Καλύτερα μια full fat μοναξιά παρά μια light σχέση

Το σκέφτηκα. Το γύρισα από τη μια μετά από την άλλη, απομακρύνθηκα και λίγο μπας και το δω με άλλη ματιά αλλά και πάλι δε μου κολλούσε κάτι. Μοναξιά και σχέση. Δυο λέξεις που μόνο αντιφατικές μπορείς να τις χαρακτηρίσεις, ειδικά αν τις βάλεις στην ίδια πρόταση. Τις περισσότερες φορές καθήκον της μιας είναι να καταρρίψει την έννοια της άλλης. Αφού σχέση σημαίνει, επιλέγω να μοιράζομαι τη ζωή μου, τις στιγμές μου και την καθημερινότητά μου με έναν άλλο άνθρωπο.

Η μοναξιά όμως βρίσκει πολλές φορές μια χαραμάδα και τρυπώνει με ύπουλο τρόπο στη ζωή του ζευγαριού με μεγάλη ευκολία. Στην αρχή προσπαθείς να αγνοήσεις το αίσθημα που σου προκαλεί αυτός ο εισβολέας. Γιατί καλεσμένος δεν είναι. Κανείς δεν του έστειλε πρόκληση. Κανείς δεν τον θέλει. Κάτι σαν τις μπάμιες που δε σου αρέσουν αλλά κάποιες φορές τις τρως γιατί άκουσες ότι κάνουν καλό.

Η μοναξιά στη σχέση δεν κάνει κανένα καλό. Όταν την αισθανθείς όμως είναι χειρότερη από τη μοναξιά που αισθάνεσαι όταν είσαι όντως μόνος. Η μοναξιά από μόνη της είναι από τα χειρότερα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος. Θα τη νιώσεις κάποιες στιγμές στη ζωή σου αλλά κανείς δεν την αντέχει για πολύ και με μεγάλη ευχαρίστηση· μόλις βρεις ευκαιρία της δίνεις τα παπούτσια στο χέρι, της ανοίγεις την πόρτα για να φύγει και μόλις την κλείσεις τη διπλοκλειδώνεις κιόλας για σιγουριά πως δε θα ξαναέρθει.

Κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την αγάπη των δικών του ανθρώπων κι αν κάποια στιγμή έρθουν έτσι τα πράγματα κι αναγκαστεί να το κάνει, μόνο δυστυχισμένος θα καταλήξει. Τα πράγματα όμως γίνονται ακόμα χειρότερα όταν νιώθεις μοναξιά ανάμεσα σε πολλούς και ειδικά σε μια σχέση. Εκεί πρέπει να κάτσεις μόνος σου με ένα φλιτζάνι ζεστή σοκολάτα στο χέρι, ν’ ανοίξεις τα μάτια σου για να δεις την αλήθεια κατάματα και τ’ αυτιά σου για να ακούσεις τα καμπανάκια που χτυπούν κι εσύ προσπαθούσες τόσο καιρό περίτεχνα να τ’ αγνοήσεις. Το να ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου κάθε βράδυ και να μη σε περιμένει κανείς ακούγεται λιγότερο τρομακτικό από το να σε περιμένει ένας άνθρωπος που θα σου σερβίρει ένα αδιάφορο και ψυχρό καλησπέρα χωρίς να σου χαμογελάσει ή να σε κοιτάξει στα μάτια.

Από την πρώτη στιγμή που θα σε καταβάλει αυτό το συναίσθημα πρέπει ν’ αρχίσεις να διερωτάσαι. Για ποιο λόγο νιώθω μοναξιά; Τι μου λείπει; Έφυγε ο έρωτας; Έσβησε το πάθος και βγήκε η ανία στην επιφάνεια κορδωτή και καμαρωτή να μάς χαμογελάσει; Μήπως δεν έχουμε τα ίδια όνειρα; Μήπως δε μας αρέσουν τα ίδια ή παρόμοια πράγματα; Η μοναξιά μπορεί να γεννηθεί μέσα μας ακόμα κι όταν ο άλλος είναι συνέχεια μαζί μας. Μπορεί να μοιραζόμαστε το ίδιο σπίτι, το ίδιο κρεβάτι, την καθημερινότητα αλλά να μη νιώθουμε γεμάτοι ο ένας από τον άλλο. Να προσπαθούμε να πολεμήσουμε ανύπαρκτα τέρατα, ο ένας χρησιμοποιώντας φωτιά κι ο άλλος νερό. Κι αυτά τα δύο δεν μπορούν να συνυπάρξουν.

