Αυτό το διάστημα, το να ανοίξεις την τηλεόραση και να ακούσεις μια ευχάριστη είδηση, μοιάζει απίθανο. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε επιλέξει συνειδητά να μην αγγίζουμε καν το τηλεκοντρόλ, γιατί δεν αντέχουμε άλλο τις κακές ειδήσεις -για πόλεμο, πανδημία, ανθρώπους που υποφέρουν. Αμέτρητες σκέψεις περνάνε καθημερινά απ’ το μυαλό μας και απορούμε πώς γίνεται να ζούμε στο 2022 και να βιώνουμε ανά τον κόσμο τέτοια γεγονότα, ανήμποροι να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε, στυγνοί παρατηρητές του τι μέλει γενέσθαι. «Κάθε πέρσι και καλύτερα» σκεφτόμαστε συχνά και έτσι είναι. Τα γεγονότα το αποδεικνύουν. Κι άντε οι ενήλικες μπορούμε να βάλουμε λίγο τη λογική να δουλέψει, εκείνοι που αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες φοβίες είναι τα παιδάκια μας.
Βρείτε μου έναν γονέα που δεν έχει ξυπνήσει έστω μια φορά τον τελευταίο χρόνο με κλάματα και ουρλιαχτά από το παιδί του που δε θέλει με τίποτα να πάει σχολείο. Βλέπεις παιδάκια τρομαγμένα, με θλίψη στο πρόσωπο, να χτυπιούνται και να κλαίνε με αναφιλητά, γιατί η μέρα τούς φαίνεται βουνό. Πόσοι γονείς δεν έχουν βάλει κι αυτοί τα κλάματα μαζί με τα παιδιά τους, βλέποντάς τα να υποφέρουν, ανήμποροι να κάνουν κάτι να βοηθήσουν; Από μαθητές ακούς συχνά «Δε θέλω να πάω σχολείο.», «Σε παρακαλώ μη με αναγκάσεις.», «Δε με καταλαβαίνεις;», «Δεν ακούς που σου μιλάω;» και άλλες κουβέντες που στην αρχή σε κάνουν να χάσεις την υπομονή σου, όμως μετά σε βάζουν σε διαδικασία να προβληματιστείς.
Κι άντε το να μη θέλει ένα παιδάκι προσχολικής ηλικίας να πάει σχολείο δικαιολογείται κάπως. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η στάση του αποδίδεται σε άγχος αποχωρισμού των γονέων, μιας και βιώνει έντονα συναισθήματα σε αυτή την τόσο τρυφερή ηλικία. Όταν συμβαίνει όμως το ίδιο σε ένα παιδάκι δημοτικού, σίγουρα συντρέχουν κι άλλοι λόγοι. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει πρώτα να σιγουρευτούμε ότι δε συμβαίνει κάτι σοβαρό, όπως να έχει πέσει το παιδί θύμα εκφοβισμού από το σχολικό ή κοινωνικό περιβάλλον, να έχει κάποιο πρόβλημα με τον δάσκαλο που δε θέλει να εκφράσει ή να φοβάται την αποτυχία στο σχολείο, όντας εκ φύσεως αγχώδης χαρακτήρας. Εάν δεν έχει υποπέσει στην αντίληψη των γονιών κάτι τέτοιο, τότε η αιτία μάλλον ακούει στο όνομα πανδημία.
Με την πανδημία πέρυσι όλα τα παιδάκια έμειναν σπίτι και έκαναν μάθημα μέσω τηλεκπαίδευσης. Δε συμμετείχαν ούτε σε αθλητικές δραστηριότητες στον ελεύθερό τους χρόνο, οι οποίες και τους δίνουν τη δυνατότητα να ξεσκάνε. Τα παιδιά έμαθαν να διαβάζουν με τους γονείς. Όσοι γονείς έμειναν σπίτι και δούλευαν με τηλεργασία φρόντιζαν να βοηθούν τα παιδιά να συνδεθούν στην τηλεκπαίδευση κάθε μέρα συγκεκριμένες ώρες. Για να προστατευτούμε από την πανδημία οι περισσότεροι μειώσαμε τις συναναστροφές μας και μαζί μ’ αυτό σταμάτησαν τα παιδιά μας να πηγαίνουν σε πάρτι, σε παιδικές χαρές, με τους φίλους τους σε πάρκα, σινεμά, θεατρικές παραστάσεις. Άρχισαν να παίζουν περισσότερο ηλεκτρονικά, να γίνονται παθητικοί δέκτες των προγραμμάτων της τηλεόρασης.
Η όλη κατάσταση ήρθε και επηρέασε τον ψυχικό κόσμο των παιδιών μας. Αυτό είχε σαν συνέπεια με το που άνοιξαν τα σχολεία αρκετά παιδιά να μην μπορούν να προσαρμοστούν σε πολλαπλά επίπεδα. Έχουν αναφερθεί περιστατικά με παιδάκια που δεν μπορούν ακόμα να διαβάσουν, που αδυνατούν να κάτσουν ένα λεπτό στην καρέκλα τους, που κλαίνε γιατί τους λείπουν οι γονείς τους και θέλουν να έρχονται σχολείο, που μένουν μόνα τους στα διαλείμματα υπό τον φόβο του κορωνοϊού. Με την επιστροφή τους στην κανονικότητα δεν έχει επιστρέψει ακόμα η ανεμελιά και η κοινωνικότητά τους.
Κι όμως υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης του προβλήματος. Ως γονιός, πρέπει να πάρεις αυτό το μικρό ανθρωπάκι και να βρείτε χρόνο οι δυο σας, να το ρωτήσεις τι είναι αυτό που το προβληματίζει. Πρέπει να κάνετε μια ειλικρινή συζήτηση. Να του μιλήσεις για σένα και να του πως πως κι εσύ θα ήθελες να είστε σπίτι μαζί, όμως η θέση σου κάποιες ώρες βρίσκεται στο γραφείο. Να του εξηγήσεις τα υπέρ του να πηγαίνει σχολείο με υπομονή κι επιμονή. Καλό θα ήταν να το ακούσεις, να δεις τι έχει να σου πει. Αν ανοιχτεί θα είναι ευτύχημα, γιατί θα μπορέσεις να το βοηθήσεις. Αν σου πει ότι βαριέται, ότι δε θέλει να πάει ξανά σχολείο, κατάλαβέ το. Δειξ’ του πως είσαι εκεί για να μιλήσει, να εκφραστεί, να εκδηλώσει τον θυμό του, τα νεύρα του, τους φόβους του.
Δες το σαν να είσαι ο ψυχολόγος του και αν χρειαστεί πριν μιλήσεις με το παιδί σου, ζήτα και τη γνώμη ειδικού. Αυτό που ζητάει το παιδί είναι να συμμεριστείς το άγχος και την αγωνία του. Να γίνεις ο πιο καλός ακροατής του. Μόνο εσύ έχεις τη δύναμη να το καθησυχάσεις και μπορείς να βρεις και τον κατάλληλο τρόπο. Τώρα που σιγά σιγά επιστρέφουμε στην κανονικότητα, που τα παιδιά έχουν γυρίσει στα σχολεία και οι γονείς στην εργασία τους, καλό είναι να προσπαθούμε να κοινωνικοποιείται το παιδί μας, να επιδιδόμαστε σε κοινωνικές συναναστροφές, τηρώντας φυσικά τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης στα πλαίσια της πανδημίας.
Κι αν καμιά φορά το παιδί αρχίσει να κλαίει και να χτυπιέται κι εσύ πιάσεις τον εαυτό σου να μην ξέρει τι να κάνει, ζήτα του να διαλέξει κάτι δικό σου και να το έχει στην τσέπη του όλη μέρα στο σχολείο για να σε νιώθει κοντά του. Χάρισέ του ένα μπρελόκ, μια χάρτινη καρδούλα, κάτι μικρό που θα ξέρει πως είναι από σένα. Επιπλέον, ζήτα του να σου δώσει κι εκείνο κάτι για τις στιγμές που θα σου λείπει. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσει το παιδί ότι αυτό που περνάει το περνάς κι εσύ. Έτσι θα ξέρει πως έχει έναν σύμμαχο στα προβλήματά του. Ακόμα, ετοίμασε σημειώματα και βαλ’ τα στο ταπεράκι που θα πάρει μαζί στο σχολείο που να του λες τι θα κάνετε το απόγευμα για να έχει κάτι να περιμένει. Για παράδειγμα «Περιμένω πώς και πώς να περάσει η ώρα, να γυρίσεις, να παίξουμε και να σε σφίξω στην αγκαλιά μου. Σε αγαπώ πολύ».
Δώσε στο παιδί σου την αγάπη που έχει ανάγκη, νιώσε το και κατάλαβέ το. Έχεις έναν μελλοντικό ενήλικα απέναντί σου. Μπορείς να συνεννοηθείς άνετα με διάλογο, απλώς κάποιες φορές χρησιμοποιεί το κλάμα για να ησυχάσει το μέσα του και να τραβήξει την προσοχή. Τώρα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Τα παιδάκια μας είναι κληρονομιά μας. Εμείς είμαστε οι καθοδηγητές τους και τους δείχνουμε το φως για να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Βασιλική Ασλόγλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
