Ξέρεις τι σκέφτομαι για μας τους δύο; Πέραν των πονηρών που κατάλαβες, κυρίως σκέφτομαι τρέλες. Τρέλες πολλές, αμέτρητες, ξεκαρδιστικές, θεότρελες. Ό,τι πιο μουρλό φαντάζεσαι μωρό μου, θα το κάνουμε μαζί.
Θα βγαίνουμε οι δυο μας για κρασιά, θα πίνουμε μέχρι τελικής πτώσεως και θα μένουμε να τραγουδάμε ξημερώματα στις κυλιομένες, από Queen μέχρι Παντελίδη. Αδιαφορώντας για όσους μας κοιτάνε στραβά, γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν τη δύναμη αυτού του συναισθήματος, αυτού που σου ψιθυρίζει πως με τον άνθρωπό σου μπορείς να κάνεις τα πάντα.
Θα παίζουμε μονόπολη, κρυφτό ή κυνηγητό μέσα στο σπίτι, γιατί όταν είμαστε μαζί όλα φαντάζουν τόσο αθώα και παιδικά, μα συνάμα ευχάριστα, δεν έχουμε ανάγκη από φανταχτερά πάρτι για να περάσουμε καλά. Αρκεί να είμαστε οι δυο μας.
Θα σκαρφιζόμαστε διάφορα ψέματα, αληθοφανή ή όχι, για να κάνουμε κοπάνα από τη δουλειά και να χαθούμε μαζί μέσα στο πλήθος, να γίνουμε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, να σκεπάσουν οι γύρω άνθρωποι τις ερωτοτροπίες μας. Δύο νέοι, ερωτευμένοι, χωρίς ταμπέλες κι ονόματα.
Θα οδηγάμε για μέρες χωρίς σταματημό μέχρι να μείνουμε από βενζίνη, και θα κοιμόμαστε στο αυτοκίνητο, στριμωγμένοι στο πίσω κάθισμα. Πόδια μπλεγμένα αρμονικά, χέρια σφιχτά δεμένα, οι ανάσες μας ανάκατες, σκεπασμένοι μόνο με τα γυμνά σώματά μας.
Θα μαγειρεύουμε μαζί, θα πασαλείβουμε ο ένας τον άλλον με αλεύρια για να καθαριστούμε λίγο αργότερα με φιλιά. Θα κάνουμε όποια χαζομάρα σκαρφιστεί το μυαλό μας, χωρίς να ανησυχούμε μήπως τσαλακώσουμε την εικόνα μας, και θα γελάμε. Θα γελάμε πολύ και δυνατά, γιατί χωρίς γέλιο μια σχέση είναι άγευστη, σαν φαγητό που ξέχασες να αλατοπιπερώσεις, και άχαρη, σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο χωρίς στολίδια και λαμπάκια.
Θα εξαλείψουμε όλα τα θ και τα ρ από τη γλώσσα μας και θα τα αντικαταστήσουμε με σ και λ, θα φτιάξουμε τη δική μας φόρμα επικοινωνίας, σα να μη μεγαλώσαμε ποτέ, δύο ενήλικοι εγκλωβισμένοι στην παιδική αφέλεια του έρωτα.
Θα εξαφανιζόμαστε με την παραμικρή ευκαιρία χωρίς εξηγήσεις σε κανέναν, γιατί δε θα έχουμε μυαλό για τίποτα άλλο, παρά μόνο ο ένας για το κορμί του άλλου σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο. Θα παριστάνουμε το «παράνομο ζευγαράκι» στο ρεσεψιονίστ, κι εκείνος όλο θα διώχνει την καθαρίστρια για να μη μας ενοχλήσει.
Θα δίνουμε ραντεβού σ΄ένα μπαρ και θα υποκρινόμαστε πως γνωριζόμαστε ξανά από την αρχή. Θα μηδενίζουμε το κοντέρ της σχέσης μας, για να την ξαναζήσουμε λεπτό προς λεπτό.
Θα γυρίσουμε μια ταινία για να αποτυπώσουμε όλες τις στιγμές μας, γιατί κάθε μία από αυτές φαντάζει τόσο ξεχωριστή λες και είναι βγαλμένη από παραμύθι. Ποιος είπε πως δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα τέτοιοι έρωτες; Ποιος είπε πως πως εκείνο το άλλο σου μισό δεν υπάρχει πουθενά και πως μάταια ψάχνεις εκείνον/η που θα ‘ρθει να συμπληρώσει τις πιο τρελές σκέψεις σου και θα σου χαρίσει εκείνο το μόνιμο χαμόγελο; Σίγουρα δεν είναι αψεγάδιαστος και σίγουρα δεν είναι πάντα όλα ρόδινα και ειδυλλιακά, είμαστε όμως η απόδειξη πως υπάρχει.
Γιατί εμείς οι δύο μαζί μπορούμε όντως να κάνουμε τα πάντα. Να συζητάμε ώρες τα πιο σοβαρά θέματα που μας απασχολούν, να είσαι το στήριγμά μου κι εγώ το δικό σου, αλλά επίσης να μην υπάρχει άλλος άνθρωπος που να μας βγάζει εκείνο τον εαυτό μας τον ανέμελο, τον απελευθερωμένο. Εκείνο τον εαυτό μας που δε τον απασχολούν κρίσεις οικονομικές και πολιτισμικές, που δεν τον τυφλώνουν οι φιλοδοξίες του, που ξέρει να εκτιμήσει την τρέλα της κάθε μοναδικής στιγμής που δε θα γυρίσει πίσω.
Επιμέλεια Κειμένου Ελευθερίας Ευαγγελοπούλου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Ελευθερία Ευαγγελοπούλου
