Ευτυχία είναι να πέφτεις για ύπνο χωρίς ξυπνητήρι

Μία απ’ τις μεγαλύτερες απολαύσεις στη ζωή είναι ο ύπνος. Βασικά, μεταξύ μας, η μεγαλύτερη είναι. Φαντάζομαι τον εαυτό μου, τώρα που έρχεται ο χειμώνας, να βυθίζομαι στο κρεβάτι με ένα ασήκωτο πάπλωμα να με σκεπάζει και το απόλυτο σκοτάδι να κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα. Μόνο ένα αρνητικό έχει ο ύπνος, το ξύπνημα. Αυτό που σηκώνεσαι, όχι επειδή συμπλήρωσες το απολαυστικό δωδεκάωρο, αλλά γιατί πρέπει. Έχεις δουλειές, υποχρεώσεις, κάποιον μαλάκα να σε παίρνει τηλέφωνο απ’ τα αξημέρωτα, στις 9 το πρωί. Όμως, το χειρότερο ξύπνημα από όλα το κάνεις με το ξυπνητήρι.

Τώρα πια κανένας δεν έχει ένα ξυπνητήρι πάνω στο κομοδίνο του. Όλοι μας χρησιμοποιούμε το κινητό γι’ αυτόν τον σκοπό. Μόλις έρθει η ώρα να την πέσεις, πιάνεις το κινητό να το ρυθμίσεις. Αποφασίζεις με μεγάλη δυσκολία μέχρι και το λεπτό που θα το βάλεις να χτυπήσει, στην προσπάθειά σου να κερδίσεις όσο χρόνο μπορείς, για να κοιμηθείς παραπάνω. Βρίσκεις τελικά την ώρα, το ενεργοποιείς κι εκεί σου εμφανίζεται ως ειδοποίηση, πόσες ώρες έχεις μέχρι να χτυπήσει. Σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα, σε κοροϊδεύει κι από πάνω: «Σε 6 ώρες θα αρχίσω να βαράω αλύπητα, αν δε γουστάρεις πάτα αναβολή».

Το κουμπί της αναβολής στο ξυπνητήρι είναι ένα απ’ τα μεγαλύτερα λάθη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Βάζω ξυπνητήρι επειδή θέλω να ξυπνήσω, δεν είναι ότι είμαι μαζόχας και γουστάρω από βίτσιο να βασανίζομαι. Για ποιο λόγο να υπάρχει; Είναι σαν τις φακές, η ζωή μας θα ήταν πολύ καλύτερη αν δεν υπήρχαν. Αυτό το κουμπί έχει καταστρέψει πολύ κόσμο, διότι ξυπνάς μέσα στη ζάλη κι από συνήθεια το βάζεις να ξαναχτυπήσει σε μερικά λεπτά. Πέραν του ότι κοιμάσαι πιο βαριά κι από πολική αρκούδα σε χειμερία νάρκη, στην περίπτωση που τύχει να το ακούσεις, θα το ξαναπατήσεις. Αυτό θα συνεχίζεται μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι κατά πάσα πιθανότητα είσαι άνεργος.

Παλιότερα, τα ξυπνητήρια είχαν ένα συνεχόμενο σπαστικό ήχο, με τον οποίο ήθελες δεν ήθελες σηκωνόσουν να το κλείσεις. Τώρα οι επιλογές, όσον αφορά τον ήχο είναι αμέτρητες. Εγώ είχα βάλει ξυπνητήρι ένα τραγούδι του Καρρά και πριν να ανοίξω τα μάτια, βαρούσα παλαμάκια. Το σίγουρο είναι πως ο ήχος πρέπει να ακούγεται ενοχλητικός στα αυτιά σου ώστε να πετάγεσαι να τον κλείσεις. Οι γλυκές κι ωραίες μελωδίες απλά θα σε κοιμίσουν πιο βαθιά.

Το ξυπνητήρι ως εργαλείο είναι χρήσιμο. Βέβαια, κι η εξέταση για τον προστάτη είναι χρήσιμη, όμως, κανένας δε θέλει να την κάνει. Σου αφαιρεί την αίσθηση της απόλυτης ξεκούρασης. Απ’ τη στιγμή που θα πέσεις στο κρεβάτι μετράς την ώρα που σου μένει για να κοιμηθείς, η οποία λιγοστεύει οδυνηρά. Το μυαλό δεν καθαρίζει εντελώς, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται άσχημες υποσυνείδητες σκέψεις. Είναι βάρβαρο το ξυπνητήρι.

Μερικές φορές εύχομαι να κοιμάμαι κάθε βράδυ σαν να είναι Δευτέρα και να ξυπνάω σαν να είναι Κυριακή. Αυτό θα πει στην πραγματικότητα ονειρεμένος ύπνος. Απαλλαγμένος από προβλήματα, άγχη και σκοτούρες. Εσύ και το μαξιλάρι σου, σε τρυφερά τετ α τετ, χάδια, αγκαλιές κι απίθανες ρομαντικές στιγμές, ενώ το ξυπνητήρι θα είναι κλειδωμένο στο υπόγειο. Και μετά από αυτήν την υπέροχη βραδιά, ξημερώνει η επόμενη μέρα και σε βρίσκει να χουζουρεύεις για ώρες μέχρι να το πάρεις απόφαση να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι. Το χουζούρεμα μετά τον ύπνο είναι σαν το τσιγάρο μετά το σεξ. Μέγιστη απόλαυση.

Ο ύπνος αποτελεί μία απερίγραπτη απόλαυση. Σε ξεκουράζει όταν έχεις μία δύσκολη μέρα, σε τονώνει όταν όλα πάνε στραβά, είναι το τέλειο καταφύγιο μετά από δυνατές καταιγίδες. Το μόνο του ελάττωμα είναι η εφεύρεση του ξυπνητηριού.

Ο ύπνος χωρίς ξυπνητήρι είναι ένα όνειρο.