Συνήθως, στο άκουσμα και μόνο της λέξης «χωρισμός» ντυνόμαστε αμέσως με τη στολή της θυματοποίησης. Ανακαλούμε όλες εκείνες τις άσχημες μνήμες από καθέναν που μας πόνεσε, που μας βρήκε απροετοίμαστους, που μας έκανε ν’ αναθεωρήσουμε όσα λογίζαμε δεδομένα και μας ανάγκασε να ξεκινήσουμε από το μηδέν. Κανείς -ή τέλος πάντων συμβαίνει πολύ σπάνια- δε φέρνει στον νου του εκείνους τους χωρισμούς στους οποίους ο ίδιος προκάλεσε στον άλλο όλα τα παραπάνω. Βλέπετε, αποτυπώνεται καλύτερα στη μνήμη ό,τι μας προκαλεί πόνο ή θίγει τον εγωισμό μας.
Συνεπώς, δεν είμαστε πάντα τα θύματα αλλά έχουμε υπάρξει και θύτες, δεν είμαστε πάντα αυτοί που πόνεσαν αλλά ήμασταν κι εκείνοι που προχώρησαν εύκολα κι έβαλαν στον πάγο τους πρώην. Κι όταν ο άλλος δεν έχει ξεπεράσει τον χωρισμό κι εμείς επιδεικνύουμε αδιαφορία, τι συμβαίνει; Ξέρουμε πολύ καλά αφού το έχουμε ζήσει· τον πιάνει απελπισία. Και τι ακολουθεί την απελπισία; Επίσης γνωρίζουμε· προβαίνει σε παρορμητικές κι ανόητες συμπεριφορές και καταστάσεις. Πάμε να δούμε μαζί δέκα απ’ αυτές;
Φαρμάκι με το κιλό
Ο πληγωμένος της υπόθεσης όπως είναι φυσικό, αφού κουβαλά θυμό και θλίψη, θα προσπαθήσει να μας την πει μεν, διακριτικά δε, για να διατηρήσει το επίπεδό του και να μη φανεί ότι έχει πιάσει δάπεδο. Κι ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχει αυτό -νομίζει- είναι με το ποστάρισμα δημοσιεύσεων, quotes, memes και τραγουδιών τα οποία έχουν μια δόση από κακία, είναι γεμάτα υπονοούμενα ή και διφορούμενα μηνύματα ώστε και να ψαρώσουμε και να μην είμαστε σίγουροι ότι απευθύνονται σ’ εμάς. Κάτι σαν τα παιδιά που όταν ντρέπονται κρύβουν τα μάτια τους με τα χέρια και πιστεύουν πως δεν τα βλέπουμε.
Νισάφι πια με τα stories
Δε θέλουν σε καμία περίπτωση να έχουμε έστω και μια υποψία ότι δεν περνούν καλά μακριά μας κι ότι δεν έχουν ξεπεράσει τον χωρισμό, γι’ αυτό και φροντίζουν να βγαίνουν έξω σε κάθε ευκαιρία -μη σας πω ότι τις δημιουργούν οι ίδιοι ξεθάβοντας μέχρι και συμμαθητές από τα νήπια-, ενώ ανεβάζουν έναν σωρό από stories που φαίνεται πόσο τέλεια περνούν και πόσο διασκεδάζουν με τα κολλητάρια ή και με άγνωστες σ’ εμάς και μέχρι πρότινος παρέες. Ιδίως αν στις νέες παρέες υπάρχουν άτομα του ίδιου φίλου μ’ εμάς οι πρώην έχουν τον κρυφό πόθο ότι θα τσιμπήσουμε και θα στείλουμε. Και -μεταξύ μας- έτσι είναι -έστω και από εγωισμό.
