9 αθώες δικαιολογίες για να αποφύγεις εκείνο το βαρετό event

Έχουμε πει εδώ και πολλά χρόνια ότι πρέπει να ενισχύουμε την κοινωνική μας πλευρά αν δε θέλουμε να ριζώσει βαθιά μέσα μας η μοναξιά, γιατί αυτό εννοείται πως δε θα οδηγήσει σε καλό δρόμο. Το να είναι όμως κανείς κοινωνικός έχει και τις θυσίες του και μπορεί να αποβεί μοιραίο αν δεν είναι με μέτρο ή αν γίνεται με καταπιεστικό προς τα “θέλω” μας τρόπο. Πολλές φορές οι κοινωνικές μας υποχρεώσεις τείνουν να είναι πολύ περισσότερες από αυτό που πραγματικά αντέχουμε, ενώ συμβαίνει να θυσιάζουμε πολύτιμο προσωπικό χρόνο σε κοινωνικές εκδηλώσεις που μας είναι παντελώς αδιάφορες. Κάπου εκεί είναι που λέμε φτάνει, δεν αντέχουμε άλλο, enough is enough και μάλλον θα έχουμε δίκιο αν οι ημέρες μας γεμίζουν από κοινωνικά events που δεν κάνουμε κέφι και ταυτόχρονο στερούμε χρόνο από το σπίτι μας και την οικογένειά μας. Και κάπου εδώ θα σου πω λίγα μυστικά για να αποφύγεις μια κοινωνική υποχρέωση χωρίς να σε πάρει χαμπάρι κανείς.

1. Έχε την απόσταση με το μέρος σου

Εκεί θα τα ρίξεις όλα, θέλω πολύ να έρθω αλλά είναι η απόσταση που μας χωρίζει. Μέχρι να φτάσεις άλλωστε θα έχει τελειώσει η γιορτή – τουλάχιστον έτσι θα ισχυριστείς απλά φρόντισε να είσαι λιγάκι πειστικός.

2.Δυστυχώς, είμαι ακόμα στη δουλειά

Και ας είσαι ήδη σπίτι χαλαρά, μετά από μπάνιο, με το μπουρνούζι σου, αναμμένα κεριά και αγκαλιά με τον σκύλο σου. Ρίξ’ τα όλα στο αφεντικό σου, ε βρίσε το και λίγο για να μη μας πάρει κανείς χαμπάρι. Άλλωστε νιώθεις ήδη κούραση. Τι να το κάνουν να έχουν ένα «ζόμπι» γύρω τους να σέρνεται και να περιφέρεται.

3.Θέλω πάρα πολύ να έρθω αλλά έχω (πονοκέφαλο, ημικρανία, πονόλαιμο) Πίστεψε με δε θα σε θέλει κανείς στην παρέα του. Όλα αυτά προϋποθέτουν και μία ιωσούλα που ίσως και να σε περιτριγυρίζει και ίσως να κολλήσουν και αυτοί – βρε παιδί μου αυτό θέλουμε να αφήσουμε να εννοηθεί. In addition to this, κάποτε θα σου έλεγα πως αν έλεγες κόβιντ θα κάνανε να σε δούνε και κάνα δίμηνο. Πες ότι έχεις κόβιντ τώρα και ίσως κερδίσεις μια βδομάδα. Άσε που θα σε παίρνουν και κάθε μέρα τηλέφωνο για να δουν πως είσαι και θα δείχνουν ενδιαφέρον (που μεταξύ μας θα είναι άβολο αν εσύ είσαι σε κανένα μπιτσόμπαρο και πίνεις π0τάρες).

4. «Α τι κρίμα! έχω ήδη κανονίσει για εκείνη την ημέρα και συμπίπτουν και οι δύο συγκεντρώσεις μαζί! Έχω δώσει ήδη θετική απάντηση στο άλλο!»  Τόσο απλά. Μην κολλάς με τα ψεματάκια, η ψυχική σου υγεία και ο προσωπικός σου χρόνος είναι πάνω απ’ όλα.

5. Μπορείς να πεις ότι θα χάσεις όλη τη διασκέδαση αλλά προέχει ένα πρότζεκτ της δουλειάς σου που θα σε απορροφήσει όλο το Σαββατοκύριακο. Απλά αν είναι να χορεύεις πουθενά σε κάνα μπαράκι έστω της γειτονιάς σου ως γνήσιο party animal, φρόντισε να μην αφήσεις ίχνη και ντοκουμέντα.

6. Μπορείς απλά να πεις την πλήρη αλήθεια πως έχεις πάρα πολύ κούραση, θα ήθελες πολύ να παρευρεθείς αλλά αυτή τη φορά δεν τα καταφέρεις και θα τα πείτε σύντομα κάπου αλλού. Η ειλικρίνεια μετράει πάντα αλλά ζύγισε το κιόλας λίγο είναι και ανάλογα την περίσταση. Μην αφήσεις τον γάμο της κολλητής σου δηλαδή και πας για πουρνάρια.

7. Πες κάτι, οτιδήποτε αληθοφανές, πιστευτό αλλά σε παρακαλώ μη βάλεις πολύ σάλτσα. Βρίσκουμε μια μικρή δικαιολογία ή έστω ένα αθώο ψεματάκι αλλά μην το κάνουμε κινηματογραφική σειρά και αρχίζουμε και λέμε “Και που λες…. Μπήκε ένα ρακούν στο σπίτι και….”

8. Πες ότι στην τελική θέλεις να βοηθήσεις τη φίλη σου, γονείς σου, αδερφό σου, θείο σου- βάλε εσύ το to whom- να μετακομίσουν, βάψουν το σπίτι τους, αγοράσουν ψώνια – και βάλε φαντασία.

9. Ρίξτα ξανα στη φίλη, πες ότι μετά την ερwτική απογοήτευση που είχε θέλει παρηγοριά και ως μοναδικός της ήρωας που είσαι εσύ δέχτηκες σήμερα να έρθει από το σπίτι σου και δεν μπορείς να αρνηθείς. Της το έχεις υποσχεθεί. Θέλει να βγάλει τα σώψυχά της η καημένη, που να την αφήσεις.

Τι να γίνει, μερικές φορές αναγκαζόμαστε να λέμε τα ψεματάκια μας για να βρίσκουμε την ηρεμία μας και ταυτόχρονα να μην πληγώσουμε ανθρώπους που όσο και να νοιαζόμαστε δεν είμαστε σε μουντ να τους τιμήσουμε. Νιώθουμε άσχημα ναι όταν αναγκαζόμαστε να το κάνουμε αυτό αλλά πρέπει να καταλαβαίνουμε πως η ζωή μας είναι αυτή που ζούμε, δεν υπάρχει δεύτερη, οι κοινωνικές μας υποχρεώσεις πολλές φορές είναι παραπάνω απ’ όσο πρέπει. Αν όμως αισθανόμαστε ότι μας πνίγουνε δεν μπορεί να γίνει τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο απ’ τό να πάρουμε δραστικά μέτρα ακόμα και αν αυτοί στους οποίους απευθυνόμαστε είναι η ίδια μας η οικογένεια. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι πιεστικοί και θέλουμε και εμείς για τον εαυτό μας την ησυχία μας και λίγο χρόνο. Όποιος μας αγαπάει θα καταλάβει είτε πούμε την αλήθεια μας είτε επιστρατεύσουμε αθώα ψεματάκια και μικρές δικαιολογίες που θα μας βγάλουν από μία δύσκολη θέση.