Αν είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που άκουγα τη φράση «δε μετανιώνω για τίποτα» και διάφορες παραλλαγές της θα ήμουν στις πρώτες θέσεις της λίστας του Forbes. Σχεδόν πάντα με το ίδιο αγέρωχο ύφος και το σοβαροφανές βλέμμα προσπαθεί να σε πείσει ότι η ζωή που έχει επιλέξει να κάνει, φέρνει σε ταινία του Bruce Willis. Θα σε απογοητεύσω, αλλά η ζωή δεν ακολουθεί σενάρια ταινιών δράσης. Σε παρακαλώ λοιπόν, ρίξε για λίγο τον εγωισμό σου, χαλάρωσε και διάβασε.
Η λογική του «από τα λάθη μαθαίνεις» που χρησιμοποιείς για να αιτιολογήσεις την παραπάνω φρασεολογία, δεν είναι λανθασμένη αλλά λειψή. Ο άνθρωπος, κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής του, παίρνει πάσης φύσεως αποφάσεις και αξιοποιεί ανάλογα τις ευκαιρίες που του δίνονται, με σκοπό μία επιτυχημένη προσωπική πορεία. Κάθε φορά η λαμβανόμενη απόφαση θα είναι η καλύτερη δυνατή για εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή, όμως αυτή κρίνεται εν τέλει από την έκβασή της. Κατά συνέπεια, στον απολογισμό της απόφασης μαθαίνει από τα σωστά και τα λάθη του, ενώ κερδίζει εμπειρίες για τη μετέπειτα σταδιοδρομία του στη ζωή. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι ατομικές μας επιλογές, ο τρόπος ζωής που εμείς δημιουργήσαμε. Προσωπικές επιτυχίες και αποτυχίες που μόνο ως μελλοντικά εφόδια «μεταφράζονται».
Στις ανθρώπινες σχέσεις, παρ’ όλα αυτά, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Καλώς ή κακώς, έχουμε προγραμματιστεί για να κάνουμε λάθη, είναι βαθιά στο DNA μας σε αντίθεση με τη συγχώρεση που δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση. Μόνο ένας λόγος εξηγεί την εγκάρδια συγγνώμη, η ειλικρινής μεταμέλεια.
Μετανιώνω σημαίνει αντιλαμβάνομαι την άδικη λεκτική ή, στη χειρότερη των περιπτώσεων, σωματική συμπεριφορά μου και προσπαθώ να απολογηθώ, να ζητήσω συγχώρεση από έναν άνθρωπο που δεν ήθελα να πληγώσω. Δεν είναι μόνο θέμα αγάπης και κοινωνικής ευαισθησίας, σεβασμού στο σύνολο αλλά θέμα ηθικής. Πώς μπορείς να μη μετανιώνεις όταν αδικείς ένα συνάνθρωπο, όταν πράττεις εγωιστικά και κακόβουλα;
Δεν υπάρχει αψεγάδιαστη κοινωνική σχέση γιατί εμείς έχουμε ψεγάδια, ανασφαλείς άνθρωποι κρυμμένοι πίσω από κοινωνικά πρότυπα, ανίκανοι να αντιμετωπίσουμε με την ελάχιστη ευαισθησία τα άλυτα προσωπικά μας θέματα. Φοβόμαστε να δείξουμε σημάδια μεταμέλειας για να μη φανούμε ευάλωτοι, αφήνοντας το υπερτροφικό «εγώ» να μας απομακρύνει από το στενό περιβάλλον. Μία θρασύδειλη και συγκεχυμένη ιδεολογία σφηνωμένη στο πίσω μέρος του μυαλού, που δεσμεύει την ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων μας. Η έλλειψη της μεταμέλειας, αυτό είναι το χειρότερο λάθος, από το οποίο όχι μόνο δε μαθαίνουμε αλλά κάθε φορά πονάει και περισσότερο.
Το ξέρω, η ζωή είναι μόνο μία και δε χωράει πισωγυρίσματα, αλλά η ουσία της ζωής είναι η ποιότητά της. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, άλλοι γιατί έπρεπε και άλλοι γιατί τους αφήσαμε να μας αφήσουν. Αν δε μετανιώσεις τη στιγμή του αποχωρισμού, δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις μελλοντικά.
Από σήμερα λοιπόν, βάλε τη μεταμέλεια στη ζωή σου, κοίτα στα μάτια τους ανθρώπους και αναγνώρισε τα σφάλματά σου, δώσε νόημα στην ανθρώπινη επαφή. Την αλήθεια σου ζητάνε οι άνθρωποι, την πνευματική και ψυχική σου διαύγεια για να καταφέρουν να θεμελιώσουν σχέσεις αλτρουιστικές, ανθεκτικές στο πέρασμα του χρόνου.
Κοιτάξου στον καθρέφτη, πάρε μια βαθιά ανάσα και άρθρωσε την πιο δύσκολη λέξη που θα χρειαστεί ποτέ να πεις: «Συγγνώμη». Ξέρεις το λόγο, αλλά για να σε βοηθήσω, αναφέρεσαι σ’ όλους αυτούς που πλήγωσες κι ενώ το μετάνιωσες, κώλωσες και το βούλωσες. Αυτή η συγγνώμη είναι αρκετή, ως πρώτο βήμα, για να αλλάξουμε νοοτροπία.
Τώρα συνέχισε να γράφεις το βιβλίο της ζωής σου.
Επιμέλεια Κειμένου Θάνου Αραμπατζή: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Θάνος Αραμπατζής
