Χωρισμένοι αλλά στα χαρτιά ακόμη παντρεμένοι

Κυκλοφορεί πάρα πολύ τον τελευταίο καιρό στο Hollywood, ότι ένας grande γάμος, φέρνει κάποια στιγμή ένα μεγαλοπρεπές διαζύγιο. Ούτε συμφωνεί κανείς, αλλά ούτε και διαφωνεί με την παραπάνω πρόταση. Έχει γίνει τόσος ντόρος γύρω απ’ το θέμα «γάμος κι εμπορευματοποίηση», που πλέον έχουμε πάψει να πιστεύουμε σε έννοιες όπως ο ρομαντισμός, ο έρωτας με την πρώτη ματιά ή ακόμα και το να σου κόβεται η ανάσα όταν βλέπεις τον άνθρωπό σου ακόμα και μετά από χρόνια.

Είναι πλέον ένα τόσο εμπορικό γεγονός που δεν μπορείς να φανταστείς ένα γάμο χωρίς να έχει προηγηθεί μονόπετρο, bachelor/ bachelorette party, νυφικό και κουστούμι, παρανυφάκια, και δε συμμαζεύεται. Δεν υπάρχει λάθος και σωστό όταν το νιώθεις και γουστάρεις να κάνεις τον γάμο σου σαν ένα μικρό πανηγυράκι, αρκεί να το θέλεις εσύ κι ο άνθρωπός σου και για τους σωστούς λόγους.

Όσο πιο μεγαλοπρεπής είναι μια τελετή και δυνατή μια συνύπαρξη (για όσο), άλλο τόσο μπορεί να ακολουθήσει κι ένα θορυβώδες διαζύγιο, όλα παίζουν. Τι γίνεται, όμως, με τα ζευγάρια που χωρίζουν και δεν παίρνουν διαζύγιο κι ακόμα περισσότερο, με εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που συνεχίζουν να μένουν μαζί; Γιατί δεν πάνε σ’ ένα δικηγόρο, για να μην μπλέξουν με τη γραφειοκρατία ή δε χρειάζονται το διαζευκτήριο, αφού δε σκοπεύουν να κάνουν ένα δεύτερο γάμο; Μήπως ελπίζουν σε μια μελλοντική επανασύνδεση, τουλάχιστον η μία απ’ τις δύο πλευρές; Κι αν έχει τελειώσει η αγάπη κι η υπομονή, πόσο εύκολο είναι να ‘σαι χωρισμένος αλλά παντρεμένος στα χαρτιά;

Οι πιο ευτυχισμένοι γάμοι κι οι πιο ειλικρινείς συμβιώσεις μπορεί και να μη διαδέχτηκαν ένα μονόπετρο και μεγάλο γλέντι. Αντιθέτως, να επέλεξαν ένα αυθεντικό μονοπάτι, χωρίς το «θεαθήναι» μιας θεατρικής παράστασης. Μπορεί μια σχέση να συνεχίστηκε ως σχέση, χωρίς την τυποποιημένη έννοια του γάμου κι επειδή ήταν πραγματικά ευτυχισμένη να άντεξε στον χρόνο. Τόσα ζευγάρια δεν ανέβηκαν τα σκαλιά μιας εκκλησίας ή ενός δημαρχείου, κι όμως μετράνε 20 χρόνια και βάλε κοινής πορείας. Βασίστηκαν στην αγάπη, στο να κοιτάς τα μάτια του άλλου και να ερωτεύεσαι, στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, στον απλό, άμεσο, λιτό χωρίς περιστροφές τρόπο ζωής. Στο να αγκαλιάζεις, να κάνεις συζήτηση, να ‘σαι ο εαυτός σου, για το «μαζί» και για το ολόκληρο.

Σημασία σε ένα γάμο, αυτό το τόσο υπέροχο μυστήριο, έχει να ανακαλύψετε για ποιο λόγο έχετε επιλέξει να τον κάνετε εξαρχής. Για να τεκνοποιήσετε; Για τα λεφτά; Γιατί είχατε μια σχέση έξι χρόνων και, δε γινόταν αλλιώς, έπρεπε να καταλήξει σε γάμο ή σε χωρισμό; Για να κάνετε μια μεγαλοπρεπή δεξίωση και να πάρετε δώρα; Γιατί παντρεύτηκαν οι φίλοι σας κι έπρεπε να το κάνετε κι εσείς; Για να μη μείνετε μόνοι στη ζωή; Γιατί όλοι οι παραπάνω είναι οι λάθος λόγοι να κάνεις αυτό το βήμα, κι αν δεις τον γάμο ως ανάγκη κι όχι επιθυμία, τότε πιθανότατα να οδηγήσει σε ένα διαζύγιο.

Κι αν, τελικά, ένα διαζύγιο αποδειχθεί μονόδρομος, περνάνε τόσες διάσπαρτες σκέψεις απ’ το μυαλό σου. Σκέφτεσαι τους λόγους για τους οποίους φτάσατε μέχρι αυτό το σημείο. Ίσως να ‘χει ευθύνη κι ένα τρίτο πρόσωπο, και λέγοντας «τρίτο πρόσωπο» δεν αναφερόμαστε αποκλειστικά σε έναν άλλο έρωτα. Το τρίτο πρόσωπο μπορεί να ήταν η πεθερά που μπήκε ανάμεσά σας ή δήθεν φίλοι που στην πρώτη ευκαιρία έβγαλαν μια ψεύτικη ιστορία για να σας απομακρύνουν. Αμέτρητοι οι λόγοι που φέρνουν ένα διαζύγιο: οικογενειακά προβλήματα χρόνων που σέρνουν τη μια πλευρά, ασυμφωνία χαρακτήρων και διαφορετικά ενδιαφέροντα εις βάρος του ενός, το να θεωρείς τον άλλον δεδομένο, μια δουλειά η οποία δε φέρνει την επιθυμητή οικονομική ασφάλεια στο σπίτι κι υπάρχει γκρίνια παραπάνω από το κανονικό -και συνέχισε εσύ τη λίστα σου, προσθέτοντας κι αφαιρώντας. Αποφασίζεις, λοιπόν, πως οι τίτλοι τέλους έχουν πέσει, αλλά γιατί τελικά δε βάζεις την υπογραφή σου; Τι σε κρατάει;

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μένουν δέσμιοι ενός αποτυχημένου γάμου απλώς και μόνο επειδή φοβούνται τι θα πει ο περίγυρος, το άμεσο οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον. Σε άλλα ζευγάρια υπάρχει αδυναμία από τη μια πλευρά να φύγει ο ένας με την ανησυχία ότι δε θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια του, χωρίς τη βοήθεια του άλλου. Πολλοί επιλέγουν στο όνομα της αγάπης και της αμοιβαίας εκτίμησης τον ευσεβή πόθο για μια επανένωση, θεωρώντας πως αν βάλουν την υπογραφή τους δεν έχουν καμιά πιθανότητα να σώσουν τον γάμο τους, παρόλο που στο πίσω μέρος του μυαλού τους γνωρίζουν πως το μεταξύ τους έχει από καιρό λήξει.

Φυσικά, να μην ξεχνάμε τον κυριότερο από όλους τους λόγους που κάποιος επιλέγει να παραμένει παντρεμένος στα χαρτιά: η ύπαρξη παιδιών. Μία απ’ τις μεγαλύτερες αιτίες ή προφάσεις που χωρισμένα ζευγάρια επιλέγουν να συνεχίζουν όχι απλώς να μη βάζουν υπογραφή, αλλά και να μένουνε μαζί, για να μην πληγωθεί το παιδί, ο καρπός του κάποτε έρωτά τους. Μια μεγάλη θυσία της ελευθερίας δυο ανθρώπων που δε θέλουν κι ίσως να μην αντέχουν καν πια να ‘ναι μαζί.

Απ’ την άλλη πλευρά, βέβαια, πόση μεγάλη σημασία έχει να ‘χεις αποφασίσει να ‘σαι χωρισμένος, αλλά να μη βάζεις εκείνη την υπογραφή που και τυπικά θα σε απελευθερώσει; Το τέλος έχει έρθει. Δεν έχει, όμως, σημασία το φινάλε, μόνο το πριν από αυτό και το μετά μετράνε.

Είναι πολύ όμορφο να καταλήγει μια σχέση σε γάμο, αρκεί να γίνεται για τους σωστούς λόγους. Επειδή αγαπήσατε, επειδή ερωτευτήκατε, επειδή βρήκατε το άλλο σας ολόκληρο και θέλετε να επισφραγίσετε αυτό που νιώθετε. Πάνω από όλα, να υπάρχει η ελευθερία του ατόμου μέσα στον γάμο και να ‘στε ο εαυτός σας, μόνο τότε θα μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία κι η έννοια διαζύγιο θα ‘ναι άγνωστη λέξη για εσάς. Διαφορετικά, ένα επίσημο τέλος θα ‘ναι η ανάσα που χρειάζεστε για μια νέα αρχή! Γιατί η ζωή πάντα προχωράει και συγχωρεί τα λάθη και τα πάθη.