Ως πότε θα μένεις σε σχέσεις ξεφτισμένες;

Η αγάπη είναι δύναμη. Είναι η δύναμη εκείνη που θα σε κάνει να παραβλέψεις νόμους και κανόνες. Που θα σου φορέσει, έστω και λίγο, τη μάσκα της και δε θα βλέπεις μπροστά σου. Θα σε οδηγήσει σε δρόμους αγνώριστους για ‘σένα, θα σου δείξει μέρη που δεν έχει δει ξανά.

Η αγάπη είναι ένα κακομαθημένο παιδάκι, που θα σε αναγκάσει, με τα τερτίπια και τις μαλαγανιές της, να δώσεις προσοχή μόνο σε ‘κείνο, χωρίς να ‘χεις μάτια για κάτι άλλο. Γιατί, ως γνωστόν, η αγάπη σε τυφλώνει και σε κάνει να βλέπεις μόνο όσα εκείνη θέλει να δεις. Σε μαγεύει με τα ξόρκια της.

Αλλά, μέχρι πότε; Γιατί καλές οι αγάπες κι οι παντοτινές υποσχέσεις, καλοδεχούμενη κι η ευτυχία που σου προσφέρεται τόσο απλόχερα. Αλλά μέχρι πότε; Μέχρι πότε θα μπορέσεις να πείσεις τον εαυτό σου πως αυτό που έχεις σε ευχαριστεί, σε βαθμό που δε θα αναζητήσεις κάτι παραπάνω;

Οι άνθρωποι έχουν τη τάση να μένουν ευχαριστημένοι με όσα έχουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν τους καλύπτουν ούτε στο ελάχιστο. Μερικοί για να μη χαλάσουν τις συνήθειές τους. Άπαξ και συνηθίσεις κάποιον είναι δύσκολο να ξεβολευτείς. Άλλοι γιατί παραμυθιάζουν τους εαυτούς τους, λέγοντας πως «εγώ, είμαι εντάξει με όσα έχω» ενώ στην πραγματικότητα δεν τολμούν –ούτε στους ίδιους τους τους εαυτούς– να παραδεχτούν πως δεν είναι καλά. Λες κι είναι αμαρτία. Λες και κάποιος θα τους κρίνει.

Δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις ούτε καν να τους λυπηθείς. Είναι ξεκάθαρο πως ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Αλλά, αλήθεια, πώς μπορείς να μένεις σε μια σχέση που έχει ξεφτίσει;

Κανένας δεν αμφέβαλλε για την αγάπη. Κανένας δεν αμφέβαλλε για τα συναισθήματα κανενός. Αλλά, αλήθεια, πόσο καιρό μπορείς να μείνεις σε μια σχέση που σε κρατάει μόνο η αγάπη που τρέφεις λόγω των χρόνων που είστε μαζί;  Πόσο μπορεί να σε παραμυθιάζει πως αυτό που έχετε μπορεί να επιβιώσει μήνες, ακόμα και χρόνια. Εθελοτυφλείς στην προσπάθειά σου ν’ αναβιώσεις ό,τι κρατάς εσύ ζωντανό τόσο καιρό.

Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν πως ο έρωτας μερικές φορές πεθαίνει, όσες φορές κι αν έχεις προσπαθήσει εσύ να τον κρατήσεις στη ζωή. Γιατί, απλώς, οι καταστάσεις κι οι άνθρωποι αλλάζουν κι εσύ, ανήμπορος, αναγκάζεσαι να τα δεχτείς.

Γιατί, μερικές φορές, δεν μπορείς να έχεις την ευτυχία που ζητάς. Ίσως γιατί την ψάχνεις σε λάθος μέρη ή εκείνα που νομίζεις πως είναι σωστά, καταλήγουν να είναι εκείνα, που με άλλο μάτι, θα έβλεπες άδεια.

Δεν μπορείς να μένεις σε σχέσεις, με τη δικαιολογία ότι σας δένουν χρόνια. Ε, και; Κι επειδή σας δένουν χρόνια, τι; Είσαι αναγκασμένος να υπομένεις ό,τι κι αν συμβεί, ενώ δεν είσαι ευτυχισμένος;

Κι αν το κάνεις, πόσο καιρό νομίζεις ότι θα παραμυθιάζεις τον εαυτό σου; Κάποια μέρα θα ξυπνήσεις, θες-δε θες. Γιατί έτσι πάει. Η αγάπη μπορεί να σε κρατήσει, αλλά δεν μπορεί να σε δέσει. Κι αν δεθείς μόνος σου, είναι δουλειά δική σου το πώς θα ξεμπλέξεις.

Σίγουρα, θα κάτσεις να αναλογισθείς όσα πέρασες με ‘κείνον που αγαπάς. Θα γελάσεις και θα κλάψεις. Αλλά, πόσο θα σε κρατήσουν πίσω απ’ το να τραβήξεις μπροστά; Πόσο θα γελάσεις τον εαυτό σου πως είσαι καλά μ’ αυτό που έχεις; Αφού το βλέπεις ότι δεν τραβάει.

Δε σε νοιάζει αν δεν επικοινωνήσει μια μέρα. Δε σε νοιάζει αν θα κάνει ζήλιες ή αν θα σε διεκδικήσει. Δε σε νοιάζει. Γιατί να κοροϊδεύεις εσένα και τον άλλον; Δεν αξίζει σε κανέναν.

Καλά τα χρόνια. Δένουν τους ανθρώπους όσο περνάνε. Αλλά, αν τώρα δεν είσαι καλά, γιατί αυτά να σε κρατήσουν δέσμιο; Γιατί να σε αναγκάζουν να περνάς το ίδιο και το ίδιο; Τα ίδια λόγια, τις ίδιες συνήθειες, τα ίδια φιλιά.

Ακόμα κι αν νομίζεις πως εσύ έχεις νικήσει τη συνήθεια, το τέρας που ξετρυπώνει όπου σταθεί, εκείνη είναι δέκα βήματα παρακάτω και γελάει μαζί σου.

Για πόσο καιρό θα κάνεις το μαλάκα; Πίστεψέ με, ακόμα κι οι καλύτεροι, το ‘χασαν το παιχνίδι. Χαμένος βγαίνεις, όσες φορές κι αν παίξεις.

Γιατί, δεν μπορείς να μένεις. Για καλό δικό σου. Δεν μπορείς να παραμυθιάζεις, μέρα-νύχτα, εσένα και τον άλλον, πως αυτό που έχετε σας προσφέρει την ευτυχία που αναζητούσατε.

Γιατί, μερικές φορές, η αγάπη δεν αρκεί.  Κάποιες φορές κι εκείνη ακόμα την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια. Γιατί μπορείς να αγαπάς έναν άνθρωπο με όλη σου την καρδιά, αλλά να μη χωράει πλέον στη ζωή σου ή να μη χωράς στη δική του.

Δεν είναι κακό να φεύγεις. Για τη δική σου ευτυχία, κανενός άλλου.