Οι άνθρωποι ξεκινούν μια σχέση νιώθοντας πως θα εκραγούν από συναισθήματα. Πάθος, έλξη, έρωτα. Όμως κάποια στιγμή μπορεί να νιώσεις πως παλεύεις μέσα σου για τ’ αυτονόητα. Η επικοινωνία κάποιες φορές στην πορεία χάνεται κι ό, τι σου φαινόταν παλιά σαν άνετο φούτερ τώρα το νιώθεις σαν στενό κορσέ. Καμία σχέση δεν είναι εύκολη γιατί περιλαμβάνει δυο διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικές προσωπικότητες, όνειρα, αξίες, ενδιαφέροντα. Κάνεις προσπάθειες, το παλεύεις, προσπαθείς να επικεντρωθείς στα θετικά της σχέσης, αλλά μπορεί ο ένας να έχει φτάσει ήδη στο τέρμα κι εσύ ακόμα να μην άκουσες την πιστολιά στο σημείο εκκίνησης. Αν θες να το παλέψεις να το κάνεις. Όμως όχι για πολύ, γιατί κανονικά θα έπρεπε να ένιωθες ευτυχής και πλήρης κι όχι να διερωτάσαι γιατί και πώς. Αν νιώσεις την ανάγκη να ζυγίσεις τα υπέρ και τα κατά τότε μην κάτσεις στιγμή παραπάνω. Κανένα κενό δε γεμίζει δια μαγείας.

Πολύ συχνά οι άνθρωποι παλεύουν με τον σύγχρονο τρόπο ζωής και δυσκολεύουν εκτός από τον εαυτό τους και τη σχέση με τον άνθρωπό τους. Τοποθετούν μόνοι τους τα λιθαράκια της μοναξιάς τους, γιατί σταματούν να μιλούν, να εκφράζουν τις αληθινές τους επιθυμίες και χάνουν σιγά σιγά την επικοινωνία μεταξύ τους. Αυτά που κάποτε θαύμαζες τώρα σου φαίνονται σχεδόν ενοχλητικά. Ο αυθορμητισμός του συντρόφου σου έγινε ανωριμότητα και το χουζούρεμα στον καναπέ βλέποντας ταινία και τρώγοντας ποπ κορν έγινε ρουτίνα. Τώρα οι στιγμές μπροστά σε μια τηλεόραση έγιναν ευκαιρία για να κλειστούμε στον μικρόκοσμό μας παρασυρμένοι στις δικές μας σκέψεις αφού πλέον δεν απολαμβάνουμε την παρέα του άλλου. Αν επιλέγεις τη σιωπή αντί τη συζήτηση η επιλογή της πραγματικής μοναξιάς είναι μονόδρομος.

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να μείνουν σε μία σχέση που δεν τους γεμίζει πια είτε για οικονομικούς λόγους, είτε για τα παιδιά τους, είτε γιατί φοβούνται να μείνουν μόνοι, είτε γιατί βαριούνται τη διαδικασία του χωρισμού, είτε γιατί δε θέλουν να τους πιάσει ο κόσμος στο στόμα τους. Πρέπει ν’ αποδεχθείς την αποτυχία της σχέσης και να βρεις την ψυχική δύναμη που χρειάζεται για να προχωρήσεις μόνος. Τόλμησε ν’ αγαπήσεις τη μοναξιά σου. Μόνο έτσι θα βοηθήσεις τον εαυτό σου να πάει παρακάτω. Άλλωστε είναι καλύτερη μια full fat μοναξιά παρά μια light σχέση!