Αν δεν ξέρει τι θέλει κι εσύ μένεις, μάλλον ούτε εσύ ξέρεις

“It’s complicated”, έγινε ακόμα και επιλογή προσωπικής κατάστασης μέχρι και στο Facebook. Περίπλοκες και μπερδεμένες σχέσεις, περίπλοκα και μπερδεμένα συναισθήματα. Από τότε που το «σχεδόν», το «ίσως» και το «περίπου» μπήκαν μπροστά από τη λέξη σχέση η εξέλιξή της είναι πάντα η ίδια και το τέλος διαγράφεται με neon γράμματα πάνω από το κεφάλι σου ενώ εσύ κάνεις τα στραβά μάτια και γυρνάς το κεφάλι σαν κακομαθημένο οκτάχρονο που το μαλώνουν όταν τρώει δεύτερη σοκολάτα. Ακόμα και οι πιο μπερδεμένες καταστάσεις κάποτε ξεκαθαρίζουν. Όλα μπαίνουν στη θέση τους ακόμα κι αν προσπαθείς να ξαπλώσεις σε μια πολυθρόνα που δε σε βολεύει καθόλου.

Γιατί το σχεδόν ακούγεται καλύτερο από το καθόλου. Πίσω από τη σχεδόν σχέση θα κρύβεται πάντα κάποιος που είτε ζητά περισσότερα κι αρκείται στα λίγα για να μη χάσει κι αυτά που έχει είτε το αντίθετο. Κάποιος που δε ζητά τίποτα περισσότερο από λίγη συντροφιά ή ένα καλό κρεβάτι και συμβιβάζεται με τον όρο σχέση βάζοντας ένα «σχεδόν» δίπλα για να εξασφαλίσει όλα τα προνόμια με ελάχιστο συναισθηματικό κόστος. Και στρογγυλοκαθόμαστε σε μια βολεμένη κατάσταση γιατί εμείς οι άνθρωποι είμαστε κατά βάση περίπλοκα όντα και μας φαίνεται πολύ λογικό να μην ξέρουμε τι θέλουμε σε κάποια φάση της ζωής μας. Πάντα θα υπάρχουν μισοτελειωμένα παζλ στην πορεία μας. Μα αν βάλεις τα κομμάτια ένα-ένα στη σειρά η εικόνα θα ξεκαθαρίσει.

Σε μια εποχή που τα social media θεριεύουν κι έγιναν πρωταγωνιστές στη ζωή μας, οι εφαρμογές για αναζήτηση συντρόφου ή μιας απλής γνωριμίας έγιναν πιο κλασικές κι από τον Μότσαρτ. Στο χέρι μας είναι να επιλέξουμε το σενάριο, τον συμπρωταγωνιστή αλλά και το σκηνοθέτη. Γιατί όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, όλα είναι θέμα επιλογής! Τι ζητάμε κι από ποιον. Όλα  ξεκινάνε από εμάς, με τους εαυτούς μας και πόσο καλά τα έχουμε με την πάρτη μας. Όλοι μπερδευόμαστε και μπλεκόμαστε πού και πουύ, ακόμα κι αν είμαστε ξεκάθαροι κι απλοί στο τι θέλουμε. Και μένουμε σε μια περίπλοκη σχέση επειδή φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε τη μοναξιά κι έχουμε ανάγκη την αποδοχή. Είναι στη φύση μας η ανάγκη να νιώθουμε πως κάπου ανήκουμε.

Το πιο δύσκολο κομμάτι σε αυτές τις ιστορίες είναι να δεις καθαρά την κατάσταση. Μπορούμε όλοι να δούμε τα πράγματα όπως μας βολεύουν και να φυτρώσουμε ελπίδες εκεί που κανείς δεν τις σπέρνει. Αν θέλεις να είσαι ευτυχισμένος πρέπει να είσαι με κάποιον που σε θέλει πραγματικά κι όχι με αυτόν που περίπου σε θέλει. Όλα τα άλλα είναι απλά σπατάλη χρόνου. Δεν είναι οι σχέσεις περίπλοκες, ο ανθρώπινος νους είναι που τείνει να περιπλέκει πρόσωπα και καταστάσεις και μας ταλαιπωρεί ενώ τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά.

Απλά σταμάτα να αναλώνεσαι σε ανθρώπους και καταστάσεις που δεν ταιριάζουν σε αυτό που εσύ θέλεις να δοκιμάσεις εκείνη την περίοδο με την ελπίδα πως μαγικά θα αλλάξουν. Μη δίνεις με το ζόρι και μη ζητάς αντίστοιχα, γιατί όταν ξέρεις τι θέλεις, περιπλοκότητες τέτοιου είδους απλώς σε φθείρουν ψυχολογικά . Στο επόμενο «δεν ξέρω τι θέλω» κοίταξε τον άλλο κατάματα και πες «ξέρω τι θέλω εγώ». Μην εξαρτάσαι από τις διαθέσεις ενός περίπου συντρόφου. Με ψίχουλα δε χόρτασε ποτέ κανείς.