Δεν είμαστε εμείς αναβλητικοί, αυτό είναι διάβασμα

Η εξεταστική είναι η περίοδος στην οποία δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις. Απ’ τη μία λες να κάτσεις σπίτι να σοβαρευτείς, μήπως κι ανοίξεις κανένα βιβλίο γιατί τα χρωστούμενα αυξάνονται απειλητικά κι απ’ την άλλη, ζηλεύεις εκείνους που βγαίνουν, λες κι ήσουν εσώκλειστος κανένα χρόνο.

Αφού βάζεις κάτω τα πράγματα, βλέπεις ότι δε σε παίρνει να το κωλοβαρέσεις κι άλλο, γιατί κάποια στιγμή πρέπει να πάρεις το πτυχίο. Κι είναι κι οι γονείς σου, που όσο πλησιάζουν οι μέρες, μετά την καλημέρα σε ρωτάνε δειλά-δειλά πόσα μαθήματα χρωστάς κι εσύ τους αποφεύγεις σαν το προπονητή του Εδεσσαϊκού μετά την αντιπαράθεση με την Καλαμάτα, ε, κάπου εκεί καταλαβαίνεις πως πρέπει να το ανοίξεις το ρημάδι.

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, στην εξεταστική χαίρεσαι το σπίτι σου. Μπορεί να σε πιάνει ένας πανικός που μέρα-νύχτα κοιτάς τέσσερις τοίχους κι η βόλτα σου να είναι μέχρι το μπαλκόνι, αλλά έχει μια ιδιαίτερη γλύκα όλο αυτό. Είναι που μαζεύεστε να διαβάσετε ομαδικά -και στο τέλος ποτέ δεν τα καταφέρνετε; Είναι αυτό που ο καιρός ξαφνικά χαλάει κι εσύ ξενερώνεις και δε βγαίνεις; Είναι λίγο το σύμπαν που σου λέει «μαλάκα, κάτσε διάβασε γιατί θα πάρεις το πτυχίο με τα δισέγγονά σου».

Εντάξει, κλείνεσαι μέσα στο σπίτι, αγοράζεις μια κούτα στιλό και μαρκαδοράκια υπογράμμισης, πνίγεσαι στις σημειώσεις και τα βιβλία σου και ξεκινάς να διαβάσεις. Βέβαια, ποτέ δε γίνεται ακριβώς έτσι. Σαν φοιτήτρια, που ανήκει στην κατηγορία που θέλει να διαβάζει με άλλους, πρέπει να ενημερώσω ότι ακόμα κι αν έχεις παρέα, ειδικά τότε, ποτέ δεν ξεκινάς στην ώρα σου.

Γιατί, θα ξυπνήσεις μία ώρα μετά το ξυπνητήρι, θα περιμένεις να έρθει κι ο φίλος σου -που κι αυτός έχει αργήσει γιατί χθες μαζί τα πίνατε μέχρι τις 6. Θα παραγγείλετε το καφεδάκι σας, γιατί χωρίς αυτό δε θα ανοίξει το μάτι και κάτι να φάτε γιατί νηστικό αρκούδι δε χορεύει -και σε μερικές περιπτώσεις είναι νηστικό αρκούδι με νεύρα μιας εβδομάδας.

Ε, μετά απ’ αυτό ήρθε το τέλος. Θα βρείτε να συζητήσετε ό,τι σας κατέβει στο κεφάλι. Απ’ το πόσο άλλαξε η πρώην σχέση σας, που είδατε εντελώς τυχαία χθες, στο ότι ο γείτονας που είχατε στο πρώτο έτος έγινε κούκλος, η σερβιτόρα στο στέκι σας αρραβωνιάστηκε κι ότι βγαίνει μια καταπληκτική ταινία που περιμένατε δέκα χρόνια. Πιο πιθανό είναι να γίνει η αποκάλυψη του Ιωάννη μαζί με την καταστροφή που είχαν προβλέψει οι Μάγια, παρά να σηκώσετε το κουλό σας να ανοίξετε το βιβλίο και να διαβάσετε.

Η εξεταστική είναι μια περίοδος ανακάλυψης, όπου η φαντασία οργιάζει. Προκειμένου να μη διαβάσεις θα κάνεις ό,τι δεν έχεις κάνει τόσο καιρό. Πέρα απ’ τη γενική, που από μία φορά την εβδομάδα, πλέον γίνεται κάθε μέρα. Θα μαγειρέψεις ενώ ξέρεις ότι υπάρχει περίπτωση να κάψεις ακόμα και τα μακαρόνια, θα κάνεις ξεσκαρτάρισμα σε ντουλάπες και συρτάρια. Παίζει να κατεβάσεις και τις κουρτίνες.

Θα δεις το τελευταίο επεισόδιο απ’ το «Κωνσταντίνου κι Ελένης», θα μάθεις πώς η Ελλάδα πήρε τη Eurovision το 2005 και γιατί η Ανίτα Πάνια έγινε γνωστή απ’ τις αρχές του 2000.  Θα κουτσομπολέψεις γνωστούς κι αγνώστους, θα βάψεις τα μαλλιά σου και θα δοκιμάσεις ρούχα που βρήκες καταχωνιασμένα -μετά τη γενική στην ντουλάπα. Θα παίξεις με παιχνίδια στο pc που μέχρι πρότινος είχες χεσμένα, θα κερδίσεις τον κολλητό σου στο τάβλι και στο pro πάνω από δέκα φορές γιατί οι διψήφιοι αριθμοί είναι πιο τυχεροί και φέτος ο Ολυμπιακός δεν έκανε καλή εμφάνιση -οπότε είπες να πάρεις το αίμα σου πίσω.

Εδώ φτάνεις σε σημείο να δεις θρίλερ, που τα σιχαίνεσαι μέχρι αηδίας, να διαβάσεις βιβλία που ξέρεις ακόμα και τις ευχαριστίες και να βγεις για καφέ με άτομα που μέχρι χθες βαριόσουν να πεις «γεια». Η εξεταστική είναι ξεκάθαρα η περίοδος που σε κάνει να ψάχνεσαι για το πώς θέλεις να σκοτώσεις το χρόνο σου. Είσαι διατεθειμένος να κοιτάς ακόμα και τον τοίχο για να μη διαβάσεις.

Ε, και μετά θα πάει εννιά το βράδυ κι είναι Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη δίνεις και κοίτα να δεις, παίζει το αγαπημένο σου σχήμα σε ένα μεζεδοπωλείο δέκα λεπτά μακριά απ’ το σπίτι σου. Γίνεται να μην πας; Κρίμα για τα παιδιά. Τι θα πουν; Ότι τους σνομπάρεις. Άπαπα, δεν είναι να σε πιάνει κανείς στο στόμα του.

Κλείνεις βιβλία, υπολογιστές και ξεκινάς να ετοιμάζεσαι. Δεν πειράζει, μωρέ, για μια μέρα, υπάρχει και το αύριο. Και κάπως έτσι, τρως τις μέρες και φτάνεις να τα πίνεις λίγες ώρες πριν δώσεις, γιατί εν τέλει ο Θεός είναι μεγάλος και κάπως θα τα καταφέρουμε να το περάσουμε κι αυτό. Ένα πέντε, καλέ κύριε!