Αν σταθείτε απέναντι από το London Eye στο Λονδίνο, έτσι ώστε να μπαίνει ανάμεσά σας ο Τάμεσης, ίσως βρείτε τον εαυτό σας να αναρωτιέται αν η τεράστια αυτή ρόδα πράγματι γυρίζει. Θα το αμφισβητήσετε, θα στοιχηματίσετε ακόμα πως παραμένει ακίνητη, τελικά θα αποφανθείτε πως λόγω της απόστασης δεν μπορείτε να είστε σίγουροι. Θα διασχίσετε τη γέφυρα ώσπου θα φτάσετε ακριβώς κάτω από τη ρόδα, για να διαπιστώσετε από κοντά τι συμβαίνει.
Το στοίχημα το χάσατε, γιατί όσον αφορά τη συγκεκριμένη ρόδα, όντως γυρίζει. Απλώς η κίνηση αυτή συμβαίνει τόσο αργά που σχεδόν δε την αντιλαμβάνεσαι. Εάν πάρεις τις αποστάσεις σου και την παρατηρήσεις από μακριά μοιάζει καρφωμένη στο έδαφος, όταν πλησιάσεις αρκετά όμως βλέπεις την κυκλική της κίνηση.
Συμβαίνει άραγε το ίδιο και στη ζωή μας; Γυρίζει όντως η ρόδα, ο τροχός και μαζί τους κι εμείς; Ισχύουν όσα γνωμικά, στιχάκια και quotes έχουμε σκαρφιστεί ή τα επαναλαμβάνουμε μηχανικά για να παρηγορηθούμε;
Σας έχει τύχει ποτέ να γυρίσει όντως ο τροχός; Αρχικά, ας ξεκαθαρίσουμε τι ακριβώς εννοούμε χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη φράση. Μία εκδοχή είναι πως ό,τι κακό μας συμβαίνει θα «γυρίσει» πίσω σε όποιον μας πλήγωσε, ο οποίος θα πάθει τα ίδια και χειρότερα.
Οι πρώην που μας παράτησαν στα κρύα του λουτρού θα γυρίσουν κάποια στιγμή γονυπετείς παρακαλώντας μας να γυρίσουμε πίσω; Δεν ξέρω σε ποιο ακριβώς συννεφάκι ζείτε, αλλά παιδιά αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες. Αν σε παράτησε κάποιος σημαίνει πως δε σε θέλει, πάει και τελείωσε. Όσο και να χτυπιέσαι και να σκαρφίζεσαι συνεχώς διάφορα τρικ για να ζηλέψει, το πολύ πολύ να προκαλέσεις τον οίκτο του και να γυρίσει από λύπηση. Θα είναι όμως μόνο για μια νύχτα.
Ας μην είμαστε βέβαια εντελώς απόλυτοι. Ας δεχτούμε πως υπάρχουν οι πιθανότητες να μετάνιωσε και να συνειδητοποίησε κατόπιν εορτής πως δεν μπορεί χωρίς εσένα, αλλά ας συμφωνήσουμε πως το παραπάνω σενάριο αποτελεί εξαίρεση.
Ας εξετάσουμε και την άλλη εκδοχή επεξήγησης της γνωστής αυτής ρύσης του λαού μας, σύμφωνα με την οποία τα αγαθά του γείτονα που ζηλεύεις θα «γυρίσουν» μαζί με τον τροχό προς το μέρος σου και ξαφνικά ως δια μαγείας θα αποκτήσεις όλα όσα ονειρευόσουν.
Τα 15 εκατομμύρια του τζόκερ που κληρώθηκαν πριν λίγο καιρό δηλαδή, όλο και κάποια στιγμή θα τα κερδίσεις κι εσύ. Ας μην προσπαθήσουμε να το αναλύσουμε βάση πιθανοτήτων, με τα μαθηματικά δεν έχω την καλύτερη σχέση όμως κάτι μου λέει πως δε σας συμφέρει.
Γενικώς, όσα στερηθήκαμε, λησμονήσαμε και ονειρευτήκαμε, θα τα αποκτήσουμε αργά ή γρήγορα, γιατί η ζωή είναι πάνω απ’ όλα δίκαιη, ο πλούτος κατανέμεται ισάριθμα, οι κακοί είναι στις φυλακές και πάει λέγοντας.
Η ζωή εν τέλει ίσως είναι ρόδα και σίγουρα γυρίζει, δυστυχώς όμως δε γυρίζει πάντα προς όφελός μας. Μπορεί να σταματήσει οπουδήποτε απροειδοποίητα, μπορεί να χαλάσει και να μας αφήσει ξεκρέμαστους στην κορυφή, μπορεί να μας φέρει μπροστά σε καινούρια μονοπάτια χωρίς χάρτη. Σίγουρα δεν είναι προβλέψιμη, όμως αυτή δεν είναι και η γλύκα της;
Ίσως τελικά η ρόδα της ζωής μοιάζει με τη ρόδα του London Eye. Από μακριά, όταν βρίσκεται κάποιος εκτός παιχνιδιού και ενσαρκώνει το ρόλο του παρατηρητή, τα βλέπει όλα πιο ψυχρά, πιο απαισιόδοξα. Όταν όμως γίνεται ο πρωταγωνιστής, ανακαλύπτει ένα φως, μια κουκίδα αισιοδοξίας και πιστεύει στη δύναμη της αλλαγής, όποια μορφή κι αν πάρει, όποιο μονοπάτι κι αν ακολουθήσει.
Επιμέλεια Κειμένου Ελευθερίας Ευαγγελοπούλου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Ελευθερία Ευαγγελοπούλου
