Ήρθε η ώρα του αποχωρισμού. Τα σπάσατε και μαζεύει ο καθένας τα κομμάτια του. Δε νιώσατε το ίδιο δυνατά τα συναισθήματα, δεν παλέψατε το ίδιο για τη σωτηρία της σχέσης με αποτέλεσμα να είναι άνισος ο πόνος. Δεν πειράζει όμως, καλή καρδιά. Καιρός να πάμε παρακάτω.
Σε αυτές τις τέσσερις λέξεις του τίτλου αντιστοιχούν δύο κατηγορίες. Χωρίζεις το σύντροφό σου κι ελπίζεις να αλλάξει, να πάρει το μάθημά του, έτσι ώστε να είστε πάλι μαζί ή σε χωρίζουν κι ελπίζεις σε μία φλογερή επανασύνδεση. Κι οι δύο περιπτώσεις είναι απλά χάσιμο χρόνου.
Όταν χωρίζεις, αλλάζεις κεφάλαιο στη ζωή σου. Δε βάζεις ούτε κόμμα, ούτε τελεία, ούτε αλλάζεις παράγραφο. Γυρίζεις σελίδα γιατί η προηγούμενη δε σε γέμιζε, δεν ήταν αυτό που έψαχνες. Ξεκινήσατε απ’ το μηδέν, μαζί, αλλά ο ένας προχώρησε λίγο παραπέρα αφήνοντας το δεύτερο να τρέχει να προλάβει. Δε θα συναντηθείτε ποτέ ξανά ψυχικά, όπως την πρώτη φορά. Θυμάσαι εκείνη την πρώτη φορά; Εκείνο το βλέμμα που σε κάρφωνε; Εκείνη την πρώτη στιγμή σας, οι δυο σας; Δεν ξεχνιέται.
Την έζησες τη μαγεία των πρώτων στιγμών και δε θα την ξαναβιώσεις. Όχι με τον ίδιο άνθρωπο. Επειδή μετά έγινε συνήθεια, ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, το οποίο οδήγησε στο χωρισμό. Απ’ τη βαρεμάρα και την πλήξη χωρίζουν οι άνθρωποι, που τους οδηγούν στην αναζήτηση νέων περιπετειών. Μία περιπέτεια είναι ο έρωτας, ένα ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων.
Ανεξάρτητα από αυτά που πήρες, έδωσες ό,τι πολυτιμότερο έχεις, τον εαυτό σου. Ξεκλείδωσες την πόρτα της ψυχής σου, πράγμα σπάνιο, και του παρέδωσες τα κλειδιά με ένα μοναδικό όρο, να προσέξει την επιγραφή: «Εύθραυστο» πάνω στην πόρτα. Αφέθηκες στα χέρια του, του επέτρεψες να διασχίσει το μυαλό σου και το μόνο που ήθελες ήταν να κάνει το ίδιο. Μία έντιμη ανταλλαγή αγάπης, ένα αλισβερίσι καρδιών με καλά κρυμμένα τα μαχαίρια. Ήταν πιο γρήγορος, σε πέτυχε.
«Το να περιμένεις να σου φερθεί ο κόσμος δίκαια επειδή είσαι καλός άνθρωπος, είναι σαν να περιμένεις να μη σου επιτεθεί ο ταύρος επειδή είσαι χορτοφάγος» είπε ο Dennis Wholey. Εσύ έπαιξες το ρόλο σου, άσχετα αν ο άλλος έφυγε στη μέση της σκηνής. Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο κομμάτι της ελπίδας. Πιστεύεις ότι θα γυρίσει με μία μεγάλη συγγνώμη, συνοδευόμενη από ένα πλήθος υποσχέσεων. Ελπίζεις ότι θα αναγνωρίσει τους κόπους και τις θυσίες σου. Ε σκότωσέ την πουτάνα την ελπίδα που έχει μείνει πάλι τελευταία.
Δεν πρόκειται να γυρίσει, όμως και στη χειρότερη περίπτωση που θα το κάνει, δε χρειάζεται να είσαι εκεί. Μην τον μισήσεις, για οτιδήποτε συνέβη μεταξύ σας, έτσι ένιωσε κι ανάλογα έπραξε. Δεν αξίζει τόσο δυνατά συναισθήματα. Προτίμησε την αδιαφορία. Ευχήσου του τα καλύτερα και συνέχισε τη ζωή σου.
Μάζεψε τα κομμάτια σου και προχώρα παρακάτω. Πόνεσες, έκλαψες, νευρίασες αλλά φτάνει. Σταμάτησέ το πριν αλλάξεις, πριν χτίσεις τοίχους στα συναισθήματά σου. Μη στεναχωριέσαι, έρχεται ο επόμενος. Άργησε λίγο γιατί βρήκε κίνηση, όμως είναι στο δρόμο και δεν πρέπει να πληρώσει τα χρέη του προηγούμενου. Εσύ έκανες το καθήκον σου. Έμεινες ρέστος από αγάπη και τώρα πρέπει να φουλάρεις με το κατάλληλο καύσιμο το ντεπόζιτο.
Μη βλέπεις το χωρισμό ως ένα τέλος αλλά σαν μία νέα αρχή. Μία ευκαιρία να ανακαλύψεις νέους ανθρώπους, νέα όνειρα και να δημιουργήσεις νέες εμπειρίες. Μην αρχίσεις να τα βλέπεις όλα μαύρα και να πετάς κλισεδιές του τύπου: «Όλοι οι άντρες είναι μαλάκες», «Όλες οι γυναίκες είναι καριόλες». Δε βγάζουν νόημα και σε κάνουν να φαίνεσαι μισάνθρωπος. Είναι τόσο μικρή η ζωή που δεν έχει περιθώρια για κακίες και σκατόψυχα σχόλια.
Νιώσε δυνατά και την αγάπη και τον πόνο. Σφίξε τα δόντια και συνέχισε. Το ξέρεις, ο έρωτας είναι πόλεμος. Άλλοτε παίρνεις μέρος ως θύμα κι άλλοτε ως θύτης. Εσύ, απλώς, κοίτα να νιώσεις δυνατά κάθε στιγμή. Να είσαι περήφανος για όσα ένιωσες κι έδωσες. Να κρατήσεις στην ψυχή σου όσα πήρες.
Όταν χωρίζεις, λοιπόν, να φεύγεις. Μην κοιτάξεις πίσω, δε σε περιμένει κανένας.
Επιμέλεια Κειμένου Θάνου Αραμπατζή: Πωλίμα Πανέρη
Συντάκτης: Θάνος Αραμπατζής
