Οι νέες σχέσεις μοιάζουν λίγο με τα δώρα που μας έφερναν στα γενέθλιά μας, όταν ήμασταν παιδιά. Έχουν κορδέλα, φιόγκο κι ένα όμορφο περιτύλιγμα. Η αγωνία τεράστια μέχρι να λύσεις την κορδέλα, να παλέψεις με το περιτύλιγμα και ν’ ανοιχθεί το δώρο. Να δεις, επιτέλους, τι κρύβεται μέσα στο κουτί.
Προσπαθούσαμε από το μέγεθος να μαντέψουμε τι μπορεί να περιέχει το κάθε ένα πολύχρωμο πακέτο. Αν έπεφτες μέσα, η χαρά μεγάλη. Εάν όχι, προχωρούσες στο επόμενο δώρο, ελπίζοντας να είναι εκείνο το CD από το αγαπημένο σου συγκρότημα που μόλις είχε κυκλοφορήσει και ήλπιζες, ότι κάποιος από τους καλεσμένους σου θα στο ‘χε φέρει.
Κάπως έτσι είναι και οι σχέσεις που κάνουμε. Ένα δώρο μ’ ένα φανταχτερό περιτύλιγμα που αρχικά βρίσκουμε ελκυστικό και στη συνέχεια, ανοίγοντάς το και χρησιμοποιώντας το, μαθαίνουμε να τ’ αγαπάμε, να μας είναι απαραίτητο. Άλλοτε, πάλι, πρόκειται για κάτι που δε μας κάνει, δεν ταιριάζει στα χρώματά μας και πριν καλά-καλά ασχοληθούμε μαζί του, το παρατάμε σε μια γωνία ή το αλλάζουμε, για να πάρουμε κάτι που μας «πάει» περισσότερο.
Το ζήτημα με τα δώρα είναι ότι σχεδόν πάντα αποτελούν έκπληξη, ως προς το περιεχόμενό τους. Το ίδιο και οι σχέσεις, κυρίως αυτές που είναι φρέσκες.
Το πιο ωραίο διάστημα είναι οι πρώτες εβδομάδες που ο ένας μαθαίνει τον άλλον. Τι μουσική ακούει, ποιο είναι το αγαπημένο του χρώμα, πως πίνει τον καφέ του, γιατί δαγκώνει τα χείλη της όταν σκέφτεται.
Είναι μαγεία ν’ ανακαλύπτεις το σύντροφό σου από την αρχή. Μέρα με τη μέρα να μαθαίνεις διάφορα πράγματα για το ποιος είναι ή τι της αρέσει. Τι είδους πράγματα συνετέλεσαν, ώστε να φτάσει εδώ που είναι σήμερα, μπροστά σου; Ν’ ανοίγεσαι σε κάποιον που μέχρι χθες δε γνώριζες και το ίδιο να κάνει κι εκείνος.
Κάθε μέρα να περιέχει και κάτι καινούργιο, κάτι απροσδόκητο. Ευχάριστο ή δυσάρεστο, δεν έχει και τόση σημασία, αφού και τα δύο αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της όλης διαδικασίας. Σ’ αυτή την περίπτωση, αυτό που έχει σημασία είναι η ποσότητα και η ποιότητα των θετικών και των αρνητικών. Αυτό θα καθορίσει, άλλωστε, και την πορεία της σχέσης. Την επιτυχή έκβαση ή την ταραχώδη παύση.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που δεν τους αρέσουν και τόσο οι εκπλήξεις. Εκείνοι που θέλουν να γνωρίζουν εκ των προτέρων τι έχουν ν’ αντιμετωπίσουν, με τι έχουν να κάνουν. Φυσικά, με τη σειρά τους κι αυτοί είναι ξεκάθαροι ως προς το τι έχουν να προσφέρουν. Δεν εννοούμε, ακριβώς, το να κάνεις μία μίνι παρουσίαση και περιγραφή του εαυτού σου, όσο το να είσαι συγκεκριμένος γι’ αυτά που μπορείς να προσφέρεις και γι’ αυτά που ζητάς.
Τείνουμε κάποιες φορές ν’ απλοποιούμε κάποιες καταστάσεις. Να συντομεύουμε κάποιες διαδικασίες. Ίσως για να μη χάνουμε χρόνο. Ενδεχομένως, όμως, να το κάνουμε επειδή ακριβώς αναλώσαμε πολύ χρόνο σε καταστάσεις και άτομα που δεν το άξιζαν.
Έτσι, σε μία νέα γνωριμία συστηνόμαστε από την αρχή. Ορίζουμε ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, τι είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε και τι όχι. Εκ πρώτης όψεως, μπορεί να θεωρηθεί λίγο στεγνό και ψυχρό. Σαν εμπορική συμφωνία που ανταλλάσσουμε χειραψίες και υπογράφουμε συμβόλαια.
Αυτό δεν είναι και τόσο αρνητικό πάντα, καθώς θέτει ένα πολύ συγκεκριμένο και καθαρό πλαίσιο ως προς το τι προσδοκεί και τι επιδιώκει ο καθένας και κατά πόσο τελικά είναι εφικτό να είναι μαζί δύο άνθρωποι. Εάν, για παράδειγμα, ο ένας θέλει κάτι πολύ χαλαρό και ο άλλος γάμους και παιδιά, ένα τέτοιου είδους ξεκαθάρισμα γλιτώνει από πολλές κακοτοπιές, τσακωμούς, χαοτικές σκέψεις και προσδοκίες που δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν ποτέ. Από συμβιβασμούς που αργά ή γρήγορα θα επιφέρουν το τέλος, επειδή άλλα ήθελε ο ένας και άλλα υπέθετε ο άλλος.
Όταν οι προθέσεις είναι ξεκάθαρες από την αρχή κι απουσιάζουν οι ανούσιοι θεατρινισμοί, τα μεγάλα λόγια και οι μεγαλεπήβολες υποσχέσεις, τότε όλα είναι πιο απλά. Ίσως και να ‘ναι προτιμότερο κατ’ αυτόν τον τρόπο, ώστε να μην δημιουργούνται αναμονές και ψευδαισθήσεις. Γλιτώνεις χρόνο και πόνο.
Σαφώς κι ένα συγκεκριμένο πλαίσιο δεν αναιρεί μία πιθανά διαφορετική έκβαση στο μέλλον. Ωστόσο, διευκολύνει απεριορίστως το παρόν.
Είναι καλό να είμαστε ανοιχτοί και συγκεκριμένοι σ’ αυτά που επιδιώκουμε. Κι αν το πετύχουμε, τότε ξεκινάει το πιο όμορφο παιχνίδι. Κι ας κρατήσουμε αυτό μόνον: τη μαγεία του καινούργιου και της νέας αρχής για το γνωστό και το άγνωστο μαζί.