Όσο προσπαθείς τόσο θα κρατήσει

Όλοι ευχαριστιούνται την αρχή της σχέσης. Είσαι μέσα στις γλυκανάλατες αηδίες, την ανάγκη να απαθανατίσεις κάθε στιγμιότυπο που περνάτε μαζί, τα φιλιά που δίνεις όπου σταθείς κι όπου βρεθείς και τις πεταλούδες που πετάνε αριστερά και δεξιά πάνω απ’ το κεφάλι σου. Είσαι στη φάση που θέλει γνωρίσεις τον άνθρωπό σου όσο καλύτερα γίνεται. Θες, ρε παιδί μου, να μάθεις τις συνήθειές του. Απ’ το πώς πίνει τον καφέ του μέχρι τον τρόπο που κοιμάται. Να δεις πώς κυλάει η καθημερινότητά του. Να θαυμάσεις τα ενδιαφέροντά του.

Είναι αυτή η φάση που ό,τι σκατά και να κάνει ο άλλος, εσύ τον κοιτάς με ορθάνοιχτα μάτια, έχεις πάρει αυτή τη φάτσα της τρελής υπερηφάνειας και λιώνεις κάθε φορά που σε κοιτάει. Έλα, ας μην κρυβόμαστε. Όλοι το έχουμε κάνει αυτό.

Με τούτα και με ‘κείνα, με γνώμονα τον έρωτα, μαθαίνεις να αντεπεξέρχεσαι στις δυσκολίες που έρχονται. Λίγη γκρίνια, λίγοι τσακωμοί, αλλά πολλή αγάπη. Γιατί έτσι πάει. Όταν είσαι ερωτευμένος, δεν υπολογίζεις τίποτα. Πιστεύεις πως ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος και πως οι άνθρωποι ό,τι και να γίνει θα είναι μαζί, αν είναι γραφτό τους. Δεν υπάρχουν δυσκολίες κι όποιος τα παρατάει σημαίνει πως είναι δειλός και δεν προσπάθησε αρκετά.

Μόνο που μερικές φορές ξεχνάμε πως οι σχέσεις δε φθείρονται αποκλειστικά απ’ το κέρατο ή τα ψέματα. Ναι, είναι αρκετά σοβαρά. Μπορεί να φέρουν αμέσως χωρισμό, σίγουρα όμως είναι κάτι που θα σας ταρακουνήσει. Τουλάχιστον είναι κάτι που καταλαβαίνεις αμέσως πως θα κάνει κακό στη σχέση σου.

Κι αυτά, μέχρι να βρεθείς αντιμέτωπος με τη ρουτίνα. Η ρουτίνα δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, αλλά σίγουρα μετά από κάποιο διάστημα, σταματάει να κάνει και καλό στο ζευγάρι. Ο άνθρωπος μες στη ρουτίνα βαλτώνει. Ζώντας ακριβώς τα ίδια πράγματα σε διαφορετικές μέρες, σταματάς να ευχαριστιέσαι τις στιγμές που περνάς με τον σύντροφο σου. Δε βρίσκεις την ίδια χαρά, χάνεις τη θέληση να τον βλέπεις κάθε μέρα. Κι η μαγεία, σιγά-σιγά, σας αποχαιρετά.

Τότε, όμως, είναι που προσγειώνεσαι στον πραγματικό κόσμο και συνειδητοποιείς πως οι σχέσεις θέλουν δουλειά για να κρατήσουν. Δε ζούμε σε ταινία επιστημονικής φαντασίας ούτε μυθιστόρημα αγγλικής λογοτεχνίας, που στο τέλος ο συγγραφέας σου εγγυάται πως θα είστε μαζί. Τα πράγματα είναι απλά. Όσο προσπαθείς, τόσο θα κρατήσει.

Προφανώς κι ο έρωτας κάποια στιγμή μπορεί να φύγει για λίγο. Και τα πράγματα μεταξύ σας να μην είναι τέλεια, όπως στην αρχή. Ναι, θα του ξεφύγει καμιά κουβέντα παραπάνω στον τσακωμό σας και ναι, θα ξεχάσεις κάτι σημαντικό που τον αφορούσε. Θα περάσετε από σαράντα κύματα και θα τα βάλετε με το τέρας της ρουτίνας. Αλλά ξέρεις τι; Υπάρχουν και ζευγάρια που θαλασσοδέρνονται, αλλά επιβιώνουν.

Είναι εκείνοι που αναγνώρισαν το πρόβλημα και βάλθηκαν να το λύσουν. Δεν πέταξαν στα σκουπίδια τη σχέση τους ούτε τα παράτησαν μόλις συνάντησαν την πρώτη αναποδιά. Κάθισαν εκεί, στη μέση του κυκλώνα, κρατώντας ο ένας τον άλλον κι αποφάσισαν πως θα παλέψουν τον μεγαλύτερο φόβο.

Μίλησαν για όσα τους ενοχλούν, έκαναν πράγματα που ήθελαν καιρό και δεν τολμούσαν, αναπόλησαν παλιές στιγμές. Πέρασαν χρόνο με τους εαυτούς τους και τους φίλους τους. Αναθεώρησαν και βγήκαν καινούργιοι. Μόνο που ποτέ δεν ξέχασαν πως υπάρχει ένας άνθρωπος πίσω τους που τους αγαπάει και θέλει να είναι μαζί τους. Που προσπαθεί για το καλύτερο και ψάχνει συνεχώς τρόπους να αναζωπυρώσει το δέσιμό τους.

Είναι δύσκολο, το ξέρω.  Αλλά αν δεν προσπαθήσεις για εκείνους που αγαπάς, για ποιους θα το κάνεις; Γιατί η ρουτίνα είναι ύπουλη και τρυπώνει όπου βρει, τρώγοντας με αργούς ρυθμούς τις σχέσεις, συχνά χωρίς να την καταλαβαίνει κανείς.

Μόνο που ποτέ δεν είναι αργά.  Κι αν το κατάφεραν άλλοι, σίγουρα μπορείς να το καταφέρεις κι εσύ. Αρκεί να το θέλεις. Γιατί από ‘κει ξεκινάνε όλα.