Δεν είναι τυχαίο ότι τις πιο αβίαστες, αυθόρμητες, άκυρες, άσχετες, ίσως κι αστείες σκέψεις τις κάνουμε όταν πλέον έχουμε καταφέρει να χαλαρώσουμε -πρώτα στο σώμα και στη συνέχεια στο μυαλό-, μετά το πέρας των πολλών υποχρεώσεών μας. Κι είναι απόλυτα λογικό, αφού εκείνη ακριβώς τη χρονική στιγμή αποσυμπιεζόμαστε, απαλλασσόμαστε πλέον απ’ όσα προβλήματα αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα, το μυαλό μας βρίσκεται σε μια πιο καθαρή κατάσταση.
Κι αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν ξαπλώνουμε στον καναπέ με ανοιχτή την τηλεόραση και κοιτάμε χωρίς να βλέπουμε, στο κρεβάτι λίγο πριν παραδοθούμε αλλά και στο μπάνιο καθώς απολαμβάνουμε ένα εξαγνιστικό αφρόλουτρο ή ντους. Πότε άλλοτε όμως χαίρουμε της ίδιας χαλάρωσης κι εκτόνωσης; Μετά το κρεβάτι. Κι αυτήν τη συγκεκριμένη στιγμή, με το συνδυασμό των προαναφερθέντων, των ορμονών που παρήχθησαν κατά τη διάρκειά του αλλά και τη γλυκιά πλέον σωματική κούραση, είναι που οι σκέψεις μας οργιάζουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σε ρυθμό και ταχύτητα, δίνοντας ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Ας δούμε λοιπόν δέκα απ’ αυτές τις σκέψεις-κελεπούρια.
1. Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
Θα θυμάστε, ή έστω θα έχει πάρει τ’ αυτί σας, τη σκηνή όπου ο Κούρκουλος βάζει φωτιά στο σπίτι και σε όλα τα υπάρχοντά του, χορεύοντας ζεϊμπέκικο υπό τη συνοδεία αυτού του τραγουδιού. Αυτό το στιγμιότυπο ακριβώς διαδραματίζεται στο μυαλό μας, αφού έχουμε κάνει πανηγύρι στα σεντόνια κι έχουμε ξεχυθεί ανάσκελα στο κρεβάτι. Ξαπλωμένοι και… διερωτούμενοι αν έχουμε κλείσει το θερμοσίφωνα, το σίδερο, τον φούρνο, τη σόμπα, ή όποια άλλη συσκευή χρησιμοποιήσαμε τελευταία. Μάλλον μάς επηρεάσε η «έκρηξη» της κορύφωσης.
2. Γιατί πάντα περισσεύει ο μήνας στο τέλος των χρημάτων μας;
Μία από τις μεγαλύτερες έγνοιές μας είναι ασφαλώς τα οικονομικά μας, οπότε όσο και να χαλαρώσουμε, είναι δύσκολο να μην αναλογιστούμε πώς μπορούμε να οργανώσουμε αποτελεσματικότερα τον προϋπολογισμό μας -ναι, ακόμα και μετά την υπέρτατη σωματική και συναισθηματική εκτόνωση. Κι έτσι καθώς ατενίζουμε τον ορίζοντα του ταβανιού στήνουμε στο μυαλό μας διαγράμματα, flow charts και μαθηματικές πράξεις που θα ζήλευε μέχρι κι η NASA, προκειμένου να ξεμείνουμε μεν, αλλά όσο πιο αργά γίνεται δε.
3. Γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα
Ωραία περάσαμε, κατά πάσα πιθανότητα τουλάχιστον, αλλά τα φιλαράκια μας βρέθηκαν τελικά; Θα θυμηθούν άραγε, εκεί που είναι μαζεμένα στο στέκι μας -κι έχουν αναλύσει τα γκομενικά και λοιπά νέα της ημέρας- να μάς ενημερώσουν έστω μ’ ένα μήνυμα; Λογικά μόλις ανοίξουμε την ομαδική συνομιλία θα μπλοκάρει το κινητό από τις ειδοποιήσεις των αδιάβαστων μηνυμάτων. Ή μπορεί κι όχι, γιατί θα παίζουν πάλι τάβλι και θα ξέχασαν να ενηρώσουν για τις εξελίξεις στα γνωστά ειδύλλια και τα προβλήματα των γειτόνων. Και κάπου εκεί, τα σκεφτόμαστε όλα αυτά, γελάμε και νιώθει το ταίρι Σπαλιάρας.
