Φρόντισε να απολαύσεις την εργένικη ζωή σου

«Και στο τέλος η Σταχτοπούτα παντρεύτηκε τον πρίγκιπά της κι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Κάπως έτσι δεν τελείωναν όλα τα παραμύθια; Μετά από μεγάλη ταλαιπωρία, λάθος επιλογές και πολλή απογοήτευση, ο ήρωάς μας βρίσκει το άλλο του μισό, ερωτεύονται, παντρεύονται και κάνουν και κάνα-δυο παιδιά.

Και κάπως έτσι μεγαλώσαμε κι εμείς. Μέσα απ’ τα παραμύθια και τις ιστορίες, πιστέψαμε πως το ιδανικό τέλος είναι να βρούμε το ταίρι μας και να ζήσουμε ευτυχισμένοι. Βέβαια λίγοι το παραδέχονται. Οι αθεράπευτα ρομαντικοί θα σου πουν πως το άλλο μας μισό μπορεί να μας περιμένει στην επόμενη στροφή. Σε αντίθεση με τους ρεαλιστές που θα σου πουν ότι ο έρωτας είναι κάτι τυχαίο κι απρόβλεπτο που δε σε περιμένει πουθενά.

Ναι, δε λέω, ο έρωτας είναι σίγουρα μέσα στα τέσσερα καλύτερα πράγματα της ζωής, μετά τα μακαρόνια με κιμά, την μπίρα και τον ύπνο. Για τον έρωτα, χαλάλι. Και θα πετάξουμε στα σύννεφα και θα πέσουμε στα πατώματα. Αν είναι κάτι που μαθαίνεις με τα χρόνια είναι ότι το συναίσθημα δεν μπορείς να το δαμάσεις ούτε να το δέσεις κάπου να μη σου φύγει.

Γιατί, όμως, φτάσαμε στο σημείο να πιστεύουμε πως χωρίς τον έρωτα δεν είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι; Γιατί πείσαμε τους εαυτούς μας πως χωρίς μια σχέση είμαστε μισοί; Λες και χωρίς ταίρι δεν μπορούμε να περάσουμε καλά ή να νιώσουμε ολόκληροι.

Ξαφνικά, ξεκινήσαμε να σνόμπαρουμε την ιδέα του να είσαι single. Λίγο τα παραμύθια που διαβάζαμε, λίγο οι κλασικές αμερικάνικες ταινίες (παντού υπήρχε ένα ρομάντζο), λίγο ο καημός της μαμάς να μας αποκαταστήσει, ήταν αρκετά για να μας περάσουν αυτό το happily ever after ως στόχο ζωής. Ότι ο άνθρωπος ό,τι σκατά κι αν περάσει, στο τέλος θα βρει την ευτυχία στα μάτια κάποιου άλλου. Και ξαφνικά η μόνιμη ανησυχία μας ήταν πότε θα ερωτευτούμε, πότε θα κάνουμε την πρώτη μας σχέση, ποτέ θα περπατήσουμε χέρι-χέρι στα λημέρια μας, ενώ τρελαινόμασταν στην ιδέα ότι θα γυρίσουμε σπίτι και δε θα μας περίμενε κανείς.

Λες κι είναι κάτι κακό να είσαι μόνος σου. Και βασικά γιατί «μόνος»; Όσο έχεις την οικογένεια και τους φίλους σου, όσο απολαμβάνεις τη συντροφιά του εαυτού σου, δεν είσαι ποτέ μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν έχει κανέναν, που αισθάνεται κενός. Πώς ξαφνικά, στη ζυγαριά της ζωής, η απουσία ερωτικής σχέσης ισούται με την απόλυτη μοναξιά;

Βλέπεις, είναι περίεργο στην εποχή μας να είσαι εργένης. Η κοινωνία θα λέει ότι ψάχνεσαι και κάνεις άστατη ζωή, η οικογένεια θα έχει πειστεί πως θα μείνεις στο ράφι κι οι φίλοι σου θα πιστεύουν πως κάτι πάει στραβά με ‘σένα και δεν μπορείς να στεριώσεις πουθενά. Κι άντε τώρα να τους εξηγήσεις πως είσαι μια χαρά, δε σου λείπει τίποτα και δεν έχεις ανάγκη κανένα ταίρι για να περάσεις καλά.

Γιατί στην πραγματικότητα όσο έχεις την υγεία σου έχεις λόγο να χαμογελάς και να διασκεδάζεις. Κι είναι λάθος να συνδέουμε την προσωπική μας ευτυχία με την παρουσία ενός άλλου ανθρώπου δίπλα μας. Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε πως ο χρόνος που περνάνε με τον εαυτό μας είναι χρόνος πολύτιμος, που δεν πάει χαμένος.

Όσο είσαι εργένης, είσαι ελεύθερος. Ελεύθερος να επιλέξεις ποιος είσαι, πού είσαι και τι θα κάνεις. Είναι τόσα πράγματα που δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε όταν απουσιάζει ο έρωτας απ’ τη ζωή μας, που καταντάει γελοίο να τα σκεφτόμαστε όταν πια έχουμε βρει εκείνον τον άνθρωπο που πραγματικά μας ταιριάζει.

Όταν είσαι ελεύθερος κανένας δε θα σου ζητήσει τον λόγο για οτιδήποτε. Δε θα ακούσεις το συνηθισμένο «πού πήγες» ή με «ποιους ήσουν».  Δε σε κρατάει τίποτα απ’ το να κάνεις μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου. Δεν έχεις σταθερές υποχρεώσεις απέναντι σ’ ένα άτομο, ούτε είσαι αναγκασμένος να βρίσκεσαι πάνω από ένα κινητό. Δε σε νοιάζει πώς θα κυκλοφορείς μέσα στο σπίτι σου. Δε θα δικαιολογηθείς επειδή αποφάσισες να πας διακοπές με τους φίλους σου.

Μπορείς να ξυπνήσεις ό,τι ώρα θες, να πας όπου στο διάολο σκεφτείς, να κάνεις ό,τι τραβάει η καρδιά σου. Περισσότερο, να τα βρεις με ‘σένα. Να σε βρεις και να σε χάσεις. Να κάνεις απολογισμούς, τρέλες κι όνειρα. Να ξεπεράσεις τους φόβους σου, να συγχωρήσεις και να προχωρήσεις.

Όταν είσαι μόνος, ευτυχία μπορεί να είναι μια κούπα καφέ, καθισμένος στο μπαλκόνι με μια ελαφριά κουβέρτα, παρέα μ’ ένα φίλο. Ένα βιβλίο στο αγαπημένο σου μέρος. Μια μπίρα στο μαγαζί που ξημεροβραδιάζεσαι με την παρέα σου. Μια έκπληξη που ποτέ δεν περίμενες, ένα κλάμα που δεν έβγαινε με τίποτα, μια αγκαλιά που αναζητούσες κι ένα γέλιο που κάποιος σου έκλεψε και τελικά το βρήκες.

Γιατί η ευτυχία κρύβεται παντού, είτε είσαι ελεύθερος είτε δεσμευμένος. Γιατί το να είσαι μόνος, είναι γαμάτο κι είναι κρίμα να μην το εκτιμάμε. Γιατί θα υπάρξει μια στιγμή που δε θα είσαι δεμένος σε καμία ερωτική σχέση, που κάνεις άλλος δε θα επηρεάζει την ψυχολογία σου. Μια στιγμή που θα στέκεσαι μόνος σου. Πραγματικά ελεύθερος.