Τα καλύτερα θα ‘ρθουν!

Συνάντησες κάποιον στη ζωή σου, θεώρησες πως ήταν ο απόλυτος έρωτας, προχωρήσατε σε σχέση κι ενώ στην αρχή όλα έμοιαζαν ιδανικά, στην πορεία, μετά από ένα χρόνο, δύο, τρία –όρισε εσύ τη χρονική περίοδο– διαπίστωσες ότι τελικά ο άνθρωπος αυτός δεν έκανε για εσένα, και κάπως έτσι ήρθε το τέλος.

Πριν δηλώσεις το οριστικό αντίο, υπήρξαν ημέρες που τα μάτια σου δεν μπορούσαν να ανοίξουν απ’ το κλάμα, υπήρξαν αμέτρητοι καφέδες με φίλους να σου επισημαίνουν τα λάθη σου, ότι το «μαζί» δεν κυλάει –πια– κι ότι πρέπει να τερματίσεις τη σχέση, ότι δίνεις περισσότερα απ’ όσα παίρνεις, ότι σου φέρεται άσχημα κι έχει δεδομένη την αγάπη σου, ότι όλα είναι μονόπλευρα, ότι ο άλλος ζει τη ζωή του κι εσύ μένεις πίσω να περιμένεις να σε καλέσει, για ένα κοίταγμα, για μια αγκαλιά. Ότι σε φτύνει κι εσύ κολλάς. Ότι υπάρχουν μόνο τα όνειρα της άλλης πλευράς, ενώ τα δικά σου είναι εδώ και πάρα πολύ καιρό στη σκιά.

Κι η καθημερινότητά σου κάθε άλλο παρά ευτυχισμένη θεωρείται. Βλέπεις τους κολλητούς σου σε μακροχρόνιες σχέσεις, με κοινή πορεία μαζί με το έτερόν τους ήμισυ, με κατανόηση και κοινά ενδιαφέροντα. Ενώ εσύ σκέφτεσαι πως η καλύτερη φίλη σου έχει γίνει πλέον η ανασφάλεια. Αναρωτιέσαι πάρα πολύ συχνά πού θα σε βγάλει η σχέση σου, αν θα κρατήσει, αν έχει γερές βάσεις.

Μπαίνεις στο μετρό κι όταν βλέπεις κάνα ζευγαράκι να φιλιέται και να αγκαλιάζεται τρυφερά, κάθεσαι και τους χαζεύεις, με τη σκέψη πως αυτή την εικόνα θες να την έχεις κι εσύ στη ζωή σου, να την βιώνεις καθημερινά. Με μια απελπισία και μια απογοήτευση αναρωτιέσαι αν θα ‘ρθει ποτέ και για ‘σένα αυτό το συναίσθημα. Αυτό που σε τρελαίνει, όμως, είναι ότι έχεις ήδη τη σχέση σου, αλλά δεν υπάρχει τελικά τίποτα μέσα σ’ αυτήν πέρα απ’ την ταμπέλα και τις αναμνήσεις κι, έτσι, αρχίζεις σιγά-σιγά να συνειδητοποιείς και να παρατηρείς πράγματα και συναισθήματα και να σου γίνεται ολοένα και πιο καθαρή η εικόνα.

Ωστόσο σου είναι δύσκολο να φύγεις. Ίσως είσαι με κάποιο συναισθηματικό βαμπίρ, που σου ρουφάει όλα τα όμορφα συναισθήματα που σε έκαναν να τον/την αγαπήσεις, που δε σε αφήνει να ηρεμήσεις και να σκεφτείς λογικά, γιατί το μόνο που σε απασχολεί καθημερινά είναι ο τρόπος που σου φέρεται, τον οποίο αναμασάς διαρκώς και ξαφνικά μένεις μετέωρος-η. Ο άνθρωπος αυτός ξαφνικά, ο υποτιθέμενος έρωτας της ζωής σου, στοιχειώνει ακόμα και τα όνειρά σου –καταλήγοντάς τα εφιάλτες–, με αποτέλεσμα να νιώθεις μια συνεχή αγωνία, σαν να σε κυνηγάνε.

