Οι φίλοι είναι η απόδειξη ότι ανήκουμε κάπου

Ανέκαθεν η αναζήτηση παρέας ήταν ένα δύσκολο κεφάλαιο. Ξεκινάς απ’ το νηπιαγωγείο που εκεί τα πράγματα ήταν εύκολα κι αθώα. Εκεί οι φιλίες ξεκινούσαν μόνο με απλές ερωτήσεις. «Θες να γίνουμε φίλοι;» ή «θέλεις να παίξουμε μαζί;». Η απάντηση δεν αργούσε να έρθει και μέσα σε δευτερόλεπτα αραδιάζαμε τα παιχνίδια μας και μοιραζόμασταν τα φαγητά των μαμάδων μας.

Κι όσο τα χρόνια περνάνε συνειδητοποιούμε πόσο δύσκολο είναι να έχεις φίλους ή ακόμα καλύτερα μία παρέα. Όσο μεγαλώνουμε, αλλάζουμε. Αλλάζουμε τις προτιμήσεις μας στη μουσική, στη διασκέδαση, στους ανθρώπους. Κατανοούμε το πόσο δύσκολο είναι να βρούμε μία παρέα στα μέτρα μας.

Δε λέω, θα κάνουμε πολλές προσπάθειες. Θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τους φίλους μας απ’ το σχολείο, θα γνωρίσουμε άτομα στη σχολή. Θα είμαστε πιο ανοιχτοί στους νέους ανθρώπους, θα αφήσουμε πιο εύκολα άτομα να μπουν στη ζωή μας. Εξάλλου, το έχουμε ανάγκη. Δε γίνεται να υπάρχει άνθρωπος που να μη χρειάζεται στη ζωή του παρέα. Αν μη τι άλλο, έχουμε καταλάβει πόσο σημαντικοί είναι για εμάς.

Και σιγά-σιγά οι γνωριμίες θα έρθουν. Με κάποιος κολλάς, με άλλους όχι. Με μερικούς θα συνεχίσεις να βγαίνεις και με άλλους δε θα θέλεις να τους δεις στα μάτια σου. Εξάλλου, ρε παιδιά, δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους.

Την κατάλληλη  στιγμή  όμως θα έρθουν και τα κατάλληλα άτομα. Θα συναντήσεις άτομα που απλώς θα κολλήσεις μαζί τους. Όχι γιατί είστε ίδιοι, κυρίως επειδή είστε διαφορετικοί, όμως βρίσκεις σε αυτούς πράγματα που βλέπεις σε σένα. Έχετε την ίδια ανάγκη για παρέα, για συντροφιά.

Και έτσι, αποφασίζετε να γίνετε συνοδοιπόροι στο ταξίδι. Κι ενώ ο καιρός προχωράει, σταματάς να νιώθεις  μόνος, να σου λείπουν κάποια πράγματα. Ξεκινάς να υπάρχεις εσύ ο ίδιος σαν άτομο, να γίνεσαι αποδεκτός, να μη χάνεσαι μέσα σε άλλους. Ξεκινάς να ανοίγεσαι. Δε θες να δοκιμάσεις τον άλλον, απλώς νιώθεις ασφάλεια. Μιλάς, μιλάς και δε σταματάς. Κι όταν σταματήσεις, συνειδητοποιείς πόσο μεγάλη χαρά είναι να δένεσαι με κάποιους ανθρώπους. Συνειδητοποιείς πόσο μεγάλη μαλακία έκανες που έκρυβες αυτό που ήσουν μόνο και μόνο επειδή φοβόσουν τη μοναξιά.

Είναι απίστευτη η αίσθηση του να νιώθεις πως ανήκεις κάπου. Ότι θα ξυπνήσεις και θα αντικρίσεις κάποια συγκεκριμένα ζευγάρια μάτια και χαμόγελα. Ότι θα κάνετε ό,τι πιο απλό, απ’ το να πάτε για καφέ μέχρι το πιο σύνθετο, να ταξιδέψετε στο Μπαλί της Κρήτης. Κι έτσι η ευτυχία κι η πληρότητα που τόσο καιρό αναζητούσες, δε θα αργήσει να έρθει.

Και με αυτό τον τρόπο αναπτύσσεται η παρέα. Μαζεύεστε σε σπίτια, με μπίρες, κρασιά και ποτά, μιλάτε, γελάτε και μέσα στις σοβαρές συζητήσεις, ο καθένας ξεχωριστά ξεκινάει να νιώθει το δέσιμο. Είναι αυτή η χαρά που αιωρείται μέσα στα σπίτια σας όταν βρίσκεστε όλοι μαζί. Ή όταν κανονίζετε να βγείτε.

Ξέρεις ότι θα σε ακούσουν για ώρες να μιλάς για τις ανησυχίες σου, θα γελάσουν με τη χαρά σου και θα στεναχωρηθούν με τον πόνο σου. Ξέρεις ότι θα είναι εκεί ακόμα και στις 5 το πρωί αν τους το ζητήσεις. Θα σε δεχτούν γι’ αυτό που είσαι, ακόμα και για το τραγικό σου χιούμορ και τα κόμπλεξ που θα βγάλεις σε άκυρες στιγμές. Ξέρεις ότι όσο περνάει ο καιρός, θα σε αγαπήσουν όσο θα τους αγαπάς κι εσύ.

Σας ενώνει η τρέλα, η αγάπη για τη ζωή και για πρωτόγνωρες εμπειρίες. Η κάθε φορά που θα συναντηθείτε θα είναι κάτι το ξεχωριστό. Δε θα βαρεθείτε, δε θα σταματήσετε να παλεύετε γι’ αυτό που έχετε. Οι μέρες που περνάτε χώρια θα είναι βάσανο, ενώ τα τηλέφωνα θα πηγαίνουν και θα έρχονται. Κι όταν μαζευτείτε πάλι; Σφιχτές αγκαλιές και ρουφηχτά φιλιά. Φωνές ευτυχίας θα πλανιούνται στον αέρα.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, η παρέα είναι μεγάλο πακέτο για όλους και χρειάζεται τρελή τύχη και προσπάθεια για να βρεις αυτό ακριβώς που θέλεις. Είναι κάτι σαν το τζακ ποτ στη ζωή και να νιώθετε ευτυχισμένοι όσοι έχετε τους τυχερούς αριθμούς.