυχόν παρόμοιες αλλαγές στον σύντροφό σου.

Θεωρείς πως ό,τι ήταν να μάθεις για εκείνον, το ξέρεις ήδη κι έχεις ξεχάσει πως τίποτα δε μένει αμετάβλητο. Ούτε η σχέση σου ούτε το αμόρε σου. Κάθε λεπτό μαζί του μπορεί να ‘ναι ουσιαστικό. Κάθε επιπλέον επεξεργασία σε κάτι που σου είπε ή σε κάτι νέο που έβαλε στη ζωή του μπορούν να σου δώσουν πληροφορίες για τον κόσμο του, για το μυαλό του, για το τι νιώθει. Κι η σχέση δεν μπορεί να ‘ναι δεδομένη, αν αγνοείς πολλά για το άλλο άτομο που είναι σε αυτή. Αργά ή γρήγορα, θα καταλήξει μια ανιαρή σύμβαση ή θα τελειώσει με κάποια άλλη αφορμή και θα τρέχετε να δείτε πού χάθηκε η μπάλα.

Αξίζει να δούμε τον σύντροφό μας σαν την αγαπημένη μας ταινία ή το αγαπημένο μας βιβλίο; Τα κρατάμε εκεί στα αρχεία μας, γιατί ξέρουμε πως μπορούν να μας προσφέρουν οικεία συναισθήματα. Μα έχει ουσία να ξαναβλέπουμε την ίδια ταινία ή να ξαναδιαβάζουμε το ίδιο βιβλίο, αν προεξοφλούμε πως ξέρουμε τα πάντα γι’ αυτό κι όσες πληροφορίες ήταν να πάρουμε από εκείνο μάς τις έχει ήδη δώσει; Ή μήπως το ιδανικό θα ήταν κάθε στιγμή μας με κάτι αγαπημένο να την αντιμετωπίζουμε σαν πρώτη και διαφορετική από κάθε άλλη, έχοντας πάντα τον ενθουσιασμό ενός εξερευνητή;

«Δεδομένα» να λέμε το ίντερνετ του κινητού μας, τα στοιχεία ενός προβλήματος ή τις καταχωρήσεις μιας ηλεκτρονικής συσκευής. Όχι ανθρώπους ή σχέσεις.  Τίποτα από αυτά δεν είναι δεδομένο, αλλά μεταβλητό κι εξερευνήσιμο. Αυτή είναι όλη η μαγεία κι ο μόνος τρόπος να κερδίσουμε τον χρόνο.