Η αυτοπεποίθηση, ως προσόν, κι ιδιαίτερα σ’ έναν άνδρα αποτελεί ένα χαρακτηριστικό άκρως γοητευτικό. Ο τρόπος που οι άνδρες αυτοί μιλάνε και κινούνται μέσα σ’ ένα χώρο, η σιγουριά στο βλέμμα τους, ακόμα και το πώς περπατάνε, τους κάνει ακαταμάχητους.
Στον αντίποδα, τώρα, βρίσκεται ένα άλλο ον. Ο άνδρας μ’ έπαρση. Πρόκειται για ένα πλάσμα που φέρει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, πλην όμως, σ’ υπερβολικό βαθμό, μ’ αποτέλεσμα να είναι καθόλου, μα καθόλου, ελκυστικός.
Ένας άντρας μ’ έπαρση είναι ότι πιο αντιαισθητικό υπάρχει. Γιατί;
Καταρχήν, έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Αυτό από μόνο του, ίσως και να μην είναι και τόσο κακό. Επειδή, όμως, τις περισσότερες φορές συνεπάγεται και μία αλαζονική συμπεριφορά προς τον περίγυρό του, εκεί αρχίζουν και δυσκολεύουν κάπως τα πράγματα.
Συνηθίζει, δηλαδή, να συμπεριφέρεται περιφρονητικά ή ακόμα και υποτιμητικά στους ανθρώπους γύρω του, έχοντας ως γνώμονα το αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι μόνον αυτός γνωρίζει καλύτερα, μόνον αυτός έχει δίκιο. Κανένας άλλος. Σε περίπτωση που ο αποδέκτης αυτής της συμπεριφοράς είναι η κοπέλα του, τότε αυτό αποκτά και μία άλλη διάσταση, καθώς με τον τρόπο και τα λόγια του τη μειώνει συνεχώς ή απορρίπτει απερίφραστα την όποια προσπάθειά της να πει κάτι διαφορετικό ή να εκφέρει τη δική της άποψη.
Ουσιαστικά, προκειμένου ν’ αναδείξει τη δική του προσωπικότητα επισκιάζει και μειώνει την προσωπικότητα και την άποψη της συντρόφου του, αλλά και των φίλων του.
Διαθέτει υπέρμετρη αλαζονεία και ζει με την απόλυτη βεβαιότητα ότι αποτελεί ον μοναδικό κι ανεπανάληπτο σ’ αυτόν τον πλανήτη και, σαφώς, ο Θεός, πρώτον, είχε τρελά κέφια όταν τον έφτιαχνε και δεύτερον, έσπασε το καλούπι μετά τη δημιουργία του.
Θα τον ακούσεις να διηγείται τα κατορθώματά του με τέτοια έπαρση που θα χρειαστεί να τον κοιτάξεις δύο και τρεις φορές για να βεβαιωθείς, ότι έχεις μπροστά σου έναν κοινό θνητό κι ουχί πρωταγωνιστή ταινίας δράσης.
Οι άνθρωποι που είναι γεμάτοι έπαρση δημιουργούν μία δυσφορία στον περίγυρό τους. Ειδικότερα, δε, οι άνδρες που είναι και σε σχέση και βγάζουν αυτή τη συμπεριφορά στη σύντροφό τους, αργά ή γρήγορα την καταβάλλουν τόσο πολύ, που φεύγει τρέχοντας, προκειμένου να σωθεί από το κακό που τη βρήκε.
Είναι εξαιρετικά ενοχλητικό και κουραστικό ν’ υπάρχει κάποιος πάνω από το κεφάλι σου, ο οποίος να εξιστορεί πάντοτε το πόσο έξυπνος ή το πόσο όμορφος είναι, πως οτιδήποτε κάνει το κάνει καλύτερα απ’ όλους, ότι πάντα μόνον εκείνος γνωρίζει τον τρόπο και κανένας άλλος στον κόσμο τούτο και, φυσικά, δεν παραδέχεται ποτέ ότι κάνει λάθη. Διότι όλοι κάνουμε λάθη και πρώτη και καλύτερη η κοπελίτσα που έμπλεξε μαζί του. Μπορεί, βέβαια, ο εν λόγω κύριος να ‘χει διάφορα κρυφά χαρίσματα, άρα αυτό να δικαιολογεί ως ένα σημείο κάποιες καταστάσεις.
Η υπερβολική έπαρση μπορεί να οδηγήσει σε συγκρούσεις που προκαλούν αστάθεια και εν τέλει ρήξη στη σχέση δύο ανθρώπων. Γέρνει πάντα η ζυγαριά από την πλευρά του ενός και η πολυπόθητη ισορροπία γκρεμίζεται. Το έτερον ήμισυ κουράζεται να υποχωρεί ή να αισθάνεται μονίμως προσβεβλημένο και υπόλογο για κάτι που δεν έχει πράξει και κάπως έτσι αποχωρεί από την παράσταση.
Εάν ένας άντρας, ο οποίος είναι αλαζόνας, είχε τόση λογική, όση και έπαρση, τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα τόσο για τον ίδιο, όσο και για τη σχέση του. Διότι μία μικρή δόση έπαρσης, μπορεί να λειτουργεί και σαν διεγερτικό κάποιες φορές, αλλά σε μεγάλες δόσεις μπορεί και να σε ξεκάνει εντελώς.
Συντάκτης: Νατάσα Χατζηαντωνίου
