Με κούρασαν οι γρίφοι σου

Αποφάσισα να σε βαφτίσω μπερδεμένη ψυχή. Και κουράστηκα ξέρεις. Κουράστηκα να λύνω τους γρίφους σου και να διαβάζω πίσω απ’ τις λέξεις σου. Να ψάχνω το νόημα σε συζητήσεις χωρίς ροή που γίνονται για να γίνονται. Πάντα γενικά, ποτέ συγκεκριμένα. Γιατί το συγκεκριμένο απαιτεί εξήγηση. Ενώ στο γενικό πετάς μια-δυο φιλοσοφίες κι ο καθένας ό,τι κατάλαβε, κατάλαβε.

Αποφάσισα να σε παρατηρώ από μακριά να παλεύεις με τα διλήμματά σου, να ψάχνεις το σωστό και το λάθος για σένα, χαμένος σε μια πραγματικότητα που δε σου ταιριάζει. Κι άμα δε χωράς εσύ στον κόσμο που ο ίδιος κατασκεύασες, πώς θα μπορούσε να υπάρξει χώρος και για μένα;

Αλλά μην ανησυχείς, δεν το παίρνω προσωπικά. Ξέρω πως ταλαιπωρείσαι όσο κι εγώ. Ίσως και περισσότερο. Γιατί στο δικό μου κόσμο τα «θέλω» μου είναι ξεκάθαρα. Μπορώ να στα πω, να στα φωνάξω. Μπορώ να στα μετρήσω ακόμα. Χωρίς αμφιβολίες και δισταγμούς. Ο δικός σου κόσμος, όμως, είναι γεμάτος ανοιχτά μέτωπα. Γεμάτος από «ίσως», από «δεν μπορώ» κι από «δεν ξέρω τι θέλω».

Παίζεις στην έδρα σου, αλλά μου φαίνεται πως έχεις χάσει την μπάλα. Κι αυτό, γλυκέ μου, είναι πιο λυπηρό. Μπερδεμένα μηνύματα σε λυμένους ανθρώπους. Κατασταλαγμένες καταστάσεις, ναι. Αλλά μόνο για τον έναν. Για αυτό δε σε παρεξηγώ. Δε θα το πάρω πάνω μου αυτή τη φορά.

Οι μπερδεμένοι άνθρωποι δίνουν μπερδεμένες απαντήσεις. Μας αλλάζουν τις ερωτήσεις και μας αφήνουν με ένα τεράστιο «γιατί» να αιωρείται από πάνω μας κάθε φορά που επιλέγουν να περάσουν μία βόλτα απ’ το μυαλό μας. Μια γρήγορη βόλτα όμως, μια απλή επίσκεψη. Γιατί δεν ξέρουν αν θέλουν να μείνουν ή να φύγουν. Αν ήρθαν για να κάνουμε όνειρα ή για να πιούμε ένα σύντομο καφέ στο μπαλκόνι. Ήρθαν ίσα-ίσα για να ανακατέψουν λίγο όλα αυτά που με τόσο κόπο τακτοποιήσαμε αφότου έφυγαν την τελευταία φορά.

Προσπαθούν να επικοινωνήσουν, μεν, με σήματα καπνού, δε. Κι αυτά λίγο πριν σβήσει η φωτιά. Άλλα λένε, άλλα κάνουν κι άλλα εννοούν, που λέει και το τραγούδι. Οι μπερδεμένες ψυχές μόνο να κάνουν και τη δική μας κουβάρι μπορούν. Αλλά κάπου χάθηκαν κι αυτές στο δρόμο τους, ίσως κάποιος άλλος τις έβγαλε εκτός πορείας και βρέθηκαν στη δική μας. Αυτός είναι κι ο λόγος που δε θα το πάρω προσωπικά. Έτυχα και έτυχες στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή, με τις λάθος συνθήκες.

Ούτε εγώ, αλλά ούτε κι εσύ βρεθήκαμε εδώ για να αποκρυπτογραφούμε μπερδεμένες συμπεριφορές και μισά λόγια. Δεν είμαστε εδώ για τα μεταμεσονύχτια «σε θέλω» και τα πρωινά «δε σε έχω ανάγκη». Η ψυχή μας είναι πολύτιμη για να τη μοιράζουμε σε ανθρώπους που δεν μπορούν να τη διαχειριστούν. Κάθε ερώτηση που δεν πήρε απάντηση, κάθε υπόσχεση που δεν έγινε πράξη και κάθε «θέλω να σε δω» που αντικαταστάθηκε από μια ακόμα απουσία, δε μας αρκεί πια.

Μπορεί ακόμα καμία φορά να αναρωτιέμαι τι πήγε στραβά. Είχαμε συμφωνήσει να κάνουμε μαζί αυτό το ταξίδι για όσο και αν διαρκούσε. Ή μήπως όχι; Μάλλον όχι, γιατί ξαφνικά βρέθηκα μόνη μου με έναν χάρτη στο χέρι να αναζητάω τον κοινό μας προορισμό. Μου έδωσες λάθος οδηγίες για ένα ταξίδι που δεν ήσουν σίγουρος πως ήθελες να κάνεις οπότε κι εγώ χάθηκα στις διασταυρώσεις.

Οι μπερδεμένοι άνθρωποι θα μας λείψουν. Θα μας λείψουν οι στιγμές που δεν ήταν τόσο μπερδεμένοι. Αυτές οι ελάχιστες στιγμές που μπορούσαμε ένα διακρίνουμε στο βλέμμα τους τις απαντήσεις που ψάχναμε. Γιατί ξέρουμε πως αν κατάφερναν να λυθούν, θα φτιάχναμε μαζί την πιο γλυκιά εξίσωση. Αλλά όσο για εκείνους ένα συν ένα δε θα κάνει δύο, το πρόβλημα θα παραμένει άλυτο.

Το timing και το καθαρό μυαλό είναι οι μεγαλύτεροι λύτες. Με αυτά στο πλευρό σου μπορείς να κατακτήσεις τα πάντα, χωρίς αυτά όμως τίποτα. Ας τους ευχηθούμε λοιπόν καλά ξεμπερδέματα και μια καλή ζωή.