Ξέρεις την ιστορία του γαλλικού φιλιού;

Κρέπες, κρασιά και σαμπάνιες, τηγανητές πατάτες, ερωτικά φιλιά∙ τι κοινό έχουν όλα αυτά; Γενέτειρα αυτών των απολαύσεων, της στοματικής κοιλότητας κι όχι μόνο, θεωρείται η Γαλλία. Ως γνωστόν, όμως, είναι αρκετά δύσκολο να ανιχνευθεί με σιγουριά η ιστορία καταγωγής ενός ανθρώπινου ευρήματος. Εν προκειμένω δε, φαντάζει ιδιαιτέρως αξιοπερίεργο το πώς μπορεί να εντοπιστεί χωροχρονικά η αρχή μιας τόσο συνηθισμένης –σήμερα– ανθρώπινης συνήθειας, αυτής του ερωτικού φιλιού ώστε να του δώσουμε ονομασία προέλευσης, να το πούμε «γαλλικό φιλί» δηλαδή.

Ο όρος αποτελεί άμεση μετάφραση του όρου της αγγλικής καθομιλουμένης γλώσσας “French kiss” και περιγράφει ένα αργό, βαθύ, παθιασμένο, οικείο, ρομαντικό, ερωτικό φιλί στο οποίο οι γλώσσες των συμμετεχόντων εκτείνονται για να αγγίζουν τα χείλη ή τη γλώσσα του άλλου. Η στοματική περιοχή είναι μία απ’ τις κύριες ερωτογενείς ζώνες του σώματος και, επακόλουθα, το γαλλικό φιλί συχνά θεωρείται ως το πρώτο στάδιο ολοκλήρωσης μιας ερωτικής σχέσης.

Γιατί να χαρακτηριστεί γαλλικό το έντονο ερωτικό φιλί όπου χρησιμοποιείται κι η γλώσσα; Η Γαλλία έχει τη φήμη της πιο ερωτικής χώρας και σε αυτό ακριβώς το δεδομένο εφάπτεται η πρώτη και κυριότερη εκδοχή για το πώς κατέληξε να θεωρηθεί γαλλική καινοτομία, αυτό που λαϊκιστί στα ελληνικά αποκαλούμε «γλωσσόφιλο». Οι Αμερικανοί κι οι Βρετανοί στρατιωτικοί κατά την παρουσία τους στη Γαλλία στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου παρατήρησαν τις περιπετειώδεις σεξουαλικές πρακτικές των Γάλλων, οι οποίοι δε δίσταζαν να φιλιούνται στο στόμα δημόσια. Ιδιαίτερη εντύπωση τους έκαναν οι γυναίκες οι οποίες ήταν πολύ πιο ανοιχτές απ’ τις συμπατριώτισσές τους στην υιοθέτηση ερωτικών πρακτικών. Επιστρέφοντας στις πατρίδες τους, λοιπόν, έφεραν μαζί τους μια ανανέωση στις ερωτικές πρακτικές και διάθεση για πιο διαχυτικές ενέργειες στον τομέα του φιλιού, επηρεασμένοι απ’ τους Γάλλους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η εισαγωγή του όρου «γαλλικό φιλί» αποδίδεται στους Άγγλους κι Αμερικανούς στρατιώτες.

Υπάρχει, ωστόσο, και δεύτερη εκδοχή για την ιστορία του γαλλικού φιλιού, η οποία κατοχυρώνει την πρώτη χρήση του όρου στον Ολλανδό ερευνητή Theodor Van de Veld. Πηγή έμπνευσής του ήταν  ένα ζευγάρι Γάλλων της Βρετάνης, ο κύριος κι η κυρία Maraichin, οι οποίοι περνούσαν ρομαντικές ώρες να εξερευνούν και να χαϊδεύουν ο ένας το εσωτερικό του στόματος του άλλου, βυθίζοντας τη γλώσσα τους όσο πιο βαθιά μπορούσαν. Φαντάσου να μένεις στην ιστορία για την τεχνική σου στο ερωτικό φιλί κι ως ήρωας που τολμούσες να τη δείχνεις δημόσια για να μεταδώσεις τον τρόπο και σε άλλους!

Ο αριθμός των μυών που ενεργοποιούνται κατά τη διάρκεια ενός φιλιού σαν αυτό του κυρίου και της κυρίας Maraichin είναι πολύ μεγάλος και συγκεκριμένα 34 μύες αναλαμβάνουν δράση. Οι μύες αυτοί συγκεντρώνουν πλήθος νευρώνων. Στα χείλη, ιδιαίτερα, υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός από αισθητήριους νευρώνες. Κατά τη διάρκεια ενός φιλιού, λοιπόν, οι νευρώνες των χειλιών, της γλώσσας, του στόματος και της μύτης στέλνουν συνεχώς νευρικά σήματα στον εγκέφαλο, προκαλώντας έτσι αισθήματα ηδονής κι άλλα πιο σύνθετα.

