Από κάτι άκυρα γεννήθηκαν κολλητάρια

Μερικές φορές, όσο κι αν θέλουμε να νιώσουμε το «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», καταλήγουμε αγκαλιά με το παραμύθι στο χέρι, να αναπολούμε το δικό μας καλό τέλος -που μάλλον δεν ήρθε ακόμα. Είναι και κάποιες ιστορίες, βρε παιδί μου, που ήταν γραφτό να μην αρχίσουν όπως εμείς θα θέλαμε, αλλά κατέληξαν να παίρνουν τη δική τους τροπή, γράφοντας ξεχωριστό φινάλε.

Γιατί δεν είναι όλες οι ιστορίες μας ερωτικές. Πολύ θα θέλαμε, αλλά τελικά δε μας έκατσε. Λογικό στην αρχή να ζορίζεσαι με την πραγματικότητα, να χαλιέσαι που ο άλλος δεν ανταποκρίνεται στα δικά σου αισθήματα. Αν μη τι άλλο, το friendzone πάντα θα στοιχειώνει τις ζωές μας, κι όποιον κατάφερε να βγει από ‘κει, κεράστε τον από μένα ένα μπουκάλι.

Γιατί, στην αρχή, αλλιώς τα σκέφτεσαι και τα πλάθεις διαφορετικά στο μυαλό σου. Δεν είναι δύσκολο, βέβαια. Εσύ συν το αίσθημα ίσον έρωτας. Παιδιά της θεωρητικής, αλλά μια πρόσθεση ξέρουμε να τη βγάλουμε. Στην πορεία, όμως, μπήκαν κι άλλοι συντελεστές κι από ‘κει που προσπαθούσες να λύσεις μια απλή πρόσθεση, κατέληξες να παλεύεις με εξισώσεις κι ολοκληρώματα, κι έχασες το σύνολο -μαζί και το αίσθημα.

Οι παράγοντες είναι αρκετοί, οι αριθμοί μεγάλοι κι ως γνωστόν, ο έρωτας δε σηκώνει νούμερα παραπάνω του δύο. Και κάπως έτσι, μένεις με τα συναισθήματα στο χέρι, αγκαλιά με το βιβλίο, να χαζεύεις το αίσθημα να έχει καβαλήσει το άλογό του και να πηγαίνει σ’ άλλους τόπους.

Όσο αγγελικά πλασμένο κι αν ακούγεται, κάποιοι άνθρωποι δε θα καταλήξουν μαζί. Δεν έχει σημασία το timing, οι συγκυρίες ή ότι το σύμπαν πού και πού γαμιέται. Κάποιοι άνθρωποι, λοιπόν, δεν ταιριάζουν πάντα ερωτικά.

Γι’ αυτό και μερικά άκυρα που φάγαμε στον έρωτα (ή, έστω, την υποψία του), ίσως και να οδήγησαν στις καλύτερες φιλίες. Μπορεί να μην ταιριάζετε στην ιδέα ενός ζευγαριού, αλλά ποιος είπε ότι δεν μπορείτε να γίνετε κολλητάρια; Πριν ακολουθήσει δημόσια κατακραυγή, θα ήθελα να τονίσω ότι δε μιλάμε για μακροχρόνιους έρωτες, ίσως ούτε καν για εκπληρωμένους. Είπαμε, να γίνουμε σύγχρονοι, αλλά μην τα ισοπεδώσουμε όλα. Όποιος μπορεί να ‘ναι φίλος με έναν άνθρωπο που μέχρι πρότινος έλιωνε για χατίρι του, να μας τον συστήσετε, να κάνουμε έναν κλώνο του, να βρούμε την υγειά μας.

Αφήνοντας τους μεγάλους και τρανούς έρωτες στην άκρη, μερικά φλερτ και κάτι αθώα χαμόγελα, μερικές κινήσεις και σπόντες, μπορούν να αλλάξουν. Φυσικά και μπορεί να φύγει ο παρονομαστής της καψούρας απ’ την εξίσωσή σας, με αποτέλεσμα να ισούται πια με φιλία. Σαφώς και θέλει χρόνο. Δε γίνεται απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Το άκυρο θέλει υπομονή προκειμένου να το χωνέψεις.

Όταν, όμως, βλέπεις πως δε θέλεις να χάσεις έναν άνθρωπο απ’ τη ζωή σου, χαλάλι που δε σας βγήκε διαφορετικά. Μπορεί να μην ήταν στον ίδιο βαθμό αμοιβαίο, να μην ταιριάζατε, να τα βρίσκατε σκούρα και στην πρώτη στραβή να το λήγατε, χάνοντας και τη φιλική σας σχέση.

Οπότε μερικά πράγματα είναι καλό που δεν αρχίζουν διαφορετικά. Μερικά άκυρα είναι να τα καλοδέχεσαι και να μη τα σπρώχνεις. Δεν είναι ντροπή ούτε έλλειψη αξιοπρέπειας. Αντιθέτως, καταλαβαίνεις πως είσαι ώριμος άνθρωπος, που επιλέγει το σωστό, απ’ τη στιγμή που θέλει έναν άνθρωπο στη ζωή του. Κι άμα δε σας βγήκε, δεν πειράζει. Μπορεί να μην είναι αυτός, μπορεί να ‘ναι ο επόμενος, μπορεί να μην είναι και κανένας.

Όσο έχεις βγει όμως στο κυνήγι, φρόντισε τις παράπλευρες απώλειες να τις κάνεις δύναμή σου. Και πού ξέρεις; Μια μέρα μπορεί να τα συζητάτε και να γελάτε.