Τενοντίτιδα από τις selfies
Σετάκι με το προηγούμενο πάνε κι οι πολλές -ή σε μεγαλύτερη συχνότητα απ’ ότι πριν- selfies. Θέλουν να μας πικάρουν δείχνοντάς μας ότι τα καταφέρνουν μια χαρά χωρίς εμάς κι ότι ακμάζουν μακριά μας, οπότε θα τραβήξουν χίλιες λήψεις για να βρουν τον κατάλληλο φωτισμό, φίλτρο και styling και τελικά να κρατήσουν μία την οποία θ’ ανεβάσουν. Κι όλο αυτό σχεδόν καθημερινά. Λίγη προσοχή μόνο γιατί λίγο αυτή η συνήθεια, λίγο η γενικότερη χρήση κινητού, tablet, υπολογιστή και λοιπών συγγενών, η τενοντίτιδα δε θ’ αργήσει να χτυπήσει την πόρτα.
Όλα να φαίνονται για δύο
Κι όχι δεν εννοώ να τα βλέπουμε διπλά από το ποτό. Οι πρώην νιώθουν την ανάγκη να μας τσιγκλίσουν μήπως κι αντιδράσουμε με κάποιον τρόπο, οπότε δε θ’ αρκεστούν μόνο στα παραπάνω, τα οποία είναι πιο γενικά κι αφηρημένα. Έτσι, θα καταφύγουν σε κάτι πιο συγκεκριμένο αλλά αφηρημένο πάλι. Θα βρουν ένα άτομο του ίδιου φύλου μ’ εμάς -συγγενικό, φιλικό ή απλώς γνωστό- και θα στήσουν ένα σκηνικό με δύο ποτήρια κρασί, όπου θα φαίνονται δύο ζευγάρια πόδια και δύο ζευγάρια χέρια να κρατιούνται. Δε φαίνονται ποτέ πρόσωπα σ’ αυτές τις φωτογραφίες για ευνόητους λόγους κι έτσι μένουμε ν’ απορούμε αν όντως προχώρησαν ή αν έχουν καταφύγει σ’ αυτό το πολυφορεμένο κόλπο.
Ακόλουθους να δουν τα μάτια σας
Μια ακόμη στρατηγική με διπλό όφελος -στο μυαλό τους- είναι να κάνουν αιτήματα φιλίας σε όποιον βλέπουν μπροστά τους, με προτίμηση σε άτομα του ίδιου φύλου μ’ εμάς. Από τη μία νιώθουν πως αυξάνεται η αυτοπεποίθησή τους κι η ελπίδα να βρουν έναν νέο έρωτα κι από την άλλη πιστεύουν ότι θα ενοχληθούμε με την ξαφνική κοσμοσυρροή στο προφίλ τους. Κι όπως προείπα, όντως θα ενοχληθούμε, ακόμη κι αν είναι μόνο από εγωισμό. Το θέμα είναι πόσοι θα υποκύψουν σ’ αυτό και θα κάνουν κίνηση στέλνοντας σημάδι ζωής.
Κατά λάθος μήνυμα
«Τι κάνεις; Ωραία περάσαμε χθες» λαμβάνουμε από την πρώην σχέση μας και στα καπάκια «Συγγνώμη κατά λάθος. Αλλού πήγαινε». Προφανώς όταν στριμώχνεσαι από την απελπισία δεν μπορείς να πρωτοτυπήσεις κιόλας, είναι δεδομένο, αλλά όχι κι έτσι. Κατανοώ ότι στα μάτια τους φαντάζει σαν τη σούπερ ιδέα ώστε να κινήσουν λίγο τα νήματα, αλλά ειλικρινά δεν είναι. Καλύτερα να στείλουν αυτά που όντως σκέφτονται ή αν δεν τολμούν ας σιωπήσουν για πάντα.
