Δυνατός είναι αυτός που ξέρει πότε να σταματάει να προσπαθεί

Δύναμη. Η δύναμη είναι μία έννοια πολύ παρεξηγημένη, διαστρεβλωμένη. Ο καθένας την πήρε και της έδωσε ένα δικό του νόημα, αλλάζοντας έτσι αυθαίρετα τα πράγματα. Δυνατός είσαι όταν μπορείς να στηρίξεις τον εαυτό σου και τα άτομα που αγαπάς στις δύσκολες στιγμές. Δυνατός είσαι όταν επιμένεις κι υπομένεις ό, τι σκατά σου φέρει η ζωή στο δρόμο σου, προκειμένου να πετύχεις τα όνειρά σου. Δυνατός είσαι όταν αντέχεις, όταν συνεχίζεις, όταν σηκώνεσαι. Εν μέρει, δύναμη είναι το να μην τα βάζεις κάτω, ακόμα κι όταν όλα γύρω σου ουρλιάζουν να το κάνεις.

Είναι κρίμα που η έννοια αυτή έχει συνδεθεί τόσο έντονα με την ευτυχία στον έρωτα. Μεγαλώνουμε με την πεποίθηση πως όποιος είναι δυνατός, είναι απαραίτητα κι ευτυχισμένος. Ξεχνάμε όμως πως μέσα σε εκείνα τα άτομα που συνεχίζουν και πορεύονται με όσα τους στέλνει η ζωή, βρίσκονται κι αυτοί που απλά επιβιώνουν. Που δυσκολεύονται να περπατήσουν κι επιλέγουν να σέρνονται γιατί δεν έχουν δύναμη για να σηκωθούν. Που δεν μπορούν να ξεχάσουν κι απλά προσπερνάνε, ζώντας με την ψευδαίσθηση πως θα σηκωθούν κάποια μέρα απ’ το κρεβάτι και θα το έχουν ξεπεράσει.

Αν με ρωτήσεις, πιστεύω πως με το να είσαι δυνατός, δε σημαίνει απαραίτητα ότι είσαι κι ευτυχισμένος, μόνο και μόνο επειδή δεν αρκεί για να πετύχεις το απόλυτο. Αν μη τι άλλο, πόσες φορές ήταν εκείνες που παίζοντάς το δυνατοί, δεν καταφέραμε τίποτα άλλο απ’ το να βυθιστούμε στη δυστυχία και στη μιζέρια; Που πληγώσαμε τους αγαπημένους μας και πνίξαμε τον εαυτό μας. Οπότε στην ερώτηση, ποιος είναι πιο δυνατός ανάμεσα σε εκείνον που προσπαθεί κι εκείνον που ζει μακριά απ’ αυτό που θέλει, απάντηση μην ψάχνεις.

Να θαυμάζεις τους ανθρώπους που προσπαθούν για τον έρωτα. Είναι πολύ σημαντικό το να έχεις κότσια να κυνηγήσεις αυτό που ποθείς. Γιατί έτσι κυνηγάς την ευτυχία σου. Δεν αναγκάζεσαι να τη βασίσεις σε κανέναν ούτε στέλνεις κανέναν να κυνηγήσει αυτά που έχεις στοχέψει εσύ εξαρχής.

Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που δεν τους νοιάζει αν ο κόσμος τους διαλύεται σαν ένα πυργάκι από τραπουλόχαρτα, δε θα δώσουν σημασία αν καταστρέφεται ο ίδιος τους ο εαυτός, πάντα θα καταλήγουν να κάνουν αυτό που οι ίδιοι έχουν αποφασίσει. Είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να φτάσουν τις σχέσεις μέχρι το τέλος, όπου πάει κι όσο τραβήξει. Αρκεί να προσπαθούν για πράγματα που τους κάνουν ευτυχισμένους.

Δε λέω, καλό το να προσπαθείς. Κάποια στιγμή όμως θα πέσεις για χιλιοστή φορά και δε θα μπορέσεις να σηκωθείς τόσο εύκολα όσο όλες τις προηγούμενες φορές. Ακόμα κι οι πιο πεπεισμένοι, στο τέλος ξενερώνουν και με το δίκιο τους. Γιατί όταν προσπαθείς για κάτι τόσο έντονα, κάποια στιγμή αυτό ξεθυμαίνει. Απομυθοποιείς καταστάσεις και συνειδητοποιείς πως δεν τραβάει άλλο πια. Εξάλλου, αν ήταν να κρατήσει, θα κρατούσε.

Κι απ’ την άλλη έχεις εκείνους που επέλεξαν να ζουν μακριά από αυτόν που αγαπάνε. Δε θα τους χαρακτήριζα δειλούς, ίσως να έχουν και περισσότερο μυαλό απ’ τον καθένα. Μην περιμένεις παρορμητισμό απ’ αυτούς, δεν είναι οι τύποι που μόνο και μόνο για μία στιγμή θα κάνουν μπουρδέλο τη ζωή τους. Άλλωστε, σκέφτονται τόσο πολύ. Σε περίεργες καταστάσεις μαζεύουν όση περισσότερη λογική διαθέτουν, βάζουν κάτω τα πράγματα κι αποφασίζουν πως ακόμα και να προσπαθήσουν στη συγκεκριμένη περίπτωση, δε θα τους βγει. Γιατί μερικές ιστορίες είναι καλό να μένουν μόνο στην αρχή.

Στη σκέψη φαντάζει βασανιστήριο το να επιλέξεις να είσαι μακριά από εκείνον που σε κάνει ευτυχισμένο. Ίσως γιατί ξέρεις ότι υπάρχει, αλλά εσύ δεν μπορείς να το απολαύσεις. Ίσως γιατί είναι σαν να επιλέγεις συνειδητά να διώξεις μια απ’ τις λίγες ευκαιρίες για ευτυχία. Στην πραγματικότητα όμως δεν το επιλέγεις, αναγκάζεσαι να το κάνεις γιατί δε θέλεις να ζήσεις καταστάσεις που δε θα αντέξεις να δεις τον εαυτό σου να καταρρέει. Εξάλλου, δε ζούμε όλοι για τη στιγμή.

Οπότε και στις δύο περιπτώσεις πάλι δυνατός είσαι. Στην πρώτη γιατί δεν τα παρατάς και προσπαθείς. Γιατί είπες πως τουλάχιστον αν είναι να κρατήσει για λίγο, θα το ζήσεις όσο πάει.  Και στη δεύτερη, είσαι δυνατός γιατί αναλογίστηκες πως δεν μπορείς να ζεις κοντά με αυτό που θέλεις, κατάλαβες πως θα είχε κακό τέλος κι αποφάσισες να ζήσεις μακριά του.