Η ζωή δίχως έρωτα δε θα ΄χε νόημα

Αχ αυτός ο έρωτας. Μεγάλος διάολος. Είτε είναι ένας φτερωτός άγγελος που έχει βάλει σκοπό να μας ξεσκίσει με τα βέλη του είτε είναι απλά ένα συναίσθημα, μας έχει κάνει να ασχολούμαστε μαζί του τόσες φορές. Κι όσες κι αν πούμε πως δε θα αναφερθούμε ξανά, το κάναμε και με μεγαλύτερη θέληση κιόλας.

Δε λέω, ο έρωτας είναι μεγάλο βάσανο. Άμα σε πετύχει, ψάξε μέρος να κρυφτείς. Δεν υπολογίζει καταστάσεις, δε δείχνει έλεος οπότε μην περιμένεις να βρεις πουθενά το δίκιο σου. Δεν τον νοιάζει αν βρίσκεσαι στη χειρότερη περίοδο για έρωτες κι αγάπες, αυτός απλώς θα στοχεύσει και θα σε πετύχει.

Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, ακόμα κι ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης. Τόσο άσχημο να ξέρεις πως ένα συναίσθημα σαν κι αυτό, που σε έκανε να κοιμάσαι και να ξυπνάς με την ίδια ευτυχία, κάποια στιγμή απλώς θα σταματήσει να υπάρχει. Κάτι τόσο έντονο και πρωτόγνωρο κάθε φορά, δεν έχει διάρκεια στο χρόνο και παρά το γεγονός ότι είμαστε γνώστες της παροδικότητάς του, εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι να ερωτευόμαστε, ζώντας στην ψευδαίσθηση ότι αυτή τη φορά κάτι θα κρατήσει.

Βαλτώνει απ’ τη συνήθεια. Πνίγεται απ’ την καθημερινότητα και στο τέλος πεθαίνει. Κι εσύ καταρρέεις. Κάτι σαν να έκανες καθημερινή χρήση ενός ναρκωτικού και τώρα πήγες στην αποτοξίνωση. Γιατί έτσι είναι ο έρωτας, ένα σκληρό ναρκωτικό με παραισθησιογόνες ουσίες.

Ο έρωτας σε βγάζει εκτός ελέγχου. Η δίνη του σε παίρνει και σε σηκώνει, σε κάνει να χάσεις το μυαλό σου, την αίσθηση του χρόνου, τον κόσμο γύρω σου. Εξαιτίας του μπορείς να νιώσεις χίλια-δυο πράγματα. Έχει την ικανότητα να σε κάνει να νιώσεις ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη ζωή και το επόμενο δευτερόλεπτο να είσαι ο πιο δυστυχισμένος.

Άλλοι τον θεωρούν κάτι σαν κατάρα, σαν αρρώστια που κολλάει και δε φεύγει ποτέ από πάνω σου. Σε θολώνει, σε κάνει να βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα. Να συγχωρείς όταν δεν πρέπει, να δικαιολογείς όταν θα πρέπει να διώχνεις. Σε κάνει να πιστεύεις στο «για πάντα» και το «μαζί». Σου δίνει την ευκαιρία να κάνεις όνειρα και το επόμενο δευτερόλεπτο στα καταστρέφει σαν δίχρονο παιδάκι που δεν του άρεσε το κάστρο του στην άμμο.

Πολλά αρνητικά αυτός ο έρωτας ρε παιδί μου, σκέτη καταστροφή. Μεταξύ μας όμως, ζωή χωρίς έρωτα δεν υπάρχει. Δε θ’ αντέχαμε ούτε μισή μέρα. Μπορεί να γκρινιάζουμε, να κλαίμε, να χτυπιόμαστε, αλλά τον έχουμε ανάγκη όσο μας έχει κι εκείνος. Ξέρουμε πόσο μαζοχιστές είμαστε, αλλά τι να κάνουμε που είμαστε έρμαια στις διαθέσεις του;

Όταν είσαι ερωτευμένος νιώθεις άτρωτος, ολοκληρωμένος. Πιστεύεις πως είσαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο ακόμα κι αν δεν πέτυχες το τζακ ποτ. Ξέρεις ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που σε αγαπάει γι’ αυτό ακριβώς που είσαι. Θέλει να σε προσέχει, να σε φροντίζει. Θέλει να είσαι καλά και θα κάνει τα πάντα για να το πετύχει. Ζει για να σε κάνει ευτυχισμένο ενώ η ιδέα της εγκατάλειψης είναι ο χειρότερος του εφιάλτης.

Ο έρωτας είναι μαγεία. Είναι το κλειδί για να ζήσεις σε ένα δικό σου κόσμο. Είναι το μαγικό ελιξίριο, που θα σου προσφέρει όρεξη για ζωή. Θα σε κάνει να πέφτεις για ύπνο με ένα τεράστιο χαμόγελο και το πρωί θα έχει μείνει ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σου. Ο έρωτας είναι ένα βλέμμα που θα σου ρίξει μόλις σε δει, μία λέξη που θα σου πει για καλημέρα, μία κίνηση που θα κάνει για να σε αγκαλιάσει κι εσύ κάθε φορά θα χάνεις τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου.

Είναι αυτή η αίσθηση ότι τα πάντα είναι όμορφα γύρω σου. Ότι η καθημερινότητά σου δεν είναι τόσο βαρετή, ότι ο κύριος που σου στραβομουτσούνιασε σήμερα το πρωί δεν είναι κακός, απλώς δεν έχει καταλάβει ακόμα τη χαρά του έρωτα.

Είναι ο καβαλιέρος στο χορό των συναισθημάτων που ξεπροβάλλουν κι εσύ χάνεσαι στο ρυθμό. Είναι η κινητήρια δύναμη για να αλλάξεις εσένα και τον κόσμο. Να φτιάξεις επιτέλους τη ζωή σου όπως εσύ επιθυμούσες και δεν είχες ποτέ την πραγματική δύναμη να τα καταφέρεις.

Είναι η εξάρτηση που έχουμε και δε θα σταματήσουμε ποτέ να αναζητούμε. Είναι ο λόγος που θα ξημεροβραδιαζόμαστε με μπίρες και τσιγάρα. Είναι το μόνιμο γλυκό βάσανο της ζωής μας, αλλά τι να κάνεις, ο έρωτας είναι έρωτας.