Να μην κρέμεται η ζωή μας από μία ελπίδα

Αν αυτή τη στιγμή κάτσει κάποιος και σκεφτεί, μπορεί να βρει άπειρα αποφθέγματα για την ελπίδα να σου αραδιάσει, που θα συνοδέψουν περίτεχνα το πρόβλημα που σε απασχολεί, τον τελευταίο καιρό, είτε είναι οικονομικό, ερωτικό, φιλικό, οικογενειακό -φτιάξε εσύ τη λίστα σου. Μπορεί πολύ εύκολα να ειπωθεί να «Μη χάνεις την ελπίδα σου, αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα», ή μπορεί να σου αναφέρει πως «Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία» ή ότι «Τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμα, αφού η ζωή σου κρέμεται απ’ τη συγκεκριμένη –την οποιανδήποτε– ελπίδα» κι άλλα τέτοια κλισέ. Θα μπορούσε, όμως, από μόνη της μια ελπίδα να απαλύνει τη σημαντικότητα του προβλήματός σου ή να το μικρύνει τόσο, ώστε να μη σε φοβίζει πια;

Όχι, η ελπίδα από μόνη της δεν μπορεί να σταθεί, και δεν πρέπει να κρέμεται η ζωή μας από μια ελπίδα και μόνο. Πρέπει να ψάχνεις μέχρι να βρεις και μια διαφορετική πλευρά από αυτήν που τρύπωσες, πρέπει να αναζητάς τις εναλλακτικές σου πριν να θεωρηθεί πως είναι αργά.

Πρέπει, πρώτα από όλα, εσύ με το «εγώ» σου να είσαστε συμφιλιωμένοι ολοκληρωτικά. Πρέπει τον εαυτό σου να τον αγαπάς όπως ακριβώς είναι. Ακόμα και με τα λάθη του. Το μάθημα της ζωής στην περίπτωσή μας δεν είναι ο φόβος για να μην κάνουμε κάποιο λάθος κι αποτύχουμε παταγωδώς στους στόχους μας, αλλά, αντιθέτως, να μάθουμε από αυτό και να μην το επαναλάβουμε. Η ζωή είναι γεμάτη μικρούς κι μεγάλους ολέθρους. Πρέπει να μαθαίνουμε από αυτούς και να προχωράμε. Όσα χαστούκια κι αν μας προσφέρει στον δρόμο μας η ζωή, εμείς πρέπει να στεκόμαστε δυνατοί, γιατί είμαστε μαχητές κι επιβιώνουμε απ’ τη γέννησή μας.

Πρέπει να καταλάβουμε πως όλα είναι θέμα οπτικής. Ποτέ δε θα ‘ρθει το τέλος του κόσμου, εκτός κι αν εμείς οι ίδιοι θελήσουμε να το φέρουμε. Πολλές φορές αυτό που έχει σημασία είναι το πώς αντιμετωπίζουμε το κάθε μας πρόβλημα κι αν φέρνουμε την καταστροφή από μόνοι μας ή αποφασίζουμε να κινηθούμε με ψυχραιμία κι αισιοδοξία.

Φαντάσου για ένα λεπτό πως η όποια συμφορά σου είναι σαν μια τρικυμία μέσα στη θάλασσα. Τι πρέπει να κάνεις για να σωθείς; Το σίγουρο είναι πως δεν πρέπει να μείνεις με την εντύπωση πως θα ‘ρθει τυχαία κάποιο καΐκι –ας το ονομάσουμε «Ελπίδα»–, που θα σε δει και θα σε μαζέψει. Όχι βέβαια, θα πρέπει να πιστέψεις στις δυνάμεις σου, στον εαυτό σου, εσύ να του δώσεις το θάρρος που του λείπει για να κολυμπήσει και να βγει από αυτή την τρικυμία. Η ελπίδα από μόνη της δε θα μπορεί να κάνει και πολλά, αν εσύ δεν επιλέξεις να σώσεις τον εαυτό σου και να κολυμπήσεις.

Όλοι έχουμε προβλήματα κι όλοι έχουμε κάνει, μερικές φορές, λάθος επιλογές. Ε, και; Ποιος είπε ότι στη ζωή θα έπρεπε να ‘ναι όλα ρόδινα κι όλα έτοιμα και στρωμένα, χωρίς να βάλεις τον εαυτό σου στο σημείο να παλέψει για όλα αυτά που θέλει να αποκτήσει; Ποιος είπε ότι το να κάνεις ένα λάθος ή το ότι δεν έφτασες στο σημείο που επιθυμείς –ακόμα– σε κάνει αποτυχημένο;

Απλά εκ φύσεως ο άνθρωπος, για να κάνει πιο εύκολη την καθημερινότητά του, άρα κι όλες τις πτυχές της ζωής του, υιοθετεί μικρές και κρυφές ελπίδες για να πετύχει τους στόχους του. Αυτό δεν είναι κακό, καθώς το να έχουμε καθημερινά την πίστη πως κάποιοι τομείς στη ζωή μας θα βελτιωθούν, ή πως θα ‘ρθουν τα καλύτερα, είναι κάτι το οποίο δρα ως αγχολυτικό για εμάς, δεν αφήνουμε τις αμφιβολίες και το στρες να μας συνθλίψουν, παραμένουμε δυνατοί κι ετοιμοπόλεμοι μπροστά στις δύσκολες προκλήσεις. Με την αίσθηση και μόνο της ελπίδας δίνουμε στον εαυτό μας την ώθηση να ψάξει να βρει το κουράγιο και να επινοήσει τα κίνητρα εκείνα που θα του φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα και θα καλυτερεύσουν τη ζωή του.

Αν κάτσεις και το σκεφτείς, αυτό που σε κρατά ζωντανό και σου δημιουργεί μέσα σου την πεποίθηση πως θα ‘ρθει κάποια στιγμή η μέρα όπου θα τα ‘χεις όλα στρωμένα και ραμμένα όπως εσύ θέλεις, είναι το όνειρο και σε αυτό κανονικά θα έπρεπε να επενδύεις συναισθηματικά, σε συνδυασμό με την ελπίδα. Ζωή χωρίς όνειρα κι ελπίδα δεν υπάρχει. Σκέψου ποιο είναι, επένδυσε σε αυτό, αλλά δούλεψε κι εσύ το κομμάτι που σου αναλογεί για να δεις το όνειρό σου κάποια μέρα να αποκτά σάρκα κι οστά.

Απ’ την άλλη πλευρά πάλι, αγάπησε τις αδυναμίες σου, αγάπησε αυτό που είσαι, συγχώρεσε τον εαυτό σου για τις λάθος αποφάσεις σου. Επανατοποθέτησε το «είναι» σου και τα «θέλω» σου, και βρες τα με τον εαυτό σου για να ξαναβρείς τη διαδρομή σου, με τις σωστές επιλογές, με την ελπίδα, με το όνειρο, με όλα αυτά που επιθυμεί η καρδιά σου.

Σημασία στη ζωή δεν έχει μόνο να τα βλέπεις όλα θετικά, να ‘σαι χαρούμενος όλη την ώρα και να κάνεις ασκήσεις yoga για να αποτρέψεις το άγχος σου. Αυτό που έχει σημασία είναι να αποδεχτείς την αρνητικότητά σου, να δεχτείς τα ελαττώματά σου, να πιστέψεις στον εαυτό σου και να πεις μέσα σου «Ε, και; Δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που του συμβαίνει αυτό» -ό,τι κι αν είναι αυτό.

Σταμάτα για ένα λεπτό, αφουγκράσου την ηρεμία μέσα σου, πάρε μια βαθιά ανάσα και κολύμπα.