Η καλοσύνη έρχεται τσάμπα

Για να λέμε την αλήθεια, την καλοσύνη, τη συναντάς αρκετά δύσκολα τη σήμερον ημέρα. Δεν μπορείς να πεις ότι πέθανε αλλά ούτε ότι βρίσκεται και στα καλύτερά της. Επιβιώνει όπως όλα τα υπόλοιπα πράγματα στη γη. Απλώς εκείνη το παλεύει λίγο περισσότερο.

Πλέον οι άνθρωποι επιλέγουν να απομακρύνονται, πιστεύοντας πως με το να κοιτάνε μόνο τη δική τους δουλειά, θα κάνουν την καλύτερη επιλογή. Δύσκολα θα παρατηρήσεις κόσμο να ενδιαφέρεται για κάποιον εκτός του εαυτού του και θα κάνει κάτι όντως για να βοηθήσει έναν ξένο.

Βέβαια, θα μου πεις, πόσες φορές βοηθήσαμε και στο τέλος βρήκαμε τον μπελά μας; Ή κανείς δεν εκτίμησε όσα κάναμε; Πολλές φορές. Σήμερα, δύσκολα οι άνθρωποι θα εκτιμήσουν όσα κάνεις για ‘κείνους, πόσο μάλλον να σε ευχαριστήσουν.

Όταν κοιτάμε να βοηθήσουμε, τις περισσότερες φορές, δεν περιμένουμε ένα αντάλλαγμα. Ό,τι κάνουμε, το κάνουμε από ενδιαφέρον. Αφού μπορείς να βοηθήσεις, γιατί πολύ απλά, να μην το κάνεις;

Και μη ζητήσεις τίποτα πίσω, βρε αδερφέ. Ένα ευχαριστώ να πάρεις και είσαι εντάξει. Αλλά πλέον, ούτε και αυτό το βρίσκεις εύκολα. Και στο τέλος καταλήγεις να διευκολύνεις κάποιον και μετά να μείνεις εσύ αβοήθητος. Ή ακόμα χειρότερα, όταν χρειάστηκες εσύ κάτι, να μην ήταν κάποιος δίπλα σου. Ειρωνεία, δεν είναι;

Ανάμεσα όμως σε εκείνους που θα μείνουν άπραγοι, υπάρχει κι αυτή η κατηγορία ανθρώπων που ξεπλένει τις αμαρτίες των προηγούμενων και σε κάνει να ελπίζεις για κάτι πολύ καλύτερο απ’ ό,τι λαμβάνεις εσύ ο ίδιος. Είναι εκείνοι, που όταν χρειαστείς τη βοήθειά τους, θα στη χαρίσουν απλόχερα, ακόμα κι αν πρέπει να πληρώσεις για τις υπηρεσίες τους.

Και προφανώς εσύ δεν καλείς κάποιον για βοήθεια, με σκοπό στο τέλος να έχεις την απαίτηση ότι θα την κάνει σωστά και επειδή είναι κάτι μηδαμινό, δε θα πληρώσεις. Από τη στιγμή που σου προσφέρει τη βοήθειά του κάποιος, με μια ειδικότητα πάνω στο αντικείμενο, ασκεί το επάγγελμά του και οφείλεις να τον πληρώσεις για τις υπηρεσίες του. Έτσι βγάζει το ψωμί του ο άνθρωπος, πώς να το κάνουμε;

Κι όμως, ανάμεσα σε ‘κείνους, που θα προσπαθήσουν με χίλιους δυο τρόπους, να σου αποσπάσουν όλο και περισσότερα χρήματα απ’ ό,τι θα έπρεπε, επινοώντας διάφορες βλάβες και δικαιολογίες, υπάρχουν και ‘κείνοι που δε θα εκμεταλλευτούν την άγνοιά σου. Θα φτιάξουν ό,τι έχει χαλάσει -αν δεν μπορείς εσύ ο ίδιος- και εκτιμώντας την ανάλογη ζημιά θα ζητήσουν και τα ανάλογα λεφτά ή και ακόμα δε θα ζητήσουν τίποτα. Θα χαμογελάσουν και μπορεί να σου πουν να τους φτιάξεις κι έναν καφέ, έτσι για να τους ευχαριστήσεις.

Εξάλλου, ο σωστός επαγγελματίας είναι εκείνος που δε θα σε κοροϊδέψει ούτε θα πατήσει πάνω στην έλλειψη γνώσης που έχεις επί του θέματος. Κανείς δε γεννήθηκε με τις γνώσεις ενός υδραυλικού ή ηλεκτρολόγου. Τις αποκτάς σπουδάζοντάς το. Δεν έχει να κάνει με τ’ ότι δεν είναι κάποια επιστήμη. Μπορεί εσύ να λες ότι είσαι ψυχολόγος ή μαθηματικός, αλλά άμα σου χαλάσει το ψυγείο καμία θεωρία επί της νευροψυχολογίας ούτε κανένας αλγόριθμος θα σε βοηθήσει να το επισκευάσεις.

Οι άνθρωποι το σπούδασαν, πάλεψαν να βγάλουν τη σχολή όπως όλοι μας. Οφείλεις να τους σέβεσαι. Και ειδικά εκείνους που θα σου δείξουν ότι τα τζάμπα της καλοσύνης υπάρχουν ακόμα. Είναι όμορφο να βλέπεις επαγγελματίες που θα χαρούν να σου φτιάξουν κάτι χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα. Εκτιμάς την κίνηση και παρόλο που τους παρακαλείς να τους δώσεις χρήματα, εκείνοι σου λένε “δεν πειράζει, άλλη φορά”.

Με αυτές τις κινήσεις, συνειδητοποιείς πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν κυνηγάν τα χρήματα και ό,τι κάνουν, θα το κάνουν επειδή το θέλουν πραγματικά. Και χαλάλι την παραπάνω πληροφορία που θα δώσουν ή τα δέκα λεπτά που θα ξοδέψουν αλλάζοντας ένα απλό καλώδιο.

Και όντας φοιτητής, είσαι τυχερός να πέφτεις πάνω σε τέτοιους ανθρώπους γιατί πραγματικά καταλαβαίνουν ότι εκείνα τα λεφτά που θα έδινες είναι των γονιών σου που παλεύουν καθημερινά να τα βγάλουν ή κι ακόμα θα μπορούσε να ήταν δικά σου. Που τα δούλεψες και κουράστηκες να τα βγάλεις. Έχουν συμπόνια και κατανόηση. Εξάλλου, κι αυτοί μπορεί να έχουν παιδιά που στην ανάλογη περίπτωση θα περίμεναν το ίδιο.

Οπότε, ναι, η καλοσύνη υπάρχει. Κι ενώ μπορεί να το παλεύει με νύχια και με δόντια, εσύ την λαμβάνεις πού και πού, πιστεύοντας πως στο τέλος θα πάρει τα πάνω της και ο κόσμος θα γεμίσει από αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους.