Όπως πολύ σωστά έγραψε κάποτε ο Οδυσσέας Ελύτης «εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις».
Αυτό που εννοούσε ο ποιητής, εν τέλει, είναι ότι αρκούν μερικά πολύ απλά πράγματα για να δημιουργήσουμε ξανά κάτι από την αρχή.
Γενικότερα, τείνουμε στη ζωή μας να περιπλέκουμε καταστάσεις, να επινοούμε ένα σωρό πράγματα και να υποβάλλουμε τον εαυτό μας στη διαδικασία να πιστέψει πως έχει ανάγκες, οι οποίες, όμως, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Δημιουργούμε ψεύτικες ανάγκες. Από τα πράγματα που επιθυμούμε ν’ αποκτήσουμε, μέχρι τους ατελείωτους στόχους που θέλουμε να πετύχουμε, την πληθώρα των ανθρώπων που νομίζουμε πως χρειαζόμαστε στη ζωή και την καθημερινότητά μας, ένα μάτσο ψεύτικα και περίσσια συναισθήματα και τελικά αυτό που αδυνατούμε ν’ αντιληφθούμε, είναι ότι οι πιο ωραίες μας στιγμές ήταν εκείνες που ήμασταν απλώς χαρούμενοι, όταν δηλαδή είχαμε ελάχιστα πράγματα στη διάθεσή μας: ένα-δύο φίλους και μια αγκαλιά.
Η ουσία των πραγμάτων βρίσκεται στα πολύ απλά.
Στη μυρωδιά από θυμάρι ένα καλοκαιρινό απόγευμα μετά τη θάλασσα. Εκείνο που μαζέψαμε στις αρχές του Ιούλη και το χειμώνα θα το χρησιμοποιήσουμε στο φαγητό που θα φτιάξουμε ένα κυριακάτικο βράδυ και θα μας φέρει όμορφες εικόνες στο μυαλό.
Στον αστερία που βρήκαμε στην παραλία και σε λίγο καιρό θα μας θυμίζει τις καλοκαιρινές διακοπές, όπως θα μας κοιτάει από το τραπέζι του σαλονιού.
Στις μπύρες που ήπιαμε με τους κολλητούς μας ξημερώματα στα σκαλάκια της πλατείας και είχαμε σκάσει στα γέλια, καθώς διηγούμασταν ιστορίες από τα σχολικά μας χρόνια.
Στο πρώτο μας φιλί.
Η ουσία και η ευτυχία βρίσκονται σε δύο μάτια, σ’ ένα χαμόγελο, σε μια καλή κουβέντα. Κρύβονται σε μία μονάχα στιγμή.
Δεν έχει σημασία πόσα κυβικά είναι τ’ αυτοκίνητό σου ή εάν είναι το πιο πρόσφατο μοντέλο.
Ούτε και είναι σημαντικό αν η τσάντα σου και οι γόβες σου είναι η τελευταία λέξη της μόδας και έχεις ξοδέψει μια μικρή περιουσία για να τ’ αποκτήσεις.
Δε λέει κάτι αν έχεις τελειώσει πανεπιστήμιο ή αν έχεις βγάλει μόνο το δημοτικό.
Δεν θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος αν πας διακοπές με σκάφος φέτος, γιατί το ‘κανε και η κυρά-Μαρίτσα πέρσι και εσύ αισθάνεσαι ότι έχεις την ανάγκη να λιάσεις επιτέλους το κορμί σου πάνω στην πλώρη του ιστιοπλοϊκού, έπειτα από ένα σκληρό και αδυσώπητο χειμώνα.
Ένα σωρό πλασματικές ανάγκες και στο τέλος, είπαμε: χάνουμε την ουσία.
Ποια είναι αυτή;
Ότι αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη όλοι μας είναι λίγοι και καλοί φίλοι, η οικογένεια μας (όποια κι αν έχουμε επιλέξει να ‘ναι αυτή), πολύ αγάπη, μπόλικο γέλιο και λίγα χρήματα, απλά για να κάνουμε αυτά που γουστάρουμε.
Και φαντασία.
Όχι για να επινοούμε περίπλοκα πράγματα, αλλά για να φτάνουμε εκεί που νομίζουμε ότι δε μπορούμε.
Αυτά μόνο χρειάζονται για να σε κάνουν ευτυχισμένο.
Ας απαλλαγούμε από τα περιττά πράγματα στη ζωή μας. Να κάνουμε χώρο στην καρδιά και στο μυαλό μας για να μπορέσουμε επιτέλους να δούμε καθαρά τι έχει πραγματική αξία στη ζωή μας και τι όχι.
Όχι, δε χρειάζεσαι είκοσι τζιν παντελόνια ούτε και δέκα αθλητικά παπούτσια. Από ένα ζευγάρι και έξω από την πόρτα. (Καλά πάρε και ένα δεύτερο παντελόνι, να ‘χεις να αλλάζεις.) Και δεν πειράζει αν αυτό το μπλουζάκι το φορούσες και πρόπερσι. Είναι το αγαπημένο σου, άλλωστε. Θυμάσαι;
Και ναι, μπορεί μερικές φορές να πρέπει να κακομαθαίνουμε τον εαυτό μας και να του κάνουμε όλα τα χατίρια, αρκεί να μην ξεπερνάμε τα όρια. Όταν κάτι το κάνεις μία φορά σαν επιβράβευση ή σε μία ειδική περίσταση, τότε έχει μεγαλύτερη αξία. Περισσότερη γλύκα. Και όχι μόνο το απολαμβάνεις πιο πολύ, αλλά το εκτιμάς και καλύτερα.
Το ζητούμενο είναι να μην προσκολλούμαστε σε αντικείμενα που δεν έχουν αξία και να μη δημιουργούμε πλασματικές ανάγκες. Θα είμαστε σχεδόν πάντα καλύτερα με τα λιγότερα, με τους ανθρώπους που αξίζουν και μ’ όσα μας κάνουν χαρούμενους.
Δε συμφωνείς;
Συντάκτης: Νατάσα Χατζηαντωνίου
