Η επαφή έρχεται δεύτερη μπροστά στον κοινό ύπνο

Οι άνθρωποι έχουμε μια τάση να αλλάζουμε εκείνα που δε μας κάνουν, εκείνα που μας ξεβολεύουν από την αναπαυτική τσιχλόφουσκά μας και μας αναγκάζουν να αντικρίσουμε την πραγματικότητα. Λίγο ο φόβος, που παραφυλάει στη γωνία, λίγο η ανασφάλεια, που γεννιέται μέρα με τη μέρα, αρκούν για να μας αλλάξουν τον τρόπο που κοιτάζουμε την κατάσταση και να πείσουμε στο τέλους τον εαυτό μας πως αυτό που βλέπουμε, πολλές φορές, δεν είναι αυτό που νομίζουμε πως βλέπουμε.

Κάπως έτσι και στον έρωτα, μπερδεύουμε λίγο τα πράγματα, κρύβουμε όσα μας χαλάνε και τελικά άλλα νομίζουμε κι άλλα συμβαίνουν. Νομίζουμε πως ο έρωτας είναι μόνο το κρεβάτι. Έχουμε πείσει τους εαυτούς μας πως όταν ένας άνθρωπος πραγματικά μας θέλει, θα μας το δείχνει συνεχώς με αυτόν τον τρόπο. Κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Γιατί, στην πραγματικότητα, μόνο έτσι δένονται οι άνθρωποι. Στριφογυρίζοντας στα σεντόνια, μοιράζοντας φιλιά μέχρι τα ξημερώματα.

Γιατί τότε λένε πως είσαι στην πιο αδύναμη στιγμή σου. Όταν ο άλλος θα δει το γυμνό σου κορμί, θα σε φιλήσει, θα κάνετε σεξ. Είναι ένας μαγικός τρόπος να δεθείς με τον άλλον, να του δείξεις πόσο τον θέλεις και πόσο τον έχεις ανάγκη, χωρίς να βγάλεις λέξη. Είναι κι αυτό που σε βγάζει απ’ τη δύσκολη θέση να ανοίξεις τα χαρτιά σου και να παραδεχτείς στον εαυτό σου και στον άλλον πως ερωτεύτηκες.

Μόνο που πάλι κρύβουμε την αλήθεια, την αλλάζουμε προκειμένου να μετριάσουμε την απογοήτευσή μας, γιατί κάποτε πιστέψαμε κι εμείς πως ο έρωτας εκδηλώνεται με τη σαρκική επαφή, αλλά κάποια στιγμή πέσαμε έξω, όταν είδαμε πως ο έρωτάς μας εκδήλωνε τα αισθήματά του κι αλλού με τον ίδιο τρόπο. Οπότε κάπου το χάσαμε, κάπου είδαμε πως δε μας κάνει, κι αποφασίσαμε να το ψάξουμε αλλιώς. Να βρούμε κάτι πιο απλό, που θα φώναζε έρωτα, με μάτια που γυαλίζουν από χαρά και μικρά πυροτεχνήματα τριγύρω.

Γιατί, στην πραγματικότητα, ο έρωτας έρχεται δεύτερος μπροστά στον κοινό ύπνο. Γιατί έτσι εκδηλώνονται τα αισθήματα. Με σώματα μπλεγμένα σε σεντόνια και μαξιλάρια, που απλώς κοιμούνται, που ξεκουράζονται μετά από μια δύσκολη μέρα. Γιατί έχουν μια ζωή να κυνηγήσουν, εκατό προβλήματα να αντιμετωπίσουν και το καταφύγιό τους είναι το κρεβάτι. Εκεί που θα ηρεμήσουν. Μαζί. Διαβάζοντας ένα βιβλίο, βλέποντας τηλεόραση και συζητώντας. Εκεί που θα σαπίσουν με τις ώρες, χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον, μέχρι να τους πάρει ο ύπνος.

Χωρίς να μειώνω το θαύμα αυτό που λέγεται «επαφή», το θεωρώ απόλυτα σημαντικό παράγοντα και τρόπο έκφρασης συναισθημάτων. Αλλά αυτό είναι κάτι που αφορά και τους δύο μαζί. Είναι μια αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ανθρώπων που σκοπό έχουν την ένωση. Μόνο που μερικές φορές αυτό δεν είναι αρκετό, κι άλλες δεν είναι αυτό που φαίνεται. Γιατί σεξ μπορείς να κάνεις με τον καθένα. Ένα κρεβάτι μοιράζεσαι, και μετά σηκώνεσαι και φεύγεις. Δε σε δεσμεύει, δε σε αναγκάζει να μείνεις πουθενά που δε θέλεις.

Ενώ ο ύπνος είναι άλλο. Μπορεί να κοιμάσαι με τον άλλον ακριβώς δίπλα σου, αλλά ουσιαστικά είσαι μόνος σου. Είναι η στιγμή που εσύ είσαι ευάλωτος, χωρίς να εμπλέκεται ο άλλος, γιατί κι εκείνος στην ίδια θέση βρίσκεται. Γιατί θεωρώ πως είναι πολύ πιο σημαντικό με ποιον θα μοιραστείς τον ύπνο σου, παρά το κρεβάτι σου. Γιατί είσαι εσύ, ατημέλητος κι ωμός. Έχεις ξυπνήσει και παρακαλάς να φτιαχτεί ο καφές από μόνος του, γιατί είδες ένα άσχημο όνειρο και ξύπνησες στραβά, γιατί ήσουν απίστευτα κουρασμένος κι έπεσες ξερός.

Είσαι εσύ, χωρίς να ‘χεις πλύνει το πρόσωπό σου, με τα πρησμένα απ’ τον ύπνο μάτια, με μαλλιά μπλεγμένα μεταξύ τους, αγκαλιά με το μαξιλάρι. Γιατί είσαι όσο πιο ο εαυτός σου γίνεται. Αυτός ο ξεχωριστός εαυτός, που δε θα ‘χουν πολλοί την τύχη να γνωρίσουν. Κι έτσι ο άλλος σε ερωτεύεται περισσότερο. Όταν κατά τη διάρκεια της βραδιάς θα ξυπνήσει τυχαία και θα σε δει να κοιμάσαι ήρεμα. Με τα βλέφαρά σου άλλες φορές να τρεμοπαίζουν, με διάσπαρτες λέξεις να βγαίνουν απ’ το στόμα σου και με τον ήχο του γέλιου σου, όταν έτυχε κάποιο αστείο όνειρο. Κι άλλες φορές με γρήγορη αναπνοή, με κάποιο κλάμα, να προσπαθεί να σε ηρεμήσει από έναν εφιάλτη.

Γιατί η επιθυμία του έρωτα μπορεί να ‘χει πολλούς παραλήπτες, αλλά του κοινού ύπνου θα έχει ένα και μοναδικό.