Η συνήθεια δηλητηριάζει τις σχέσεις αλλά δε σκοτώνει τον έρωτα

Μπορεί ο Νίτσε να μίλησε για την αμφιβολία, παραθέτοντας τη γνωστή φράση «η αμφιβολία δηλητηριάζει τα πάντα, χωρίς να σκοτώνει τίποτα» αλλά κανένας δε μίλησε για τη συνήθεια. Η συνήθεια θα μπορούσε κάλλιστα να αντικαταστήσει την αμφιβολία σε αυτή τη φράση και πάλι θα έβγαζε νόημα. Μη σου πω, θα ήταν και πιο σωστό.

Όλοι έχουμε περάσει τη φάση του έρωτα. Ε, είσαι λίγο χαμένος στο διάστημα, όπως και να το κάνεις. Μπορεί να μη νιώθεις τις πεταλούδες στο στομάχι ή να μη χάνεις την αναπνοή σου όταν τον βλέπεις μπροστά σου, αλλά σίγουρα έχεις χάσει λίγο το μυαλό σου. Σιγά-σιγά χωρίς να το καταλάβεις είναι η πρώτη σου σκέψη όταν ξυπνήσεις κι η τελευταία λίγο πριν κοιμηθείς. Έτσι για να σου πάει καλά η μέρα ή για να έχεις ένα γλυκό ύπνο.

Και με το πέρασμα του καιρού, έρχεστε σε επαφή, ερωτεύεστε και ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα -ανάθεμα κι αν έγινε ποτέ έτσι. Πηγαίνετε βόλτες, χαζεύετε το ξημέρωμα στην παραλία, πίνετε μπίρες στην πλατεία, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι γελάτε. Με αυτό το χαμόγελο, που νιώθεις πως το στόμα σου έχει πιαστεί και πονάει, που εξαπλώνεται μέχρι τα μάτια σου και γίνονται αυτές οι γλυκές ζάρες στη γωνία. Και καθώς χαμογελάς, καταλαβαίνεις πως πέφτεις όλο περισσότερο στη δίνη του έρωτα και το καλύτερο είναι ότι δε θέλεις να σωθείς.

Κι έτσι μέρα με τη μέρα, επιλέγετε να είστε μαζί. Χωρίς να βάλετε ηλίθιες ταμπέλες, απλώς συνειδητοποιείτε πως ο ένας δεν μπορεί να είναι χωρίς τον άλλον. Δεν έχει σημασία αν στη ζωή σου έχεις κάνει πολλές σχέσεις ή και καμία. Κάθε φορά είναι σαν την πρώτη, γιατί κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Κάνετε όλα αυτά που είχατε υποσχεθεί πως δε θα κάνετε και γίνεστε κι εσείς λίγο απ’ αυτά τα γλυκανάλατα ζευγαράκια που σας ενοχλούν στο δρόμο.

Επιλέγεις να ζήσεις το παραμύθι, κάνεις όνειρα με εκείνον που αγαπάς και σ’ αγαπάει. Γιατί έτσι είναι οι σχέσεις. Προσπαθείς να είσαι καλά εσύ, ο άνθρωπός σου κι η σχέση σας. Δίνετε υπόσχεση ο ένας στον άλλον ότι εσείς θα είστε διαφορετικοί απ’ τους άλλους. Ότι δε θα τα παρατήσετε στην πρώτη δυσκολία, θα το παλέψετε μέχρι να τα καταφέρετε. Γιατί εσείς αγαπιέστε και τίποτα δεν μπορεί να σας σταματήσει απ’ το να ζήσετε τον έρωτά σας.

Και κάπου εκεί από μία κρυφή γωνία, η συνήθεια γελάει με τα σχέδιά σας –μαζί με το Θεό- και φροντίζει κάποια στιγμή να κάνει την εμφάνισή της, κοιτώντας σας με ειρωνικό βλέμμα και τρίβοντας διαβολικά τα χέρια της. Η συνήθεια λοιπόν είναι ένα μικρόβιο, που παρασιτεί μέσα μας και ενεργοποιείται κάθε φορά που εμείς του δίνουμε τη δυνατότητα.

Η αλήθεια είναι πως οι σχέσεις είναι σαν το σώμα μας. Αν δε φροντίσεις το σώμα σου, θα νοσήσει κι αν δεν κάνεις κάτι γρήγορα, να είσαι σίγουρος πως θα πάρεις τον κατήφορο. Και μετά συνηθίζεις σε αυτή την κατάσταση και δεν κάνεις τίποτα για να την αλλάξεις. Αυτό, φίλτατε, ονομάζεται συνήθεια.

Έχουμε μπερδέψει όμως λίγο τα πράγματα. Η συνήθεια, ναι, τραυματίζει τον έρωτα και καμιά φορά ταυτίζεται με την αγάπη. Αυτό όμως που σίγουρα δε σκοτώνει, είναι η σχέση. Η συνήθεια είναι σαν ένας ιστός που σε τυλίγει και χωρίς να το καταλάβεις έχεις εγκλωβιστεί. Μερικές φορές, έχεις τη δύναμη και τη θέληση να βγεις από εκεί, τα καταφέρνεις. Άλλες όμως, μένεις εκεί και το βουλώνεις χωρίς να κάνεις ουδεμία προσπάθεια να ξεφύγεις.

Γιατί κάποια στιγμή φτάνεις στο αμήν κι είναι δύσκολο να γυρίσεις πίσω. Βλέπεις ότι μέρα με τη μέρα, η σχέση σου στραβώνει και δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Πιέζεσαι, πνίγεσαι ι απογοητεύεσαι από εσένα και το ταίρι σου. Προσπαθείς να βρεις απεγνωσμένα μια λύση, αλλά δεν ξέρεις αν όντως υπάρχει πρόβλημα ή αν όλα είναι στο μυαλό σου. Γιατί η συνήθεια καμουφλάρεται πολύ εύκολα. Και εσύ δε θέλεις να παραδεχτείς στον εαυτό σου ότι, ναι, μπορεί η σχέση μου να έχει αποτύχει.

Στην περίπτωση όμως που το συνειδητοποιήσετε γρήγορα, εσύ κι ο άλλος, μπορείς να το αλλάξεις. Πάντα υπάρχει η ελπίδα αρκεί να το προσπαθήσεις. Γιατί ο έρωτας κρατάει όσο εσύ θέλεις να κρατήσει. Όσο σε ενδιαφέρει κι όσο παλεύεις γι’ αυτόν. Αρκεί να παλεύετε μαζί, γιατί όλα από ‘κει ξεκινάνε. Απ’ το μαζί.