4. Τι να κάνει αυτή η ψυχή;
Είπαμε, λίγο η χαλάρωση, λίγο η αποσυμπίεση, λίγο η θολούρα της στιγμής, είναι αρκετά αυτά ώστε ν’ ανοίξει το χρονοντούλαπο που όλοι έχουμε στο μυαλό μας και να αναπολήσουμε άτομα του παρελθόντος, από το σχολείο, το φροντιστήριο, τη σχολή, την κατασκήνωση ή απ’ οπουδήποτε αλλού. Και για κάποιο λόγο μάς πιάνει ένας διακαής πόθος να μάθουμε νέα τους, οπότε δίνουμε όρκο ότι μόλις καταφέρουμε να σηκωθούμε και να πιάσουμε το κινητό θα κανονίσουμε καφέ. Τελικά όμως μόλις σταθούμε στα πόδια μας κι επιστρέψει η ροή του αίματος στα φυσιολογικά της, επανερχόμαστε στην πραγματικότητα, η οποία λέει ότι κατά βάθος είμαστε αντικοινωνικοί κι ότι κάποιον λόγο είχαμε και χαθήκαμε.
5. Το μυστήριο της κάλτσας
Ξέρετε είναι αυτός ο γνωστός άλυτος γρίφος, «Πού στην ευχή πάνε όλες αυτές οι κάλτσες που χάνονται στο πλυντήριο;». Να είναι κάπου ευτυχισμένες κι ανέμελες ή ν’ αναζητούν το ταίρι τους διακαώς; Κι εμείς που το βρήκαμε τι καταλάβαμε; Ίσα ίσα, που χάσαμε και τη μάζωξη με τα φιλαράκια σήμερα για χάρη του κι άντε μετά ν’ αποφύγουμε την τενοντίτιδα από το σκρολάρισμα για το catch-up όλων των εξελίξεων. Να ισχύει η άποψη ότι οι χαμένες κάλτσες επιστρέφουν σαν καπάκια από τάπερ; Τώρα που είπα τάπερ, να θυμηθώ να τα γυρίσω στη μάνα μου γιατί ποιος με σώζει.
6. Νηστικό αρκούδι δε χορεύει
Κάναμε τη γυμναστική μας για σήμερα, εκτονώσαμε τις ορμόνες, το άγχος και την πίεση, αλλά το ρημάδι το στομάχι δεν το ξεγελάσαμε. Γρου γρου και γρου γρου όλη την ώρα. Να προτείνω να παραγγείλουμε κάτι ή να μαγειρέψουμε; Άλλωστε τόσες θερμίδες κάψαμε, το δικαιούμαστε. Από την άλλη όμως, τώρα που τις κάψαμε καλό είναι να το εκμεταλλευτούμε μήπως και χάσουμε κανένα κιλό. Όχι μωρέ άστο από αύριο, γιατί το στομάχι μας ακούγεται από δέκα τετράγωνα μακρυά και μάλιστα έχει συγχρονιστεί άριστα με του συντρόφου μας. Οπότε αφού πεινάει κι εκείνος μην του χαλάσουμε το χατίρι. Πάνω απ΄όλα είμαστε αλτρουιστές κι ιδίως στον έρωτα.
7. Οι απολαύσεις καλό είναι να συνδυάζονται
Το κρεβάτι σχεδόν πάντα οδηγεί σ’ έναν απίστευτο συνειρμό σκέψεων, ξεκινώντας με την παραδοχή ότι είναι απόλαυση. Χάρη σ’ αυτήν λοιπόν, σκεφτόμαστε κι άλλες απολαύσεις. Μετά από τόσες συγκινήσεις μαζεμένες λοιπόν, τι καλύτερο από το να πέσουμε με τα μούτρα και σε κάθε άλλο πάθος μας; Για άλλον είναι το τσιγάρο, για άλλον το ποτό, ένα μπάνιο, η καθαριότητα, για άλλον να χαζέψει τη σειρά του, να παίξει ένα παιχνίδι. Και κάπως έτσι μάς καρφώνεται ξαφνικά η ιδέα να σηκωθούμε και να βάλουμε ένα ποτήρι κρασί, να καπνίσουμε ή να κάνουμε οτιδήποτε άλλο σκέφτηκε το βασανισμένο μας μυαλό, μετά τις παραπάνω πολύπλοκες αναλύσεις.
