Μόνο τα παράφορα δεν καταλήγουν αδιάφορα

«Έρωτας είναι ν’ αγαπάς τις ομοιότητες και αγάπη να ερωτεύεσαι τις διαφορές.», είπε κάποτε ο γιατρός και ψυχοθεραπευτής ενηλίκων, ζευγαριών και κοινωνικών ομάδων στο Μπουένος Άιρες, Χόρχε Μπουκάι.  Άλλο όμως παράφορος και ασυγκράτητος έρωτας και άλλο αγάπη. Μην τα μπερδεύετε.

Έρωτας. Ξεσηκώνει ανεμοθύελλα στο πέρασμα του. Τον έχουμε τραγουδήσει, τον γιορτάζουμε με κατακόκκινα μπαλόνια, καρδούλες και λουλούδια. Έρωτας είναι να μετράς τα δευτερόλεπτα μέχρι να δεις τον άλλο, έστω και από μακριά. Να τρέμεις και μόνο στην ιδέα του πρώτου φιλιού. Με μια αγκαλιά να νομίζεις πως θα εκραγεί το στήθος σου απ’ την ταχυπαλμία. Να χαμογελάει και να νιώθεις πως σου χάρισαν τον ουρανό μαζί με το ουράνιο τόξο πασπαλισμένο με νεραϊδόσκονη. Να σου μιλάει και να νομίζεις πως ακούς τη συμφωνική ορχήστρα της Βιέννης κάτω από τον έναστρο ουρανό. Να ξαπλώνεις το βράδυ και να έχεις ανάγκη την «καληνύχτα» του/της για να κλείσουν τα μάτια σου. Όταν είσαι ερωτευμένος /η απλώς το νιώθεις, το ξέρεις, δε χρειάζεται να αναρωτηθείς. Σε διακατέχει μια παράλογη χαρά όλη την ώρα και το μόνο σίγουρο είναι πως το άτομο που ποθείς καταφέρνει ν’ αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεσαι, που μιλάς, που αντιδράς και στολίζει το πρόσωπό σου μ’ ένα μόνιμο χαμόγελο. Έρωτας ουσιαστικά είναι η αίσθηση που σε ανεβάζει και σε ρίχνει με την ίδια ένταση, που βγάζει στην επιφάνεια τον καλύτερο και τον χειρότερό σου εαυτό.

Τον έρωτα πρέπει να τον τιμήσεις. Να αφεθείς και να του παραδοθείς. όπως του αξίζει. Υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν πως ερωτεύεσαι δυνατά μόνο μια φορά στη ζωή σου. Εκεί κάπου στα δεκαοχτώ. Η διαφορά του πρώτου έρωτα είναι μόνο η άγνοια κινδύνου που έχεις σε αυτή την ηλικία. Μεγαλώνοντας αποκτάς εμπειρία και αυτόν τον φτερωτό άγγελο τον χειρίζεσαι διαφορετικά. Θα ήθελα όμως να γνωρίσω εκείνον τον σοβαροφανή και βαθιά ώριμο άνθρωπο που ξεστόμισε με περίσσια ανδρεία πως επιτρέπονται οι τρέλες και ο ενθουσιασμός μέχρι κάποια ορισμένη ηλικία. Να του δώσω τα συγχαρητήριά μου μαζί με δύο σφαλιάρες. Έχει το πάθος ηλικία, μωρέ;

Όταν πλέον η σχέση έχει προχωρήσει κι έχει περάσει στο στάδιο της «ωρίμανσης», ο έρωτας ανεβαίνει διστακτικά ένα σκαλάκι και στρογγυλοκάθεται στο βάθρο της αγάπης. Αγάπη είναι να δίνεις στον άλλο χωρίς να ζητήσει και χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Όταν αγαπάς προσφέρεις ό,τι περισσότερο μπορείς στο σύντροφό σου κι αυτό το κάνεις με την καρδιά σου. Η αγάπη δε σου κόβει την ανάσα, δεν είναι ενθουσιασμός, δεν είναι η υπόσχεση για αιώνιο πάθος. Την αγάπη τη νιώθεις σαν ένα δροσερό αεράκι που σε περιβάλλει και σου δίνει ζωή. Εμπεριέχει νοιάξιμο, φροντίδα, τρυφερότητα, αφοσίωση και αντοχή στο χρόνο. Δε σε αναποδογυρίζει, όμως ούτε ανατρέπει τα δεδομένα της ζωής σου. Στην αγάπη επιλέγεις ποιους θα αγαπήσεις, τους βάζεις στη ζωή σου και τους κρατάς εκεί. Αν δεν περάσεις χρόνο και στιγμές μαζί τους, πώς αλλιώς θα τους αγαπήσεις; Δεν μπορεί να συμβεί μαγικά και σε μικρό διάστημα. Όταν αγαπάς κάποιον θέλεις να κάνεις τα πάντα για να είναι ευτυχισμένος, υποστηρίζεις τις επιλογές του. Όταν είσαι ερωτευμένος μαζί του, τον θαυμάζεις ό,τι κι κάνει. Όταν αγαπάς κάποιον, νιώθεις ασφάλεια στην αγκαλιά του. Όταν είσαι ερωτευμένος μαζί του, θέλεις να κάνεις οτιδήποτε περνάει από το χέρι σου για να τον ικανοποιήσεις τόσο σωματικά, όσο και συναισθηματικά. Η αγάπη μεταμορφώνει θετικά, προκαλεί αλλαγές τις οποίες κανένας γιατρός, φίλος, ψυχολόγος δεν μπορεί να επιφέρει και μπορεί να γιατρέψει ακόμα και τις πιο βαθιές πληγές.

Το αν θα συνυπάρξουν στη σχέση μας η αγάπη και ο έρωτας εξαρτάται μόνο από εμάς. Αυτή η ισορροπία και ο συνδυασμός χρειάζεται καθημερινή φροντίδα, δουλειά με τον εαυτό μας και κυρίως ξεβόλεμα. Αξίζει όμως η προσπάθεια. Δεν αρκεί η αγάπη για να μην καταβάλει η ρουτίνα την ερωτική και σεξουαλική μας ζωή, για να μη γεμίσουν ανία και βαρεμάρα οι συζητήσεις μας. Η αγάπη πρέπει να προκύψει από έναν παράφορο έρωτα. Καμία ουσιαστική αγάπη δεν προέκυψε από κανένα χλιαρό έρωτα.

Με το που θα ερωτευτείς κάποιον, η αγάπη δε θα αργήσει πολύ να έρθει. Θα έρθει. Μπορεί με το πάσο της, αλλά θα έρθει.