Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή μας που είναι ικανές να μας κόψουν την ανάσα. Εκείνες που θα θυμόμαστε για χρόνια και θα τις αναπολούμε φορώντας ένα νοσταλγικό χαμόγελο για να στολίζει το πρόσωπό μας. Κι είμαι σίγουρη πως αν βάλεις την ταινία της ζωής σου να γυρίσει πίσω και να ανατρέξει στο πρόσφατο ή μακρινό παρελθόν θα συμπεριλάβεις ανάμεσα σε εκείνες τις στιγμές, το πρώτο φιλί. Που όλοι θυμόμαστε. Που νιώθεις πως η γη σταμάτησε να γυρίζει κι ακούς από κάπου μακριά τον Κραουνάκη να λέει φίλα με, σαλπάρω και χάνομαι λες και διαβάζει τις σκέψεις σου! Το τρέμουλο στα πόδια, η άτιμη καρδιά με τον ακανόνιστο, γρήγορο και εκκωφαντικό της χτύπο και ο κόμπος στο στομάχι δεν είναι ικανά να υπερνικήσουν τη μαγεία της στιγμής.
Το πρώτο φιλί παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και μπορεί να καταλάβεις περισσότερα από όσα νομίζεις. Καταρχάς αν έχετε χημεία. Γιατί χημεία ίσον καλή συνέχεια. Και αυτό καλό είναι να το ξέρεις από την αρχή γιατί μπορεί ο σύντροφός σου να μη φιλάει τέλεια –για τα δικά σου δεδομένα- αλλά μπορείς να νιώσεις τη σύνδεση που υπάρχει ανάμεσά σας. Πρέπει να δώσεις σημασία και στο πώς κινείται, τι νιώθεις όταν σε αγγίζει με τα χέρια του, το λεγόμενο body language τέλος πάντων. Γιατί αν τα προσέξει αυτά στο φιλί θα τα προσέξει και στο κρεβάτι. Ο τρόπος που θα σε προσεγγίσει κάποιος για να σε φιλήσει δείχνει και το επίπεδο αυτοπεποίθησης γιατί όταν κάποιος δεν το αναλύει πολύ και ξέρει τι κάνει το καταλαβαίνεις από τη σταθερότητα στις κινήσεις του. Κανόνας! Τα ματάκια κλειστά γιατί κρατώντας τα κλειστά απλά το ζεις. Οι μόνες αισθήσεις που χρειάζονται εκείνη τη στιγμή είναι μόνο η αφή και η γεύση.
Η καλύτερη στιγμή του φιλιού είναι εκείνα τα 30 δευτερόλεπτα πριν συμβεί. Όταν συνειδητοποιείς ότι το θέλετε κι οι δύο. Μπορεί να μη θυμάσαι λεπτομέρειες αλλά πάντα θα θυμάσαι πού το έδωσες. Γιατί το τέλειο φιλί το δίνεις με το άτομο που σε κάνει να αισθάνεσαι τέλεια. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πόσο πρέπει να διαρκέσει για να είναι τέλειο. Είναι όμως προτιμότερο να τραβηχτείς νωρίς παρά να μείνεις λες και περιμένεις το λεωφορείο της γραμμής. Λίγη περισσότερη γλώσσα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, όχι όμως να νιώσει πως κάνεις ανασκαφές για εξόρυξη φυσικού αερίου. Ωραίο είναι και το γαλλικό φιλί και οι δαγκωματιές στα χείλη αλλά με μέτρο.
Απλό είναι. Τρυφερότητα χρειάζεται το πρώτο φιλί. Περνάς τα χέρια σου μέσα από τα μαλλιά του ανθρώπου που είναι απέναντί σου, έρχεστε κοντά και φιλιέστε. Το τράβηγμα των μαλλιών επιτρέπεται μόνο αν περάσεις στις επόμενες φάσεις. Αν νιώθεις την ανάγκη να αγγίξεις τον άλλον ή να τον αγκαλιάσεις δυνατά και αισθαντικά κάνε το. Σκέψου το ποσό ωραία αίσθηση είναι να φιλάς τον άλλον και να σε αγκαλιάζει ή να έχει περασμένα τα χέρια του στο λαιμό σου.
Σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα, σε κατακλύζει ένα απίστευτο κύμα δυνατών συναισθημάτων που όσο κι αν προσπαθείς να περιγράψεις με λέξεις είναι αδύνατο. Νευρικότητα και γλυκιά αμηχανία γιατί θα ζήσεις κάτι άγνωστο που καμιά άλλη σωματική εκδήλωση αγάπης δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτήν του πρώτου φιλιού μεταξύ δύο ανθρώπων που τους ενώνει μια ακατανίκητη έλξη. Γιατί το μόνο που έχει σημασία εκείνη την ώρα είναι τα χείλη που νιώθεις κολλημένα επάνω στα δικά σου. Η ανάσα του άλλου που αισθάνεσαι να σε διαπερνάει και να φτάνει μέχρι το τελευταίο εκατοστό του κορμιού σου.
Καμία σημασία δεν έχει αν εκείνο το φιλί είναι γεμάτο άγχος, νευρικότητα και αμηχανία. Απόλυτα φυσιολογικό είναι αφού αυτά τα χείλη που νιώθεις να καίνε στα δικά σου ήταν μέχρι πριν λίγο εντελώς άγνωστα. Τα χείλη όμως, είναι μια παγίδα νεύρων, αφού στο σημείο αυτό υπάρχουν εκατό φορές περισσότερα νεύρα από ότι έχουν τα δάχτυλά μας. Σκοπός τους; Να διεγείρουν! Άρα τα χείλη δεν κάνουν ποτέ λάθος. Το πάθος όμως είναι που παίζει μεγαλύτερο ρόλο εκείνη τη στιγμή κι αν καταφέρεις να σταματήσεις το χρόνο για να αποτυπώσεις όσο καλύτερα εκείνη τη μοναδική στιγμή που κρύβει και μια δόση μαγείας. Γιατί είναι μαγικό να νιώθεις πως μια στιγμή μπορεί απλά να μετατραπεί σε αιωνιότητα.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου