Πώς γίνανε έτσι οι άνθρωποι, μου λες; Τόσο ψυχροί και απόμακροι, έχουν κλειστεί σ’ ένα καβούκι και περνάνε ολάκερη ζωή εκεί μέσα παρέα με τις παρωπίδες τους. Αδιαφορούν για όσα διαδραματίζονται γύρω πέρα από τα «του οίκου τους», η όρασή τους επιλεκτικά δεν ξεπερνάει πολλές φορές τα όρια της μύτης, κλείνουν τ’ αυτιά τους και επιλέγουν να σωπάσουν αντί να εκτεθούν.
Δεν ήταν πάντα όμως έτσι, δε συμφωνείς; Ήταν πιο εγκάρδιοι οι άνθρωποι, πιο ζεστοί, πιο ενωμένοι κι όχι τόσο εγωιστές. Πλέον πιστεύουν πως αδυνατούν να συνεισφέρουν για την ευτυχία του συνανθρώπου τους, νομίζουν εσφαλμένα πως κάτι τέτοιο ξεπερνάει τα όρια των δυνάμεών τους.
Λοιπόν, άκου να δεις αγαπητέ φίλε και αναγνώστη, μόλις μου ήρθε μια τρελή ιδέα. Σκέφτομαι να θέσουμε ένα στόχο όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά για το 2016, έτσι για να αποδείξουμε σε όλους πως κάνουν λάθος και πως μπορούν να συμβάλλουν στα πιο απίθανα πράγματα. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη θέληση. Σκέφτομαι λοιπόν το εξής απλό. «Κάνε κάθε μέρα μια καλή πράξη, όποια κι αν είναι αυτή».
Χιλιάδες οι άνθρωποι που βρίσκονται σε ανάγκη, ένα αόρατο τείχος από προβλήματα μας περιβάλλει, είναι θεόρατο και μονίμως κερδίζει ύψος, σκέψου να γκρεμίζεις κάθε μέρα από ένα τούβλο. Μην στοχεύεις όμως μόνο στα μεγάλα, γιατί μερικές φορές ακόμα κι εκείνα στηρίζονται σε άλλα πιο μικρά. Επομένως αρκεί να ρίξεις τα μικρά για να προκαλέσεις μία πτώση φαινομένου ντόμινο.
Δε χρειάζεται να στερηθείς τίποτα για να πραγματοποιήσεις αυτόν το στόχο που μόλις βάλαμε μαζί, ούτε να ξοδέψεις υπέρογκα ποσά χρημάτων. Για παράδειγμα, εκείνα τα πουλόβερ που δεν έχεις φορέσει εδώ και τρεις χειμώνες αντί να τα πετάξεις, χάρισέ τα σε κάποιον οργανισμό, ενδεικτικά στο «Χαμόγελο του Παιδιού», ή σε κάποιο ίδρυμα αστέγων. Μπορείς να δωρίσεις ακόμα και τα μαλλιά που κόβεις στο κομμωτήριο, ώστε να δημιουργηθούν περούκες για παιδιά που πάσχουν από καρκίνο ή αλωπεκία.
Χαμογέλασε στους περαστικούς, αγόρασε σοκολάτες στους συναδέλφους σου κάθε Δευτέρα, παραχώρησε τη θέση σου στο μετρό σε κάποιο ηλικιωμένο, μίλησε ευγενικά και καλοσυνάτα στον υπάλληλο στην καφετέρια, χάρισέ του κι αυτού ένα χαμόγελο και αν σου περισσεύουν λίγα λεπτά φιλοδώρημα. Τι αποζητά τελικά ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος; Λίγη ουσιαστική ανθρώπινη επαφή, ένα ζεστό βλέμμα κι ένα γλυκό λόγο. Και πολύ σοκολάτα.
Σήκωσε το ακουστικό και κατήγγειλε άμεσα την παραμικρή υπόνοια ενδοοικογενειακής βίας που θα αντιληφθείς. Με τη σιωπή βαραίνεις απλώς τη συνείδησή σου, με ένα μόνο τηλέφωνo μπορεί όμως να αλλάξεις καθοριστικά το μέλλον κάποιου.
Γέμισε ένα μπουκάλι αίμα δύο με τρεις φορές το χρόνο και ίσως σώσεις μία ζωή. Φόρεσε ζώνη στο αυτοκίνητο και κράνος στο μηχανάκι. Χάρισε στέγη, τροφή και αγάπη σε κείνο το αδέσποτο σκυλί που τριγυρνάει εδώ και μέρες κάτω από την πολυκατοικία σου. Γίνε ανάδοχος ενός παιδιού στην Αφρική μέσω της ActionAid, καταθέτοντας ένα συμβολικό ποσό για σένα, σωτήριο για κάποια ταλαιπωρημένη ψυχή.
Παραδειγματίσου από την ανιδιοτελή προσφορά των κατοίκων της Λέσβου, της Λέρου και όσων Ελληνικών νησιών κατακλύζονται σήμερα από πρόσφυγες. Το μεγαλείο της ανθρωπιστικής συνεισφοράς τους ξεπερνάει κατά πολύ το βεληνεκές του Νόμπελ Ειρήνης, αξίζει να μνημονευτεί στην ιστορία και οι ίδιοι να χαραχθούν στις μνήμες μας ως σύγχρονοι λαϊκοί ήρωες. Οι καθημερινές πράξεις τους μας θυμίζουν τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
Και αν τα παραπάνω σου ακούγονται ασήμαντα ή αμφισβητείς τη δύναμή τους, αρκεί να σκεφτείς πως η πρόοδος δεν επιτεύχθηκε ποτέ με μεγάλα και βιαστικά βήματα, αλλά με μικρά και σταθερά. Σίγουρα δε θα σώσεις μόνος σου τον κόσμο, όμως όλοι μαζί ενωμένοι οι άνθρωποι μπορούν να φέρουν την αλλαγή. Μπορούν να φτιάξουν έναν καινούριο, καλύτερο κόσμο, όχι μόνο να τον βλέπουν στις ταινίες. Μπορούν να χτίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους, όχι μόνο να το ονειρεύονται.
Μπορείς κι εσύ να αποτελέσεις ένα μικρό, διόλου όμως ευκαταφρόνητο κομμάτι αυτού του παζλ. Με μια καλή πράξη καθημερινά, θα βοηθήσεις τουλάχιστον δύο άτομα. Κάποιον συνάνθρωπό σου, κι εσένα τον ίδιο. Γιατί θα ξέρεις πως ευθύνεσαι για το χαμόγελο κάποιου, άγνωστου μέχρι χθες, κι αυτό το αίσθημα ικανοποίησης δεν πουλιέται ούτε αγοράζεται.
Αν όμως στέκεσαι άπραγος, με παρηγοριά την ελπίδα, το τείχος αντί να γκρεμιστεί θα υψωθεί τόσο που θα μας κρύψει τον ήλιο.
Eπιμέλεια Κειμένου Ελευθερίας Ευαγγελοπούλου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Ελευθερία Ευαγγελοπούλου
