Χάσε τη ζωή που κάνεις και βρες τη ζωή που χάνεις!

Εκεί που κάθεσαι ανέμελος δίπλα στο κύμα, που ετοιμάζεσαι να κατακτήσεις το επόμενο beach bar ή που με συντροφιά ένα κλιματιστικό κι ένα λάπτοπ προσπαθείς να απολαύσεις την ομορφιά και την όποια χαλαρότητα του καλοκαιριού, έρχομαι να σε ταράξω λίγο. Να σου θυμίσω όσα έβαλες στον πάγο, για να χαρείς τάχα πιο ξένοιαστες στιγμές.

Ήρθε η στιγμή να χωρίσεις και να ψάξεις τον έρωτα της ζωής σου ή να δεθείς με τον άνθρωπο που είναι μπροστά σου τόσο καιρό και κλείνεις τα μάτια. Να πάρεις το πτυχίο σου ή να παρατήσεις τη σχολή για το μεγάλο σου όνειρο, να πιάσεις δουλειά και να βρεις σπίτι ή να τα βροντήξεις όλα και να φύγεις σε άλλη χώρα, όπως πάντα ήθελες. Η στιγμή για όσα βάζει ο νους σου κι όσα δε φαντάστηκες ποτέ.

Γιατί μία εποχή κατεβάζει σιγά-σιγά αυλαία και μία άλλη έρχεται, με τον Σεπτέμβρη να ‘ναι εδώ προτού προλάβεις πεις «μπίρα». Ε, και πώς να το κάνουμε; Είναι μια νέα αρχή! Κι εγώ ως άνθρωπος του προγράμματος δεν μπορώ να μας αφήσω στο έλεος της τύχης. Θέλω να ‘σαι έτοιμος να αδράξεις την ευκαιρία αυτή και να πας ένα βήμα μπροστά.

Έρχομαι να πω σε ‘σένα (κυρίως για να τα ακούσω εγώ) πως ήρθε η ώρα να αλλάξεις τα πράγματα, να φτιάξεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, να κάνεις τον χρόνο όλο να μοιάζει λίγο πιο πολύ με καλοκαίρι. Να πάρεις τις αποφάσεις που αποφεύγεις τόσο καιρό, γιατί φοβάσαι, και να λύσεις τα διλήμματα που σε στήνουν στον τοίχο.

Για αρχή, πάμε ένα ταξίδι στον χωροχρόνο. Θυμάσαι τότε που πήγαινες νήπιο κι ήσουν στο supermarket με τη μαμά σου, τότε που άρπαξες καραμέλες απ’ το ένα χέρι και σοκολάτα απ’ το άλλο; Όλος χαρά και σιγουριά πως οι δύο λιχουδιές κι εσύ θα ‘στε σε λίγο στο σπίτι σου να το γλεντήσετε. Ώσπου έρχεται η, κατά τα άλλα, λατρεμένη σου μαμά και ματαιώνει τα σχέδιά σου. Δίλημμα! Θα πάρεις ή τη σοκολάτα ή τις καραμέλες, πρέπει να διαλέξεις. Κι η συνέχεια κάπως γνωστή, με εσένα να κυλιέσαι στα πατώματα, προσφέροντας δωρεάν σφουγγάρισμα με τα ρούχα και τα δάκρυά σου, τον συναγερμό να μοιάζει ψίθυρος μπροστά στα ουρλιαχτά σου κι όλους τους πελάτες να σε κοιτούν απορημένοι για το τι σε έφερε σε τούτη την κατάσταση!

Μπαίνουμε, τώρα, σε fast forward ρυθμούς και φτάνουμε κάπου στο λύκειο, εκεί που μάλλον έμαθες τον όρο «κόστος ευκαιρίας». Έλα, μην γκρινιάζεις που σε πάω στο τότε, ήταν γνώση ζωής και θα σου εξηγήσω, ξεκινώντας απ’ τον ορισμό. Στην οικονομία, παραγωγή κάποιου αγαθού σημαίνει και θυσία των άλλων που θα μπορούσαν να παραχθούν με τους ίδιους παραγωγικούς συντελεστές. Και κάπου εδώ βλέπεις πως με το άτιμο το κόστος ευκαιρίας είχες να τα βάλεις από όταν ήσουν τόσος δα κι επέλεξες τη σοκολάτα, χάνοντας έτσι τις καραμέλες. Και τότε στο γυμνάσιο, που πήγες εκδρομή, αλλά έχασες τη συναυλία. Τους ανθρώπους που πλήγωσες στη ζωή σου, για να ‘σαι εσύ καλά. Κι ένα ατελείωτο μοτίβο αποφάσεων που οδηγούσαν σε κάτι που αποκτούσες και κάτι που έχανες.

Γιατί παιδεύω το καημένο σου το μυαλουδάκι τόση ώρα; Η ζωή μας οριοθετείται από ορισμένο χρήμα, ψυχική και σωματική ενέργεια, χώρο, χρόνο και πολλά άλλα που μας φέρνουν συνέχεια μπροστά σε διλήμματα. Κι έχεις μπουχτίσει από αυτά! Τι θα σε φέρει πιο κοντά στην ευτυχία; Σου τα λέω, λοιπόν, όλα αυτά για να πάψεις να βασανίζεσαι. Μάθε πως εσύ δημιουργείς τα διλήμματα, κυριευμένος απ’ τον φόβο να ζήσεις. Να πάρεις αποφάσεις που θα στηρίξεις και θα παλέψεις γι’ αυτές. Γιατί μένεις στα «αν» και τα «αν κάνω αυτό, ίσως μου λείψει εκείνο», κι έχεις ήδη χάσει το παιχνίδι. Στον φόβο του κόστους, έχασες σίγουρα την ευκαιρία!

Σε προκαλώ, λοιπόν, να σκεφτείς αν θα συνεχίσεις να υφίστασαι το κόστος ή θα αρπάξεις την ευκαιρία να αλλάξεις τη ζωή σου. Και σου θυμίζω πως μια λάθος (ακόμα και μια σωστή) απόφαση σίγουρα κάτι θα σου στερήσει, μα θα ‘σαι ήδη κερδισμένος σε ελπίδα κι απόσταση από τη ζωή που θέλεις!

Χάσε, λοιπόν, τη ζωή που κάνεις και βρες τη ζωή που χάνεις!

Τα λέμε σε ένα ομορφότερο αύριο!