Στην πραγματικότητα, ωστόσο, δεν ήταν Γάλλοι οι πρώτοι άνθρωποι που έδωσαν ερωτικό φιλί. Το γαλλικό φιλί είναι μάλλον ινδικό, καθώς η πρώτη καταγραφή φιλιού με ερωτική σημασία υπάρχει στο μεγαλύτερο ινδικό έπος που γράφτηκε ποτέ στα σανσκριτικά, το Μαχαμπαράτα (το όποιο διαφορετικές πηγές το χρονολογούν γύρω στο 1500-1000 π.Χ ή στον 5ο-4ο αι. π.Χ), όπου χαρακτηριστικά λέει «Ακούμπησε το στόμα της στο στόμα μου κι έκανε έναν ήχο που μου προκάλεσε ευχαρίστηση». Βέβαια, στο κείμενο δεν υπάρχει καμία αναφορά στη λέξη «φιλί», αλλά βρίσκουμε ενδιαφέρουσες αναφορές για «γλείψιμο» και «πόση υγρασίας των χειλιών».

Την περίοδο εκείνη ο υπόλοιπος κόσμος δεν είχε υιοθετήσει το ερωτικό φιλί. Ήταν μέρος της κουλτούρας πολλών λαών, ωστόσο η χρησιμότητά του ήταν εντελώς διαφορετική, καθώς αποτελούσε κοινωνική πράξη χαιρετισμού κι έδινε συνήθως πληροφορίες για την κοινωνική θέση των ανθρώπων. Άλλωστε, λέγεται πως προήλθε τυχαία ή εξελικτικά απ’ την κίνηση των ανθρώπων να οσφραίνονται ο ένας τον άλλον στην περιοχή του προσώπου γύρω απ’ το στόμα, ώστε να συλλέγουν δεδομένα για το ποιον έχουν απέναντί τους λόγω της μυρωδιάς τους, καθώς η όσφρηση ήταν η πιο δυνατή αίσθηση των ανθρώπων.

Στην Ευρώπη το ερωτικό φιλί φαίνεται να έφτασε με τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στη Ρωμαϊκή εποχή υπήρξε συγκεκριμένα ο όρος “savium”, που οι Ρωμαίοι το μετέφραζαν ως «φιλί της ψυχής» και φαίνεται να αντιστοιχεί σε αυτό που αργότερα ονομάστηκε γαλλικό φιλί. Ο αυτοκράτορας Τιβέριος επιχείρησε να το απαγορεύσει, γιατί θεωρούσε ότι έτσι μεταδιδόταν η λέπρα, αλλά απέτυχε καθώς στους ανθρώπους άρεσε η πράξη αυτή. Ακόμη και στη Βίβλο υπάρχει μια φορά αναφορά στο ερωτικό φιλί. Πολλοί Πάπες, βέβαια, παλαιότερα δεν επέτρεπαν το ερωτικό φιλί που δίνεται προγαμιαία, θεωρώντας το αμάρτημα.

Ταυτόχρονα, τον καιρό εκείνο ο υπόλοιπος πλανήτης δεν είχε ιδέα περί ερωτικού φιλιού, ώσπου τον 19ο αιώνα, λόγω των ιεραποστολών για τη διάδοση του χριστιανισμού έφτασε η πράξη αυτή και σε μέρη όπως η Ασία, η Αφρική κι η Ωκεανία. Να σημειωθεί πως όταν διαδόθηκε το ερωτικό φιλί απ’ τους Αμερικανούς στην Ιαπωνία αυτό θεωρήθηκε προσβλητικό και το απέκρυπταν από κάθε μορφή τέχνης.

Όπως καταλαβαίνεις, η ανθρωπότητα άργησε πολύ να απολαύσει αυτή την υπέροχη πράξη τρυφερότητας, ερωτισμού και συναισθηματικής ανταλλαγής. Μάλλον θα λέγαμε πως η ροή κι η θέση που πήρε στις ζωές μας ξεκίνησε κάπου εκεί στις αρχές του 20ου αιώνα στο κέντρο της Ευρώπης, με τη Γαλλία, ως η ερωτικότερη χώρα, να παίρνει τα εύσημα και να δίνει το όνομά της στο ερωτικό φιλί αποκαλώντας το πια «γαλλικό φιλί».

Αναπλήρωσε, λοιπόν, τον χαμένο χρόνο της ανθρωπότητας και την επόμενη φορά που θα φιλήσεις το αμόρε, κάν’ το αλά γαλλικά. Θυμήσου το στόμα σου να ‘ναι διάπλατα ανοιχτό και να χρησιμοποιείς τη γλώσσα κυρίως σε κυκλικές κινήσεις. Επίσης, έχε κατά νου πως το ιδανικό γαλλικό φιλί πρέπει να ‘ναι ταυτόχρονα αργό αλλά κι ενεργητικό, αισθησιακό αλλά και γλυκό, ερωτικό και παθιασμένο. Και θα ‘χεις τη σεξουαλική ένταση στο τσεπάκι σου!