Άλλη χάρη ένας τόπος όταν περπατάς ερωτευμένος

Δύσκολο να μιλήσεις για τον έρωτα. Δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις και πού να καταλήξεις, ιδίως όταν εσύ όπως κι εγώ, έχουμε φάει τα μούτρα μας αμέτρητες φορές.

Όσες φορές όμως έχεις πει ότι θα τα παρατήσεις, ότι δε θέλεις τον έρωτα στη ζωή σου γιατί προκαλεί προβλήματα -και δεν έχεις άδικο-, όσες φορές έχεις ευχηθεί να μην είχες γνωρίσει συγκεκριμένα άτομα, όλοι ξέρουμε πως βαθιά μέσα μας θέλουμε να ερωτευθούμε ξανά, παρ’ όλο που το αρνούμαστε τόσο σθεναρά.

Δε λέω, ο έρωτας και τα προβλήματα είναι ένα απ’ τα καλύτερα ζευγάρια της χρονιάς, ταιριάζουν πάρα πολύ. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο «αλλά». Μπορεί όλα αυτά περί έρωτα να είναι ονειρικά και παραμυθένια όπως στις ταινίες -που κακώς βλέπουμε-, αλλά δεν είναι και τόσο η πραγματικότητα. Στην αληθινή ζωή και θα πληγωθείς αρκετά, θα πονέσεις, θα νιώσεις άπειρες φορές ευτυχισμένος και συγχρόνως φοβισμένος.

Ο έρωτας είναι γεμάτος με τα πάντα. Έχει μέσα κάθε είδους συναίσθημα που είναι ικανό από μόνο του να σε συνεπάρει. Ο έρωτας είναι η κρυφή επιθυμία κάθε ανθρώπου, είναι η ανάγκη για ολοκλήρωση. Μπορεί να τον έχουμε υπεραπλουστεύσει, χάνοντας το πραγματικό του νόημα, αλλά έχουμε άλλα τόσα μικρά και μεγάλα παραδείγματα πληγωμένων κι ευτυχισμένων ανθρώπων που καταλήγουμε να πιστεύουμε πως τελικά ο έρωτας δεν έχει χαθεί.

Το συναρπαστικό κομμάτι είναι ότι σου αλλάζει τον τρόπο αντίληψης των πραγμάτων γύρω σου. Άλλωστε δεν έχουν άδικο όσοι λένε ότι ένας τόπος έχει άλλη ομορφιά όταν τον περπατάς ερωτευμένος.

Μπορεί ένα τόπο να τον περπατάς μέρες και μέρες, μπορεί και χρόνια. Θα βλέπεις τα ίδια και τα ίδια πράγματα. Τίποτα καινούριο, τίποτα διαφορετικό. Στην πραγματικότητα όμως δεν βλέπεις, απλά κοιτάς και δε χαζεύεις. Τις περισσότερες φορές χανόμαστε τόσο πολύ στις σκέψεις μας που καταλήγουμε να μην έχουμε ουδεμία γνώση όσο αφορά το τι συμβαίνει γύρω μας. Εγώ το έχω πει, οι σκέψεις θα μας φάνε.

Ενώ όταν έχεις σταθεί τυχερός κι ο μικρός διαολεμένος Θεός του έρωτα σε έχει ξεσκίσει με τα βέλη του, αλλάζεις αμέσως οπτική γωνία. Ξαφνικά οι εικόνες που έχεις μπροστά σου σταματούν να είναι τόσο μουντές, τα σκούρα χρώματα αποκτούν ένα είδος ζωηράδας. Μπαίνει το φως στη ζωή σου, αποκτά ζωντάνια το μέρος.

Οι λεπτομέρειες που πριν ούτε που θα έμπαινες στο κόπο να προσέξεις, πλέον είναι τόσο καθαρές στα μάτια σου που πριν θα αναρωτιόσουν γιατί δεν τις είχες ανακαλύψει. Στις ομορφιές θα χάριζες το χαμόγελο σου και θα συνέχιζες το περπάτημά σου. Ακόμα όμως και τα άσχημα, με χαμόγελο θα τα αντιμετώπιζες και στο τέλος μπορεί να κατέληγες να μην το θεωρείς άσχημο, γιατί εξάλλου το καθένα έχει τη μοναδικότητά του.

Κοιτάς αριστερά και δεξιά. Τον ουρανό, τα σύννεφα ή τον ήλιο. Κοιτάς τα λουλούδια που μπορεί να ξεπηδούν από δω κι από κει. Προσπαθείς να βρεις τα πάντα. Θες να έχεις στη μνήμη σου οτιδήποτε υπάρχει μέσα στο σκηνικό.

Η αίσθηση που σου αφήνει πλέον αυτός ο τόπος αλλάζει γιατί τον περπάτησες ερωτευμένος. Δεν έχει σημασία αν ήταν μία φορά ή εκατό. Το μόνο που μετράει είναι το γεγονός ότι τώρα αυτός ο τόπος για σένα θα είναι γεμάτος συναισθήματα. Θα έχεις να θυμάσαι στιγμές, θα έχεις αναμνήσεις.

Το μυαλό σου δεν προλαβαίνει το μάτι σου που με τόση λαχτάρα παρατηρεί ό,τι βρεθεί στο πέρασμά του. Είναι αυτή η επιθυμία να ανακαλύψει τα πάντα, να προσέξει ακόμα και την πιο μικρή λεπτομέρεια και κυρίως να βρει την ομορφιά μέσα από καθετί γιατί αυτό ακριβώς κάνει ο έρωτας. Βρίσκει την ομορφιά και την αγάπη μέσα στον καθένα.

Μέσα σου έχεις αυτή την αισιοδοξία, τη χαρά. Προσέχεις τους ανθρώπους γύρω σου, μερικούς τους χαιρετάς ενώ πριν συννεφιασμένος από τις ίδιες σου τις σκέψεις θα προσποιούσουν πως δεν έβλεπες. Παρατηρείς χαμόγελα, πρόσωπα, κινήσεις. Ανακαλύπτεις κι άλλους ερωτευμένους ανθρώπους -ούτε ταμπέλα να βάζαμε. Ζωγραφισμένη ευτυχία στο πρόσωπο, χαμένο βλέμμα. Όπως και να το κάνουμε, οι ερωτευμένοι άνθρωποι κάνουν αισθητή την παρουσία τους.

Κοιτάς όμως κι εκείνους που ο γιος της Αφροδίτης δεν έχει πετύχει.  Τι να έχουν άραγε, αναρωτιέσαι. Είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Άλλοι δεν έχουν την ανάγκη του έρωτα, άλλοι ψάχνουν απεγνωσμένα παντού και δεν τον βρίσκουν πουθενά. Αλλά ο καθένας στην ώρα του.

Νιώθεις ευτυχισμένος για τον έρωτα που σε βρήκε και προχωράς αμέριμνος με σκοπό να ανακαλύψεις και να παρατηρήσεις κι άλλους τόπους.