Κάπου το είχα διαβάσει, δε θυμάμαι πού, αλλά είναι από αυτά τα στιχάκια που έμειναν αποτυπωμένα στο μυαλό μου. Λες κι ήθελα κάποιον άλλον να μου πει αυτό που πίστευα εδώ και τόσα χρόνια. Το θέμα δεν είναι να είσαι προτεραιότητα στη ζωή κάποιου όταν δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει, αλλά να βρίσκει χρόνο για σένα όταν έχει χιλιάδες άλλα πράγματα να κάνει. Να είσαι η επιλογή του. Κανείς δεν είναι τόσο απασχολημένος όσο θεωρεί. Προτεραιότητα στη ζωή μας δίνουμε σε ό, τι αγαπάμε πιο πολύ και σε ό, τι είναι σημαντικότερο για εμάς. Σημαντικό για την καρδιά, την ψυχή και το μυαλό μας.
Ο άτιμος ο χρόνος μας κυνηγάει κι εμείς τρέχουμε να προλάβουμε και πιστεύουμε πως είναι η πηγή όλων των κακών. Μια λέξη. Μια βαρυσήμαντη λέξη που τη χρησιμοποιούμε συνέχεια, κοτσάροντας δίπλα και τη λέξη «έλλειψη» δικαιολογώντας με αυτό τον τρόπο τα πάντα. Πρέπει όμως κάποια στιγμή να σταματήσουμε να πιστεύουμε σε φούμαρα .Ο χρόνος είναι άπλετος για να κάνουμε όσα εμείς θέλουμε και γουστάρουμε. Μόνο για εκείνα όμως, γιατί ο χρόνος είναι τόσος, όση είναι και η επιθυμία σου να τον ξοδέψεις κάπου συγκεκριμένα.
Υπάρχουν πάρα πολλές δικαιολογίες για να πει κάποιος που θέλει ν’ αποφύγει τη ζωή επιλεκτικά, απλά το «δεν έχω χρόνο» βγαίνει πολύ πιο αυθόρμητα συνοδευόμενο και του ανάλογου ύφους κουταβιού που μόλις το μάλωσαν. Κι είναι και πιο δύσκολο να αντιδράσεις όταν ακούς αυτή τη δικαιολογία. Τι να πεις; «Βρες»;
Αυτό που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι και ο δικός σου χρόνος είναι πολύτιμος και δεν πρέπει να τον ξοδεύεις δεξιά κι αριστερά ούτε να τον χαραμίζεις σε λάθος άτομα. Δε συμπίπτουν οι προτεραιότητές μας με των άλλων και δεν είναι και λογικό να έχουμε ακριβώς τα ίδια θέλω. Εσύ έχεις τα ινία της δικής σου ζωής. Εσύ μπορείς να επιλέξεις αν θα είσαι πρωταγωνιστής ή απλώς θα είσαι γκεστ σταρ σε ένα έργο με πρόχειρα σκηνικά, φτωχό σενάριο κι έναν σκηνοθέτη που κάνει την πρακτική του για να πάρει πτυχίο.
Μη δεχτείς να είσαι ο παίκτης που κάθεται στον πάγκο και περιμένει υπομονετικά τον προπονητή να κάνει αλλαγή στο μεγάλο ντέρμπι. Αν δεν είσαι προτεραιότητα απ’ την αρχή δε θα γίνεις ποτέ στη συνέχεια. Δεν είναι κανένας γιαλός στραβός, απλά στραβά αρμενίζετε. Κι αυτά δεν ισχύουν φυσικά μόνο στις ερωτικές σχέσεις αλλά και στις φιλικές αλλά και γενικότερα σε κάθε μικρή ή μεγαλύτερη σύνδεση. Πόσες φορές πρότεινες σ’ έναν φίλο να πάτε για ένα καφέ, ένα ποτό, για φαγητό, για σινεμά ή ακόμα μια βόλτα να πείτε τα δικά σας κι απλά βρέθηκε μια δικαιολογία ή σας σέρβιρε ένα «δεν έχω χρόνο» σε ποτήρι μαρτίνι με φρεσκοκομμένο δυόσμο και λίγες σταγόνες λάιμ; Πόσες φορές ένιωσες ζητιάνος ζητώντας απλά λίγες στιγμές με το φιλαράκι σου; Μην αφήνεις μια φράση να πληγώνει τη σχέση σας. Ο κάθε ένας από εμάς έχει τις ίδιες 24 ώρες. Σίγουρα είναι θέμα προτεραιοτήτων αλλά όταν ένα ζήτημα αγγίζει κάτι πολύ ουσιαστικό στη ζωή μας, όπως είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, θα είναι καλό να βρούμε χρόνο ώστε να τις διαφυλάξουμε και να τις προστατέψουμε.
Οι επιθυμίες μας είναι οι επιλογές μας. Είναι προφανές πως όταν θέλεις να βρίσκεται στη ζωή σου κάποιος, πάντα μπορείς να βρεις όσο χρόνο θέλεις. Να επιλέγεις ανθρώπους που επιλέγουν εσένα, όπως αντίστοιχα θα σε επιλέξουν άνθρωποι που τους έχεις επιλέξει κι εσύ και τους αφιερώνεις τις στιγμές σου. Οι προτεραιότητες είναι πάντα αμοιβαίες κι αξίζει να δίνονται, να προσφέρονται κι όχι να τις ψάχνουμε με το κιάλι.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου