Δε γράφω για όλους, κάπως περίεργο αλλά ανταποκρίνεται στη λογική του: «δεν μπορείς να ταιριάζεις με όλους». Έτσι, αυτά που γράφω δε γίνεται να ταυτίζονται με όλους. Για να είμαι, όμως, ξεκάθαρος κι ειλικρινής, δε στοχεύω σε όλους. Δε με αφορά η μάζα αλλά η μονάδα, ο κάθε ένας ξεχωριστά. Είναι απίστευτο, αν σκεφτείς ότι το ίδιο κείμενο, δίνοντάς το σε 10 ανθρώπους θα εισπράξουν ένα διαφορετικό νόημα όλοι τους.
Σας παροτρύνω να δραστηριοποιείστε σε πολλούς τομείς. Κατά συνέπεια, δε γράφω για τους κομπάρσους της ζωής. Άτομα που συμφωνούν σε μια άποψη και μόλις γυρίσεις την πλάτη σου πορεύονται αντίθετα. Προσφέρουν υπέροχες συμβουλές, όταν τους ζητηθεί, αλλά απ’ τη μεριά τους δεν τηρούνται ποτέ τα λεγόμενά τους. Αποστασιοποιημένοι απ’ τα λάθη των δίπλα, όμως κολλητοί στις επιτυχίες. Αφού δεν τα ακολουθείς, μην τα πουλάς ξεδιάντροπα στους ανθρώπους, δε χρειαζόμαστε παραπάνω ειδήμονες σε αυτή τη χώρα. Κούνα το δάχτυλο πρώτα στον εαυτό σου.
Όχι, δεν είμαι τέλειος. Για την ακρίβεια προσπάθησα πολύ να γίνω μέτριος, απλά δεν αντέχω την υποκρισία. Προσπαθώ να περάσω την ιδεολογία μου για τη ζωή, για την κοινωνία, για τον άνθρωπο. Νομίζεις ότι καταβάλω προσπάθεια να σε πείσω, αλλά κάνεις λάθος. Την οπτική μου γωνία πάνω στα δρώμενα θέλω να σου δείξω. Να δεις και μια φρέσκια άποψη, απαλλαγμένη από προκαταλήψεις και στερεότυπα.
Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, η γραφή δεν αφορά τους ιδεολογικά κολλημένους. Αυτούς που μαζί με τον πρώτο καφέ της ημέρας φοράνε τις παρωπίδες και τις ωτοασπίδες τους και δράττουν το «σήμερα». Αγύριστα κεφάλια, φωνακλάδες οι οποίοι δεν ανέχονται το διαφορετικό, μια νέα πνοή στην καθημερινότητά τους. Αμετάπειστοι, ξερόλες, δίχως μέλλον. Ρε πεισματάρη άνθρωπε, άκου και κανέναν πέρα απ’ το «εγώ» σου. Να έχεις τα μάτια σου και τα αυτιά σου ανοιχτά για να καταφέρεις να προχωρήσεις ένα βήμα παραπέρα, να διευρύνεις τους πνευματικούς σου ορίζοντες.
Είναι προσωπική λύτρωση να περνάς τις σκέψεις και τις ανησυχίες σου στο γραπτό λόγο. Μπορείς να το πεις και ψυχανάλυση. Ιδέες, ανησυχίες, φοβίες, πάθη και προβλήματα που ψάχνουν διέξοδο απ’ το μυαλό στο χαρτί. Κάποιες φορές γελάς, ενώ άλλες πονάς σε κάθε λέξη.
Είναι δύσκολο να βάλεις τη σκέψη σου σε μία σειρά, να κυκλώσεις το ζήτημα που αντιμετωπίζεις και να καταφέρεις το αποτέλεσμα που ελπίζεις. Και το αποτέλεσμα είναι ο ίδιος ο αναγνώστης. Που ξοδεύει λίγο απ’ το χρόνο του για να κρατήσει συντροφιά στις ιδέες κάποιου άλλου.
Ξέρω ακούγεται πολύ ρομαντικό κι ιδεατό, όμως πιστεύω ότι οι άνθρωποι πατάνε το πόδι τους στη γη για να προχωρήσουν την κοινωνία ένα βήμα μπροστά, με τα μέσα που διαθέτουν. Ο στόχος για κάποιον που γράφει είναι κάποιος άλλος να διαβάζει και ταυτόχρονα να επεξεργάζεται. Έπειτα, να θίγει το ζήτημα στην παρέα του για να τεκμηριώνει άποψη, να συμπληρώνει τα κενά που αφήνει το κείμενο. Αποτελεί τροφή για σκέψη.
Όλοι γράφουν. Σε χαρτί, στον υπολογιστή, στα αρχίδια τους. Είναι ένας προσωπικός τρόπος έκφρασης. Ο καθένας για δικούς του λόγους. Έχω κι εγώ τους δικούς μου. Ένα κείμενο δεν κρατάει μόνο τα 5 λεπτά που θα το διαβάσεις, δε μετριέται σε χρόνο αλλά σε αντιδράσεις κι επιδράσεις.
Διαβάζοντας και γράφοντας ανανεώνεσαι πνευματικά, ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και τον κόσμο. Καλές αναγνώσεις.
Επιμέλεια Κειμένου Θάνου Αραμπατζή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Θάνος Αραμπατζής
