Αφέσου και μη ερεύνα!

Φαντάζομαι δε χρειάζεται και ιδιαίτερες συστάσεις. Το έχω νιώσει κι εγώ, κι εσύ, κι οι κολλητοί σου, ακόμα και η θεία μου η Χαρίκλεια από το χωριό. Έρωτας ονομάζεται κι έρχεται συνήθως με το καλοραμμένο κουστούμι του και τα γυαλισμένα παπούτσια του και μας συστήνεται -τις περισσότερες φορές- σε ανύποπτο χρόνο. Κι όταν αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του, εκείνο το ανεξέλεγκτο συναίσθημα, το απίστευτα σαρωτικό, που είναι και γνωστό κι άγνωστο, όλα είναι διαφορετικά. Παίρνουν άλλη μορφή. Έρωτας σημαίνει φωτιά.

Να νιώθεις ότι καίγεσαι μέσα σου για έναν άλλο άνθρωπο κι εσύ απλά να χορεύεις χαμογελώντας στις φλόγες, σφυρίζοντας χαρούμενα. Κι είναι μια κάψα που ξεκινάει από τα μάτια, προχωρά στο μυαλό και καταλήγει να καταλαμβάνει κάθε εκατοστό του κορμιού και της καρδιάς σου. Γίνεται ανάγκη ν’ αγγίξεις, να δεις και να νιώσεις τον άλλο. Και δεν υπάρχει εξήγηση που μπορεί να δώσει το μυαλό κι ούτε ξέρεις τι είναι αυτό που σε τραβάει σαν μαγνήτης και δεν ξέρεις ούτε πού θα πάει.

Και ποιος είπε πως θα έπρεπε να ξέρουμε την πορεία του; Θυμώνω όταν ακούω πως ο έρωτας είναι ρίσκο κι άλλα κουραφέξαλα. Από πότε τα συναισθήματα έγιναν συναλλακτικές πράξεις; Από πότε μετράμε τι δώσαμε και τι πήραμε; Ο έρωτας δεν έχει πάρε-δώσε. Μην προσπαθείς να στριμώξεις τη λογική μέσα. Την ησυχία εκεί που μόνο φασαρία θα έπρεπε να κυριαρχεί. Πας πάντα εκεί που πάει το λεωφορείο; Ως εκεί που γνωρίζεις; Σε ήσυχους δρόμους και στάσεις που έχουν προσδιοριστεί από πριν; Φοβάσαι. Φοβάσαι μην αποτύχεις επειδή δεν είσαι συνηθισμένος και δεν θα ξέρεις πώς να το διαχειριστείς.

Θέλουν αρετή και τόλμη οι σχέσεις. Γιατί αν δεν τολμήσεις θα πλανάται ένα «αν» πάνω από το όμορφο κεφαλάκι σου κι ανεκπλήρωτα όνειρα γιατί δεν ήθελες να γρατζουνίσεις το γόνατό σου αν έπεφτες. Ενθύμια είναι όλα όμως. Μιας ζωής που πρέπει να καταπολεμήσεις τους φόβους σου γιατί πρέπει πάνω απ’ όλα να βάλεις την ευτυχία σου κι αν χάσεις θα ξέρεις πως συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Φοβάσαι να δοθείς, γιατί διακινδυνεύεις να ενωθείς συναισθηματικά και σωματικά μ’ έναν άνθρωπο χωρίς να σου εγγυηθεί κανείς πως τα συναισθήματα του άλλου είναι αμοιβαία. Μα για εμάς αγαπάμε. Δε δίνουμε αγάπη για να μας επιστραφεί πίσω. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να το κάνει άλλωστε. Φυσικά και η ευτυχία βρίσκεται στην αμοιβαιότητα αλλά η ζωή δεν έχει σενάριο για να ξέρεις από πριν την πλοκή του. Στον έρωτα, στην αγάπη αλλά και σε κάθε συναίσθημα δε χωράνε μεζούρες.

Θέλει μαγκιά να αλλάξεις τα πάντα σου, να κάνεις χώρο στον έρωτα και να υπολογίζεις και κάποιου άλλου τις ανάγκες κι επιθυμίες. Γι’ αυτό άσε τον εαυτό σου ελεύθερο να αγαπήσει, να ερωτευτεί, να ζήσει. Τι πειράζει αν πληγωθείς ή δεν έχεις την ανταπόκριση που θα ήθελες; Η αγάπη πρέπει να εκφράζεται, να εκδηλώνεται με λόγια και με πράξεις. Είναι αυτή που ενέπνευσε κάθε μορφή τέχνης. Καθοδηγεί τις σκέψεις αλλά και τις πράξεις του.

Μη φοβηθείς και κρύψεις μέσα σου ό, τι αισθάνεσαι κι αν δεν έχεις τώρα την ανταπόκριση που θα ήθελες θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος και οι συγκυρίες θα είναι ιδανικές. Κι όταν σου βγει όπως θέλεις, δε θα θέλεις να αλλάξεις με τίποτα αυτή την πληρότητα που νιώθεις. Πάντα θα βλέπεις τις σκιές των προηγούμενων πληγών και θα φοβάσαι ότι θ’ ανοίξουν ξανά ή θα γίνουν περισσότερες. Μα δεν μπορείς να ζήσεις για πάντα σε κλουβί ακόμα κι αν είναι χρυσό γιατί η ζωή σου θα γίνει άνοστη κι αδιάφορη.

Ας λειτουργήσουμε και λίγο αυθόρμητα γιατί στον έρωτα δε χωράνε άμυνες.  Μόνο παράδοση άνευ όρων σ’ αυτά τα ξέφρενα καρδιοχτύπια, στις σφιχτές αγκαλιές που κόβουν την ανάσα, στα χέρια που μπλέκονται, στα κορμιά που φλέγονται. Γιατί αυτή είναι η δύναμή του. Σαρώνει με απίστευτη ένταση κι ανατρέπει όλα μας τα δεδομένα. Η ζωή δεν παλεύεται με φόβο. Γι’ αυτό ζήσε το κι άσε τις δεύτερες σκέψεις κι ό, τι γίνει. Όποια κι αν είναι η κατάληξη δε θα σε βασανίζει καμιά αμφιβολία.