Για το τέλος άφησα τρεις σκέψεις που αφορούν καθαρά τη συνεύρεση, αφού υπάρχουμε κ εμείς τα sex machines και δε γίνεται να μείνουμε παραπονεμένα.
8. Στα ‘δωσα όλα κι έμεινα στον τόπο
Ένα γνήσιο sex machine λοιπόν -καλή ώρα σαν εμάς- έχει δώσει ρεσιτάλ κατά τη διάρκεια των ερωτικών περιπτύξεων -ή έτσι θέλει να νομίζει και να νομίζουμε. Οπότε τελειώνοντας την παρτίδα, οι πρώτες σκέψεις που περνούν από το μυαλό μας είναι πόσο άριστες ήταν οι επιδόσεις μας, τι φοβερό τριπλό τόλουμ ήταν αυτό που κάναμε και τα συναφή. Και κάπου εκεί συνειδητοποιούμε ότι μόνο εμείς τιμήσαμε τη φανέλα με τον υπερβάλλοντα ζήλο μας κι ότι το ταίρι μας πάλι βγήκε ατσαλάκωτο. Γι’ αυτό τώρα θα φάμε χωρίς τύψεις κι άγχος ό,τι βρούμε μπροστά μας. Και τώρα που μίλησα για φαΐ, τι θα γίνει τελικά θα παραγγείλουμε τίποτα; Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη και στα λόγια μου έρχεστε.
9. Επανάληψη εστί μήτηρ πάσης μαθήσεως
Υπάρχουν όμως και τ’ αστείρευτα πνεύματα, αυτοί οι σατανάδες που δε λογαριάζουν μήτε πείνα μήτε άλλη απόλαυση. Είναι αυτά τ’ άτομα που η πρώτη τους σκέψη μετά την ερωτική επαφή είναι ο δεύτερος γύρος. Καθώς λοιπόν το ταίρι συλλογίζεται κάτι από τις προηγούμενες κατηγορίες, αυτοί ψάχνουν κιόλας τρόπους να ξεκινήσει κάπως η επόμενη παρτίδα. Μήπως να περιμένουν μωρέ πέντε λεπτά να πάρει μια ανάσα; Μπα, μήπως έκανε και τίποτα; Όλα αυτοί τα έκαναν, πάλι, ας το προτείνουν και θα δουν πώς πάει.
10. Θα ‘ναι σαν να μπαίνει άνοιξη
Είμαστε όμως κι εμείς οι υπέρτατοι όλων, οι τιτανομέγιστοι, οι κορυφαίοι, οι οποίοι είχαμε καιρό ν’ ασκήσουμε το συμπαθητικό αυτό άθλημα. Τα έφερε έτσι η άτιμη η ζωή κι η άδικη η τύχη μας και το ταλέντο μας πήγαινε στράφι για καιρό, αναμένοντας καρτερικά να ξεδιπλωθεί. Οπότε μόλις έφτασε ετούτη η στιγμή, αναφωνήσαμε μ’ όλη μας τη δύναμη -από μέσα μας πάντα- «επιτέλους» με το τραγούδι «Θα είναι σαν να μπαίνει άνοιξη» να παίζει δυνατά στο μυαλό μας και να πλαισιώνει άψογα τον ασυγκράτητο ενθουσιασμό μας που αξιωθήκαμε να μπούμε και πάλι στο παιχνίδι. Άξιοι και του χρόνου, καλά να είμαστε.
Πάνω-κάτω και λίγο-πολύ, αυτές είναι οι πιο συχνές σκέψεις μετά τη συνεύρεση κι είμαι σίγουρη ότι πιάσατε τον εαυτό σας σε κάποια ή σε περισσότερες απ’ αυτές. Αλήθεια ανήκετε στην πάνω κατηγορία, σ΄αυτή την πιο κλασική, ή στη δεύτερη, την παιχνιδιάρα κι έτοιμη για όλα;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