Ώσπου έρχεται η ημέρα που θα σε διαπεράσει κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα κι εκεί είναι που θα τα δεις όλα, θα συνειδητοποιήσεις με κάθε λεπτομέρεια την κατάστασή σου, θα πεις «φτάνει, ως εδώ» και θα χωρίσεις. Έτσι όπως μπήκε στη ζωή σου, έτσι θα φύγει, τόσο απλά.

Εννοείται πως για καιρό θα κρατάς τη σκέψη του φινάλε μέσα σου, μέχρι να πάρεις τις αποφάσεις σου και να φτάσεις στην ημέρα του χωρισμού, όμως τελικά θα μπει η τελεία και θα την έχεις βάλει εσύ. Πρέπει να την γυρνάμε τη σελίδα όταν βλέπουμε την ασχήμια γύρω μας, ακόμα και σε μια ερωτική σχέση, όσα και να ‘χουμε δώσει, πρέπει να ρίχνουμε τους τίτλους τέλους όταν η τροπή που έχει πάρει το έργο δε μας ικανοποιεί πια.

Και μετά, αφού θα σε ‘χουν βασανίσει τα «γιατί» σου, αφού θα ‘χεις προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να αποτραβήξεις τον εαυτό σου απ’ την ερωτική αρρώστια σου, αφού θα βρεις τις ισορροπίες σου, θα γεννηθεί πολύ εύλογα το ερώτημα μέσα σου. «Θα μπορέσω να βρω την πραγματική αγάπη, μετά από έναν τέτοιο χωρισμό; Υπάρχει πραγματική αγάπη;»

Και βέβαια υπάρχει και θα την συναντήσεις, αρκεί να έχεις την καρδιά σου ανοιχτή. Μια καινούργια αγάπη δεν μπορεί να έρθει στη ζωή σου, αν μέσα στην καρδιά και το μυαλό σου διατηρείς την παλιά σου αγάπη -αν μπορείς την προηγούμενή σου σχέση να την συμπεριλάβεις στον όρο «αγάπη». Το ότι σου συνέβη κάτι άσχημο στο παρελθόν και το ότι γνώρισες τον ακατάλληλο για ‘σένα άνθρωπο, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει εκείνος που θα ‘ρθει και θα σου ανατρέψει ευχάριστα όλα τα δεδομένα.

Η αγάπη που θα ‘ρθει δε θα μοιάζει με καμία απ’ αυτές που πέρασαν. Θα ‘ναι αυτή η μοναδική κι ανιδιοτελής αγάπη, που έχει κάτι από παραμύθι, μα είναι πέρα για πέρα αληθινή. Ο άνθρωπος που θα ‘ρθει στη ζωή σου και θα σε αγαπήσει πραγματικά, θα ‘ναι αυτός που θα μιλάς και θα έχεις την αμέριστη προσοχή του, θα γελάς και θα φωτίζεται το πρόσωπό του, θα ‘χεις ένα όνειρο και θα σε στηρίζει με όποιον τρόπο μπορεί για να το κάνεις πραγματικότητα, θα σε βλέπει μόλις ξυπνάς και θα σε θεωρεί σέξι -όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Πρέπει να διαλέγουμε με σοφία και προσοχή τον άνθρωπο που θέλουμε να περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας μαζί του, έστω εκείνον που βάζουμε στην κατηγορία της πραγματικής αγάπης. Ο άνθρωπος που σε αγαπάει πραγματικά θα σε δεχτεί όπως ακριβώς είσαι, δε θα προσπαθήσει ποτέ να σε αλλάξει. Πρέπει να ‘ναι ένας άνθρωπος στον οποίο θα επενδύσεις συναισθηματικά χωρίς να φοβάσαι. Να ‘ναι δίπλα σου και να μοιράζεσαι τα πάντα μαζί του, να σε βοηθάει να εξελιχθείς ως άνθρωπος και να πας μπροστά.  Γιατί αυτό είναι αγάπη.

Η αγάπη αυτή που θα ‘ρθει δε θα θυμίζει τίποτα απ’ παρελθόν, αρκεί να είσαι ανοιχτός, παρόλα όσα έχεις περάσει, και πρόθυμος να την καλωσορίσεις.