Θέλουμε πράξεις κι όχι λόγια

Λόγια και πράξεις. Δύο αντίθετες έννοιες, μεγάλο μέρος της ζωής μας αφού βρίσκονται μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις, γεγονός που μας βασανίζει εδώ και αιώνες.

Είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς τι θέλει και δεν μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν. Ζούμε σε μία εποχή όπου οι επαφές έχουν αλλάξει ροή και τα δεδομένα δεν είναι όπως παλιά. Πλέον οι άνθρωποι δύσκολα δένονται με κάποιον, δύσκολα αφήνουν χώρο στη ζωή τους για να εγκατασταθεί και να ξεκινήσει κάτι καινούργιο.

Βλέπεις, φοβούνται. Φοβούνται το καινούργιο, το άγνωστο προς εκείνους. Ενώ παλιά θα χαιρόντουσαν με νέους ανθρώπους, πλέον τους αποφεύγουν κρύβοντας τον εαυτό τους πίσω απ’ τον φόβο τους. Λίγο η απόρριψη, λίγο η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι αρκετά για να εντείνουν το φόβο. Με αποτέλεσμα να κρύβονται πίσω απ’ το δάχτυλό τους με την πεποίθηση πως είναι ασφαλείς. Έτσι, ο αγώνας μεταξύ λόγου και πράξης είναι ατελείωτος ενώ κι οι δύο αντίπαλοι μετράνε θύματα.

Τα λόγια. Τα λόγια είναι σκορπισμένες λέξεις στον αέρα που έχουν τη μοναδική ικανότητα να σου φουσκώνουν το μυαλό χωρίς ο άλλος να κουνήσει ούτε το δάχτυλό του. Είναι το πιο απλό κι εύχρηστο όπλο για να σου κεντρίσει κάποιος την προσοχή και να σε κερδίσει. Εκεί το μόνο που χρειάζεσαι είναι ευφράδεια και πονηριά κι έχεις κερδίσει το παιχνίδι ήδη απ’ τα αποδυτήρια. Εξάλλου, στα λόγια όλοι είναι επαγγελματίες. Γι’ αυτό αν υπήρχε βραβείο για το ποιος χρησιμοποιεί καλύτερα τον λόγο, δε θα ήταν απορίας άξιο το γεγονός ότι οι περισσότεροι θα είχαν ένα τέτοιο στο ράφι πάνω απ’ το γραφείο τους.

Πράξεις. Φαινομενικά οι πράξεις είναι λόγια που έχουν ειπωθεί και στο τέλος υλοποιήθηκαν. Άσχετα απ’ τον ορισμό, οι πράξεις είναι κάτι πολύ παραπάνω από μία πρόταση σε ένα λεξικό. Είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι κάποιος σε αγαπάει, σε νοιάζεται, σε υπολογίζει. Είναι σοβαρός λόγος για να κρατήσεις κάποιον στη ζωή σου. Γιατί αυτός ο άνθρωπος σου απέδειξε πως αξίζει να ανήκει εκεί, αξίζει το ρίσκο που θα πάρεις εξαιτίας του. Είναι τόσα κι άλλα τόσα. Γι’ αυτό κιόλας είναι γνωστό ότι απ’ την αρχή του αγώνα, τα λόγια είχαν ήδη χάσει μπροστά στις πράξεις.

Δεν μπορεί κανείς να συγκρίνει αυτές τις δύο έννοιες. Απ’ τη μία έχεις απρόσωπες λέξεις, που μέσα σε δευτερόλεπτα μπορείς να πάρεις πίσω και να προσποιηθείς πως δεν είπες ποτέ. Ενώ απ’ την άλλη, έχεις γεγονότα, έχεις στιγμές να θυμάσαι, ότι κάποιος τολμάει, προσπαθεί για σένα.

Ακόμα κι όταν έχεις αμφιβολίες, δε θα κάτσεις να μετρήσεις τις λέξεις, τις υποσχέσεις, τα «ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα» που λέει και το άσμα. Αν το κάνεις αυτό, είσαι χαμένος από χέρι. Προφανώς και θα σκεφτείς τι έκανε αυτός ο άνθρωπος για εσένα τις στιγμές που είτε τον είχες ανάγκη ή τι δεν έκανε.

Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δεν είναι εύκολο να βρίσκεσαι μόνο σε μία συγκεκριμένη κερκίδα. Γιατί, αν είσαι των λέξεων, είναι αμέσως επόμενο ότι κάποια στιγμή θες-δε θες, θα καταλήξεις πληγωμένος. Οι λέξεις είναι σαν τον αέρα και το μπαλόνι. Όσο περισσότερο το φουσκώνεις, τόσες μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να σκάσει. Και συνήθως σκάει και στη μούρη.

Ενώ άμα βρίσκεσαι στην αντίθετη πλευρά του γηπέδου ως φανατικός οπαδός των πράξεων, θα κληθείς να αντιμετωπίσεις ανθρώπους δύσκολους και κλειστούς. Η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων χαρακτηρίζεται από κούραση κι απογοήτευση. Είναι εκείνοι που ως πρωτάρηδες αρκέστηκαν στα λόγια των άλλων και πίστεψαν σε αυτά. Είναι αυτοί όμως που το έκαναν επανειλημμένες φορές, έφαγαν τα μούτρα τους, άλλα έβαλαν ένα τέλος. Πλέον δεν πιστεύουν τίποτα και κανέναν. Πριν όμως πίστευαν τους πάντες και τα πάντα. Το σύνθημά τους; «Θέλουμε πράξεις, όχι λόγια».

Κάποια στιγμή όμως μπουχτίζεις, δεν αντέχεις άλλο. Βαριέσαι να βλέπεις ότι οι λέξεις δε γίνονται πράξεις. Να ακούς τα ίδια και τα ίδια, ξανά και ξανά. Επιλέγεις να φοράς ακουστικά την επόμενη φορά που κάποιος θα θελήσει να βγάλει «λόγο» αντάξιο πολιτικού. Γιατί είπαμε, έχουμε και μία ψυχική ηρεμία που θέλουμε να διατηρήσουμε.

Χάνοντας την ισορροπία ανάμεσα σε αυτές τις έννοιες, είναι σωστό να θεωρήσουμε πως πρέπει να υπάρχουν και τα δύο. Άλλωστε γίνεται να υπάρχουν φιλικές ή ερωτικές σχέσεις χωρίς λίγο μπλα-μπλα; Θες να ακούσεις κάποια στιγμή το «σ’ αγαπώ» ή το «είσαι σημαντικός για εμένα». Θέλεις λίγο να το χαρείς από όλες τις απόψεις. Όσο ρεαλιστής, ταπεινός και κλειστός να είσαι θες βαθιά μέσα σου να ζήσεις λίγο το παραμύθι.

Ας το λήξουμε λοιπόν ισοπαλία, χωρίς να θρηνήσουμε θύματα. Λόγια 1 – πράξεις 1. Έτσι πρέπει να πάει και στη ζωή, ένα τη φορά.