Δεν επιλέγεις πότε ή ποιον θα ερωτευτείς

Ποτέ μου δεν κατάλαβα την ιδέα του έρωτα. Αυτός, ο μεγαλοπρεπής άγγελος με τα ατελείωτα βέλη του, σημαδεύει και στοχεύει ανθρώπους, καταδικάζοντας έτσι ζωές. Όταν οι άλλοι έβλεπαν ρομαντικές ιστορίες αγάπης, εγώ έβλεπα αυταρχισμό και ταλαιπωρία. Λες κι οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντισταθούν, λες κι αυτό το μαλακισμένο αγγελάκι τους παίζει στα δάχτυλα κι οι άνθρωποι σαν σωστές μαριονέτες χορεύουν στο ρυθμό του. Πνιγμένοι σε μια λήθη, που δεν ήξεραν εξ αρχής ότι είχαν πέσει.

Όσο λογικός, όμως, και να το παίζεις, όσο και να λες «σε εμένα δε θα συμβεί», πάντα στους λογικούς και τους συγκρατημένους συμβαίνει. Γιατί όσο το απομακρύνεις, τόσο αυτό έρχεται προς εσένα. Και, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν έχεις και την επιλογή να το απωθείς για πάντα. Γιατί, στην πραγματικότητα, δεν έχεις το δικαίωμα να επιλέξεις ούτε πότε ούτε ποιον θα ερωτευτείς.

Μπορεί εσύ να κυκλοφορείς αμέριμνος και να είσαι εντάξει με την εργένικη ζωή, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σε πετύχει και πόσο μπορεί να σε πονέσει. Γιατί συνήθως οι ιστορίες αυτές, με το σπουδαίο τέλος και τη σπουδαιότερη διάρκεια, ξεκινάνε εκεί που λες «Εγώ μ’ αυτόν; Ποτέ».

Κι αυτό γιατί τις περισσότερες φορές ερωτευόμαστε εκείνον που το περιμένουμε λιγότερο. Είναι σχεδόν σαν να ζούμε σε ταινία. Γιατί αυτόν τον άνθρωπο που θα γνωρίσουμε και θα αντιπαθήσουμε, τις περισσότερες φορές θα τύχει να τον καψουρευτούμε. Κι ενώ φαίνεται παράλογο κι αστείο, απλά συμβαίνει.

Γιατί σ’ αυτούς που βλέπουμε το αντίθετο από μας  κολλάμε. Και μπορεί να έχουμε χιλιάδες διαφορές μεταξύ μας, να σφαζόμαστε, αλλά στο τέλος εκείνοι μας παίρνουν τα μυαλά. Εξάλλου, οι πετυχημένες σχέσεις βασίζονται στη διαφορετικότητα μεταξύ του ζευγαριού. Και δε λέμε τώρα απλά για το είδος μουσικής που γουστάρεις να ακούς ή το πού σ’ αρέσει να βγαίνεις.

Κι αυτό, που αποφασίζει κάτι πάνω από σένα για σένα, δεν είναι απαραίτητα κακό. Και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σε ρωτήσει τι βρήκες στον άλλον. Γιατί στην πραγματικότητα μπορεί να μη βρήκες τίποτα ή να βρήκες τα πάντα, μα είναι λάθος να προσπαθείς να δικαιολογηθείς στους άλλους, στα αισθήματα η λογική περισσεύει. Τι να την κάνεις, ρε φίλε; Τον είδες και τον ερωτεύτηκες, έτσι απλά.

Ο έρωτας δεν είναι κάτι που έρχεται με οδηγίες ούτε είναι εφαρμογή στο κινητό, που ενώνει ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα και χαρακτήρες. Γι’ αυτό και κάλλιστα μπορείς να φας τα μούτρα σου με τις επιλογές που θα κάνεις. Γιατί, μερικές φορές, ξεχνάμε πως ο έρωτας είναι ένα μεγάλο στοίχημα και σπανίως πιάνουμε τζακ ποτ. Και ναι, τις περισσότερες φορές, βουλιάζεις στη χασούρα και δυσκολεύεσαι να μπεις ξανά στο παιχνίδι, αλλά πάντα το κάνεις. Γιατί όσο και να μισείς τον έρωτα, τον χρειάζεσαι. Κι όσο εσύ τρέχεις μακριά του, πάντα βρίσκει μια δικαιολογία για να σε πλησιάσει.

Γι’ αυτό, κιόλας, δεν έχεις ούτε το δικαίωμα να επιλέξεις ποιος σε ερωτεύεται. Μπορεί να γίνει μέσα σε δευτερόλεπτα, μπορεί να πάρει και καιρό, ποτέ δεν ξέρεις αν συμβαίνει στην πραγματικότητα ή αν είναι παιχνίδια του μυαλού σου. Αλλά, προς έκπληξή σου, συμβαίνει και τις περισσότερες φορές είναι έξω απ’ τη ζώνη που ελέγχεις. Δεν μπορείς να βάλεις ένα τέλος ούτε να απαγορεύσεις στον άλλον να νιώθει. Απλά συμβαίνει. Κι όπως συμβαίνει σε ‘σένα, θα συμβεί και στους άλλους.

Γιατί δε σε παίρνει να τα βάζεις με τον έρωτα. Δεν έχει σημασία αν εσύ κωλοχτυπιέσαι, άμα είναι να σε χτυπήσει, θα το κάνει. Και είναι θέμα χρόνου μέχρι να χάσεις, γιατί όσο και να το αναβάλλεις, ο έρωτας πάντα κερδίζει, ακόμα και στις καθυστερήσεις.

Γιατί μαγκιά δεν είναι να το παίζεις υπεράνω κι άνετος. Μαγκιά είναι να λες ότι εγώ ερωτεύτηκα ή με ερωτεύτηκαν και να νιώθεις περήφανος γι’ αυτό. Γιατί ο έρωτας δε σου χτυπάει μια μέρα την πόρτα που εσύ τον περιμένεις με τσάι και κουλουράκια. Κοιτάει να σε βρει τις στιγμές που δεν το περιμένεις κι απολαμβάνει να σε ξαφνιάζει. Γιατί ο έρωτας είναι ένα κακομαθημένο πιτσιρίκι, που χαίρεται με το να κάνει μπουρδέλο τις ζωές των άλλων, κάνοντας απρόοπτα τη μεγάλη είσοδο.

Κι είμαι εντάξει μ’ αυτό. Γιατί είναι κάτι παραπάνω από ‘μένα και σίγουρα δεν μπορώ να το ελέγξω.  Κι όσες φορές έχω πει πώς θα το αντιμετωπίσω, πάντα τα χάνω και κατανοώ απόλυτα το λόγο. Κι αυτό γιατί ο έρωτας δε χάνει ποτέ.