Mi στέκι tu στέκι
Ελαφρώς προσαρμοσμένη η έκφραση “mi casa tu casa” -το σπίτι μου είναι σπίτι σου- αφού η πρώην σχέση φροντίζει να κάνει αισθητή την παρουσία της στο στέκι και για να κόψει κίνηση ασφαλώς, αλλά και για να μας επιδείξει τις νέες παρέες της. Οι παράφορα απελπισμένοι θα σκάσουν μύτη και με νέο πρόσωπο κι όπως και να ‘χει θα ενοχληθούμε αλλά θα σκεφτούμε κιόλας ότι αν ήταν κάτι σοβαρό δε θα διάλεγε αυτό το μέρος. Οπότε, προς κάθε πρώην που σκέφτεται κάτι τέτοιο, ελπίζω να διαβάσει αυτές τις γραμμές μήπως κι αντιληφθεί το παράδοξο της κατάστασης.
«Φεύγοντας ξέχασες να πάρεις την καρδιά σου»
«Και κάτι παλιοπράγματα». Αν λοιπόν με όλα τα παραπάνω εμείς δεν έχουμε ακόμη υποκύψει να εμφανιστούμε με μήνυμα ή κλήση, τότε η επόμενη κίνηση από την πρώην σχέση είναι να ξεθάψει έστω ένα προσωπικό μας αντικείμενο που ξεχάσαμε στο σπίτι ή στο αμάξι, στέλνοντάς μας μήνυμα αν το χρειαζόμαστε κι όποτε θέλουμε να βρεθούμε να το πάρουμε. Συνήθως οι περισσότεροι δεν απαντάμε ούτε και σ’ αυτό ή απαντάμε ένα ξερό «Δεν το χρειάζομαι. Σ’ ευχαριστώ», ρίχνοντας τον πρώην έρωτα πιο βαθιά στην απελπισία.
Πέσιμο στο κολλητάρι
Βλέπετε ότι όσο προχωράω, ανεβάζω τον βαθμό δυσκολίας. Όσο λοιπόν κρατά η απόγνωση της πρώην σχέσης κι όσο εμείς εξακολουθούμε να τηρούμε σιγή ιχθύος, τόσο εκείνη θα προσπαθεί να μας προκαλέσει εντονότερα μήπως και λυγίσουμε. Κι αν τίποτα από τα παραπάνω δεν πιάσει, τότε υπάρχουν κι εκείνοι που ίσως καταφύγουν στο να την πέσουν στο κολλητάρι. Αν με ρωτάτε, αυτά καλό είναι να μη γίνονται ούτε με μοναδικό σκοπό την επιστροφή του έρωτά μας. Το κάρμα είναι ζόρικο και καλό είναι να το κρατάμε καθαρό.
Μηνύματα cocktail
Έστω λοιπόν ότι δεν κατάφεραν τίποτα ούτε και με το προηγούμενο. Τότε είναι που η απελπισία βαρά κόκκινο κι ως μόνη έκφραση και λύση διοχέτευσης της φαντάζει η αποστολή ενός ειλικρινούς μηνύματος. Αυτά τ’ αποκαλώ «μηνύματα cocktail» αφού έχουν λίγο απ’ όλα· έκφραση συναισθημάτων, παράπονα, νεύρα, δράμα, συναισθηματικό εκβιασμό και πολλά ακόμη. Αν με ρωτάτε καλύτερα να έκαναν αυτό εξ αρχής, είναι πιο τίμιο. Αφήστε που έτσι θα λύνονταν ίσως οι εκκρεμότητες κι ακόμη κι αν δεν πετύχαιναν το πολυπόθητο αποτέλεσμα θα πείθονταν να βάλουν τελεία, αν μη τι άλλο.
Αν λοιπόν είσαι η πρώην σχέση, μετά απ’ όσα διάβασες επέλεξε προσεχτικά τις κινήσεις σου και πάρε μια δεύτερη γνώμη για όσα σκέφτεσαι. Αν πάλι είσαι αυτός που έχεις βάλει τον πρώην στον πάγο κι έχεις πιάσει σοκαριστικά χαμηλές θερμοκρασίες, θυμήσου απλώς ότι έχεις υπάρξει κι εσύ σ’ αυτή τη θέση και θα βρεθείς ξανά, το πιο πιθανό. Λίγη ενσυναίσθηση παραπάνω, λοιπόν, μήπως και βγάλουμε τελικά άκρη.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
