Ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του, κάποια στιγμή θα βιώσει τη λεγόμενη «πρώτη φορά». Η ζωή λοιπόν μας έχει διδάξει πως για όλα υπάρχει η πρώτη φορά που θα μας είναι χαραγμένη για το υπόλοιπο της ζωής μας. Είναι κάτι τόσο όμορφο και τόσο ονειρικό, που αν είχαμε την επιλογή θα το ξαναζούσαμε. Όμως όπως το λέει κι η λέξη «πρώτη», σημαίνει αυτόματα πρώτη και τελευταία. Γενικά στη ζωή μας θα συνεχίσουμε να γνωρίζουμε κάθε μέρα διαφορετικούς ανθρώπους. Άλλους θα τους μάθουμε καλά, άλλους όχι. Αλλά μεταξύ μας τώρα, φοβόμαστε αρκετά.
Κάνω λόγο για συναισθηματικό φόβο. Και δυστυχώς είναι ένα είδος φόβου που όσες φορές και να τον αντιμετωπίσεις, δύσκολα φεύγει από μέσα σου. Έχουμε μάθει να πιστεύουμε πως ο κάθε άνθρωπος που θα συναντήσουμε, θα μας κάνει να νιώσουμε όπως ο πρώτος. Τι κρίμα όμως που ξεχάσαμε τη μοναδικότητα της πρώτης μας φοράς. Κι έτσι καταλήγουμε να φοβόμαστε περισσότερο και κουραζόμαστε. Κουραζόμαστε να προσπαθούμε για το ίδιο, κουραζόμαστε να βιώνουμε καταστάσεις που δε θέλουμε. Και έτσι, καταλήγουμε να μας κυριεύει ο φόβος για καθετί ξένο από εμάς, για καθετί που δε μας θυμίζει την πρώτη φορά.
Όσο περνάει ο καιρός καταλαβαίνουμε λοιπόν πολλά πράγματα. Οι άνθρωποι πλέον σε κάθε κατάσταση χωρίζονται σε κατηγορίες. Διαφορετική κατάσταση, διαφορετικές κατηγορίες. Όσο μεγαλώνουμε λοιπόν κι ωριμάζουμε συναισθηματικά συνειδητοποιούμε πως ο κάθε άνθρωπος που θα γνωρίσουμε, θα μας χαρίσει κάτι διαφορετικό.
Κάποιες φορές θα συναντήσουμε ανθρώπους που θα μας δώσουν ένα κρεβάτι. Εκεί είναι ξεκάθαρα το σωματικό κομμάτι. Το σώμα μας έχει ανάγκη την ερωτική επαφή, το να νιώσουμε το σώμα ενός άλλου ανθρώπου να ενώνεται με το δικό μας. Άλλοι πιστεύουν πως έτσι θα θυμηθούν πράγματα και συναισθήματα που είχαν ξεχάσει. Οι περισσότεροι όμως θα σκεφτούν την κάβλα κι απλά θα το κάνουν.
Πλέον ο καθένας κάλλιστα μπορεί να χαρίζει το κορμί του σε όποιον θέλει, όσες φορές θέλει και για όσο θέλει. Το κρεβάτι είναι απλά ένα κρεβάτι. Εκεί δεν υπάρχει το συναίσθημα, εκεί επικρατεί απλώς η επιθυμία για σωματική ικανοποίηση κι είναι κάτι το οποίο μπορούν να στο προσφέρουν πολλοί, οπότε εύκολα μπορείς να αντικαταστήσεις τη μία νύχτα με μια άλλη.
Το ίδιο όμως συμβαίνει και στις σχέσεις. Στη ζωή μας θα κάνουμε σχέσεις με αρκετούς ανθρώπους. Δυστυχώς, λίγοι άνθρωποι πετυχαίνουν με την πρώτη αυτό που θέλουν. Θα βιώσουμε διαφορετικές καταστάσεις, άλλες φορές θα περνάμε καλά κι άλλες όχι. Και θέλω με αυτό να πω ότι όσο ξεχωριστή και να είναι μια σχέση και πάλι θα βρεθεί μια καλύτερη, μια πιο όμορφη. Οπότε πάλι καταλήγουμε στο γεγονός ότι κι η σχέση μπορεί να αντικατασταθεί με την επόμενη ή με την προηγούμενη, γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει.
Ένα πράγμα όμως που σίγουρα δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα είναι το συναίσθημα. Τα συναισθήματα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, καθώς κάθε εμπειρία μας προκαλεί κι ένα διαφορετικό και μας συντροφεύουν σε κάθε στιγμή μας.
Θα νιώσουμε πολλές φορές ερωτευμένοι. Όσες φορές όμως συμβεί αυτό δε θα είναι σαν την πρώτη φορά. Γιατί όπως νιώσαμε με τον καθένα είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι της ζωής μας. Και όσο και να προσπαθούμε, ό,τι και να κάνουμε δε γίνεται να νιώσουμε το ίδιο ακριβώς με τον επόμενο. Γιατί καθετί που βιώνουμε με τον κάθε άνθρωπο έχει τη δική του μοναδικότητα, είναι κάτι ξεχωριστό.
Ακόμα κι αν προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας πως ένα συναίσθημα μπορεί να αντικατασταθεί, δε θα τα καταφέρουμε. Όσες φορές και να νιώσουμε τον έρωτα, δεν πρόκειται να είναι ούτε σαν την πρώτη φορά ούτε σαν την τελευταία. Κι αυτό γιατί κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και κάθε συναίσθημα, μοναδικό.
Στην αρχή την πρώτη μας φορά είναι χαμόγελα κι ανεξήγητη χαρά. Την πρώτη φορά δεν ξέρουμε πώς να το εξηγήσουμε, πώς να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας γιατί αρχικά δεν ξέρουμε καν ότι υπάρχουν. Μετέπειτα όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Ωριμάζουμε εμείς κι ο τρόπος που ερωτευόμαστε.
Ξέρουμε πως όσο και να πονάει αυτή η διαδικασία, θα χαρούμε την αρχή και το τέλος της. Γιατί ο άνθρωπος ζει για τον έρωτα. Ζει να αγαπάει και να αγαπιέται. Παρ’ όλο που θα πει χίλιες φορές ότι δε θα προσπαθήσει ξανά, θα το κάνει και θα το ξανακάνει και δεν θα τα παρατήσει ποτέ.
Δε θα σταματήσει ποτέ να ψάχνει για το συναίσθημα που τον έκανε να νιώθει ζωντανό και δυνατό, ακόμα κι όταν βαθιά μέσα του γνωρίζει την αλήθεια. Θα συνεχίσει να ψάχνει το καινούργιο συναίσθημα, το πρωτόγνωρο. Θα συνεχίσει λοιπόν να ψάχνει την ευτυχία, γιατί άλλωστε ποιος δε θέλει να είναι ευτυχισμένος;
Επιμέλεια Κειμένου Χριστίνας Νικολοπούλου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Χριστίνα Νικολοπούλου
