Να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους

Σε μια σχέση η εμπιστοσύνη έχει κυρίαρχο ρόλο. Είναι ένας εκ των θεμέλιων λίθων, πάνω στον οποίο στηρίζονται οι άνθρωποι για να δημιουργήσουν αληθινές συναισθηματικές σχέσεις, να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Η έννοιά της φανερώνει αδυναμίες, φόβους, λάθη και μυστικά καλά κρυμμένα. Σαν σημασία, είναι ένας μόνιμος ανιχνευτής ψεύδους, σε κάθε λάθος απάντηση κλονίζεται και σταδιακά χάνεται. Η «τυφλή» εμπιστοσύνη είναι απαραίτητη σε μια σχέση, ή τουλάχιστον έτσι θα σου πουν οι μεγαλύτεροι ψεύτες.

Δύσκολα κερδίζεται, αλλά αρκεί μία στιγμή για να τη διαγράψεις. Σωστά; Άραγε, πόσες αλήθειες ισοφαρίζουν ένα ψέμα; Πόσα χρόνια πιστής σχέσης είναι αρκετά για να προσπεράσεις μια σεξουαλική προδοσία; Θα το σκεφτείς και με βάση τις προσωπικές θεωρίες σου θα απαντήσεις. Δεν υπάρχει μία καθολική αντικειμενική απάντηση, γιατί η εμπιστοσύνη είναι υποκειμενική. Ο καθένας θέτει τους δικούς του κανόνες, ορίζει τη διαδικασία της καθώς και τις αντοχές της. Είναι δύσκολο να περιγράψεις την εμπιστοσύνη, τα στάδια της εξέλιξής της, εξαιτίας της ρευστότητάς της. Παρ’ όλα αυτά, θα σου δώσω μία διαφορετική οπτική γωνία.

Το δημοφιλέστερο σκεπτικό για τις ανθρώπινες σχέσεις είναι: «Η εμπιστοσύνη χτίζεται». Ένας άγραφος νόμος, τον οποίο έγραψε κάποιος φοβισμένος, πληγωμένος και πάνω στον οποίο πατήσαμε όλοι οι υπόλοιποι. Καθημερινά, περνάμε από κόσκινο τους ανθρώπους, κρίνουμε κάθε τους κίνηση για να διαπιστώσουμε αν είναι αντάξιοί μας. Αν αξίζουν την προσοχή μας, τον χρόνο μας και στο τέλος του τεστ κάνουμε τον απολογισμό. Ο υπέρμετρος εγωισμός μας σε όλο του το μεγαλείο.

Η εμπιστοσύνη δε χτίζεται. Μόνο οι ανασφαλείς εξετάζουν εξονυχιστικά τους ανθρώπους τους. Μόνο οι αδιόρθωτα πληγωμένοι φοβούνται να ανοίξουν ειλικρινά την καρδιά τους, να αφήσουν τον εαυτούλη τους για λίγο στην άκρη. Η εμπιστοσύνη δεν είναι ένας τοίχος που μας προστατεύει απ’ τους γύρω μας, δεν αποτελεί μια οχυρωμένη άμυνα εναντίων όλων των υποκριτών του κόσμου. Είναι μια γέφυρα, ένας τρόπος διασύνδεσής μας σε ένα βαθύτερο προσωπικό επίπεδο. Δεν εξαρτάται απ’ τους άλλους, καθορίζεται μόνο από τον εαυτό μας. Η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους αντικατοπτρίζει την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.

Στην πρώτη γνωριμία, δεν έχεις κανένα λόγο να μην πιστέψεις το συνομιλητή σου. Δεν τον ξέρεις, άρα μην είσαι αρνητικά προκατειλημμένος. Παράτησε τις άμυνές σου κι απελευθερώσου απ’ τα δεσμά σου. Του ζητάς την αλήθεια, ενώ εσύ τον ποτίζεις ψέματα. Εμπιστεύσου τον με όλο σου το «είναι», με σκοπό να ακολουθήσει το παράδειγμά σου. Δώσ’ του την ευκαιρία να σου αποδείξει την αξία του. Αν φοβάσαι μήπως πληγωθείς, θα περάσεις μέσα στο φόβο όλη σου την ζωή. Κάθε σχέση πρέπει να αρχίζει με αγνές καρδιές και προθέσεις, κάνε το χρέος σου.

Η εμπιστοσύνη γκρεμίζεται. Θα έρθουν στη ζωή σου πολλοί οι οποίοι θα σε προδώσουν. Θα σε μαχαιρώσουν πισώπλατα για τα δικά τους κόμπλεξ, ενώ εσύ ήσουν πάντα άψογος απέναντί τους. Όμως, θέλω να θυμάσαι πως αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Αυτοί θα κουβαλάνε το βάρος των πράξεών τους, όχι εσύ. Μην έχεις τύψεις, μην κλειδωθείς πίσω από πόρτες, μην αλλάξεις. Να αγαπάς, να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους, με καθαρή συνείδηση και το χέρι στην καρδιά. Για καθέναν που σε πρόδωσε, αντιστοιχεί ένας που θα σε προσέχει σαν τα μάτια του.

Σε μια σχέση, θα περάσετε από πολλά κύματα. Μην αμφισβητήσεις ποτέ το σύντροφό σου, απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Να στέκεσαι βράχος δίπλα του, μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Μην τον κατηγορήσεις για τις δικές σου ανασφάλειες και τα σφάλματα των προηγούμενων. Άφησέ τον ελεύθερο να είναι ο εαυτός του, να σου δείξει το πρόσωπο πίσω απ’ τη μάσκα. Δώσ’ του την ευκαιρία που θα ήθελες να έχεις.

Οι άνθρωποι έχουμε παρερμηνεύσει την έννοια της εμπιστοσύνης. Της δώσαμε μια σκληρή κι άχαρη μορφή, τη μετατρέψαμε σε ένα στυγνό εργαλείο κριτικής. Την ονομάσαμε απόλυτη, αδιάφθορη και τη συνδυάσαμε με τον ορισμό της προσωπικής δικαιοσύνης. Η θεία δίκη των συναισθημάτων μας. Βέβαια, ξεχάσαμε πως η εμπιστοσύνη είναι ένα πηγαίο συναίσθημα. Δεν μπορείς να αγαπήσεις κανέναν αν δεν αγαπήσεις πρώτα τον εαυτό σου. Γιατί να ισχύει κάτι διαφορετικό για την εμπιστοσύνη;

Δεν εμπιστευόμαστε ούτε τον εαυτό μας. Τόσα λάθη, τόσες άθλιες επιλογές, κάποιος πρέπει να πληρώσει. Και πληρώνουμε. Κάθε μέρα τιμωρούμε τον εαυτό μας και τους άλλους για όσα έχουμε περάσει. Ας το ξεπεράσουμε, επιτέλους. Τα πάθη μας είναι η σοφία μας, οι εμπειρίες για μια καλύτερη ζωή. Αρκετά με τους φόβους, ας βάλουμε ένα τέλος.

Να εμπιστεύεσαι κάθε άνθρωπο που θα έχεις την τιμή να συναντήσεις.
Αν κυριαρχεί η γαλήνη στην ψυχή σου, δεν έχεις τίποτα να χάσεις.