Να θυμάσαι από πού ξεκίνησαν όλα

Το να έχεις έχεις βρει τον πραγματικό έρωτα στη ζωή σου στο πρόσωπο εκείνου ή εκείνης που αγαπάς μ’ όλη σου την ψυχή είναι πραγματική ευλογία. Τέτοιος έρωτας που θα σε κάνει να λιώνεις το κάθε λεπτό στη θύμησή του, που ζει σε ματιές όλο νόημα, σε φλογερά φιλιά και τέτοιο δέσιμο που, ακόμη και χειροπέδες να βάλεις, θα ωχριούσαν μπροστά στο δικό σας δεσμό.

Και περνώντας τα χρόνια θα χτίζετε τις δικές σας μοναδικές αναμνήσεις, θα τριγυρίζετε σε μοναδικά μέρη, θα ταξιδεύετε σε υπέροχα νησιά, σε μακρινές χώρες και θα γνωρίζετε νέα πράγματα που θα βάζετε τον τίτλο «άλλη μια πρώτη φορά» και θα το χρεώνεστε τόσο γλυκά. Όλα θα τα ζείτε για πρώτη φορά και θα αποζητάτε όλο και πιο πρωτότυπους προορισμούς, θα ψαχουλεύετε για να βρείτε νέα στέκια όπου θα συχνάζετε και θα λέτε πως είναι το «δικό» σας αγαπημένο στέκι, όπου θα ζείτε τη δική σας ρομαντική βραδιά κάθε φορά που θα σας βρίσκουν οι νύχτες εκεί, ακόμη κι αν είναι η δεύτερη, η τρίτη, η «άπειρη» φορά που θα έχετε βρεθεί εκεί.

Τα τελευταία χρόνια -κυρίως στο εξωτερικό, υπάρχει ένα εθιμοτυπικό όπου στους γάμους γίνεται μια αναβίωση όρκων ανάλογα με το πόσα χρόνια κλείνει το κάθε παντρεμένο ζευγάρι, συνήθως μεγάλες χρονικές περίοδοι, όπως τα 10, τα 25, τα 35 χρόνια και πάει λέγοντας. Δεν είναι λίγοι εκείνοι λοιπόν που αναβιώνουν τέτοιες σημαντικές επετείους στη ζωή τους. Ανανεώνεις τους όρκους σου μετά από κοινή πορεία συμβίωσης κι αναλλοίωτων και εκ βαθέων συναισθημάτων αγάπης κι έρωτα δεκαετίες μετά.

Στην Ελλάδα, μπορεί να μην είναι τόσο διαδεδομένος αυτός ο τρόπος εορτασμού, ωστόσο σε στιγμές ξεχωριστές γι’ εμάς, φροντίζουμε να ζήσουμε μια ιδιαίτερη μέρα με τον άνθρωπό μας, ν’ αναβιώσουμε ίσως εικόνες από το παρελθόν μας, στην αρχή της σχέσης μας, τότε που καταλάβαμε πως εκείνος ήταν ο ένας, ο μοναδικός παράγοντας της ζωής μας, μας έβγαζε τον πραγματικό μας εαυτό στην επιφάνεια κι άξιζε να παραμείνει ως ο πιο πολύτιμος.

Πόσο όμορφο είναι να βλέπεις ζευγάρια με μακροχρόνιες σχέσεις ή ακόμα και ζευγάρια να επιλέγουν για χρόνια συγκεκριμένους προορισμούς, συγκεκριμένα εστιατόρια, συγκεκριμένους δρόμους της πόλης να περπατήσουν ξανά και ξανά γιατί γι ‘εκείνους είναι ένα σημείο αναφοράς. Κι ενώ για ορισμένους μπορεί να φαντάζει απίστευτη ρουτίνα, για εκείνα τα ζευγάρια το να δειπνήσουν στο ίδιο εστιατόριο για πολλοστή φορά, το να ξαναπερπατήσουν γύρω από το Θησείο στα πλακόστρωτα και γραφικά στενάκια του ή το να κάνουν ατελείωτες βραδινές βόλτες γεμάτες από συζητήσεις κι όνειρα καταλήγοντας σ’ αυτό το ένα ζαχαροπλαστείο παίρνοντας «το γνωστό», στο ίδιο ακριβώς που πηγαίνανε κάθε βδομάδα και για χρόνια στο παρελθόν, είναι κάτι «δικό» τους.

Κάτι που συμπληρώνει το δικό τους παζλ, κάτι το οποίο αναζωπυρώνει τα πρώτα τους συναισθήματα που υπάρχουν εκεί ακόμα, όπως την πρώτη φορά πριν από χρόνια, σε μια ξεχωριστή οικειότητα που δεν τους νοιάζει αν καταλαβαίνει άλλος, δεν τους νοιάζει αν φαίνεται βαρετό ή ρουτίνα. Στα δικά τους μάτια είναι σαν να ξαναζούν για πρώτη φορά τα σκιρτήματα που αισθάνθηκαν την τότε εποχή που γνωρίστηκαν, είναι εκείνα τα σκιρτήματα που κράτησαν τη φλόγα αναμμένη ακόμη και μετά απ’ όλα αυτά τα χρόνια.

Το να περπατάς με τον άνθρωπό σου μετά από χρόνια σε όλα εκείνα τα μέρη που είχατε βρεθεί στην αρχή της σχέσης σας είναι ευτυχία μεγάλη. Δίπλα-δίπλα, ένα γλυκό για δύο, βράδυ, στο ίδιο μέρος όπως τότε. Είναι δώρο, ένα δώρο που αν το αναβιώνεις μετά από πολλά χρόνια και το νιώθεις σαν να είναι η πρώτη φορά είσαι τυχερός. Η αγάπη κι ο έρωτας που μπήκαν στην ζωή σου και παρέμειναν, αξίζουν το να νιώθεις ευγνώμων.