Όλοι, εάν ερωτηθούμε, γνωρίζουμε λίγο-πολύ τι είναι αυτό που μας ελκύει σ’ ένα άτομο. Ξέρουμε πάνω-κάτω ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά κι οι συμπεριφορές που μας κάνουν να ερωτευθούμε κάποιον και να επιθυμούμε τη σύναψη σχέσης μαζί του.

Ισχύει όμως το ίδιο και για την αντίθετη κατάσταση; Δηλαδή, είμαστε πλήρως ή αρκετά συνειδητοποιημένοι σχετικά με το ποιες συμπεριφορές δεν πρέπει ν’ ανεχόμαστε σε μια σχέση; Τα όρια εδώ είναι λιγότερο ευδιάκριτα, αφού πολλές φορές μας τυφλώνουν τα συναισθήματα που έχουμε αναπτύξει, με αποτέλεσμα να υποχωρούμε, να συμβιβαζόμαστε ή και να ωραιοποιούμε καταστάσεις και συμπεριφορές.

Κάπως έτσι λοιπόν, καταλήγουμε να δεχόμαστε πράγματα που, υπό το πρίσμα της λογικής, δε θα συνέβαινε. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε συγχωρήσει, αποδεχτεί σιωπηλά ή με εξήγηση στα πλαίσια τσακωμού, συμπεριφορές όπως το ghosting, η αδιαφορία, η απιστία κι αρκετά άλλα τα οποία διαφέρουν κατά περίπτωση -ακόμη και για το ίδιο άτομο σε διαφορετική σχέση. Υπάρχουν όμως και κάποιες συμπεριφορές οι οποίες φωνάζουν από χιλιόμετρα ότι κάτι δεν πάει καλά και τις οποίες καλό θα ήταν να μην αγνοούμε, εάν πράγματι σεβόμαστε τον εαυτό μας. Ας δούμε λοιπόν μαζί δέκα απ’ αυτές.

Έτσι ήμουν, έτσι είμαι κι έτσι θα ΄μαι

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου ο σύντροφός μας βάζει σκοπό της ζωής του να μας αλλάξει. Χαρακτηριστική φράση δεν αποτελεί η «θα σε κάνω άνθρωπο». Προφανώς όταν συμβαίνει αυτό -και πιστέψτε με είναι καθαρά δικό του πρόβλημα-, υπάρχουν στοιχεία στον χαρακτήρα μας που τον ενοχλούν ή κι έρχονται σε σύγκρουση με τις δικές του κόκκινες γραμμές. Βέβαια το πιο πιθανό είναι να μας γνώρισε ακριβώς έτσι και συνεπώς εάν δεν μπορεί να μας δεχθεί ας φύγει. Είναι πιο τίμιο. Το να προσπαθήσει όμως να μας αλλάξει με τερτίπια και στρατηγικές είναι από τα μεγαλύτερα λάθη, αφού βλέπετε, είναι πολύ διαφορετικό να υπάρχει επικοινωνία κι από κοινού προσπάθεια βελτίωσης και διαφορετικό να στραφεί προς την κατεύθυνση αυτήν που μοιραία θα οδηγήσει σε αδιέξοδο, αργά ή γρήγορα.

Οι έλεγχοι είναι μόνο για τα σχολεία

Πολλές φορές έχουμε υπάρξει σε σχέση όπου το ταίρι μας θεωρούσε δεδομένο -για να μην πω αναφαίρετο δικαίωμα- ότι μπορεί να ελέγχει εμάς και τη ζωή μας, όπως το τι θα βάλουμε, με ποιον θα βγούμε, πώς θα μιλήσουμε, πώς θα συμπεριφερθούμε, τι ώρα θα γυρίσουμε, που θα πάμε και με ποιον. Τέτοιου είδους συμπεριφορές δε θα έπρεπε να είναι ανεκτές σε καμία περίπτωση κι όχι δε δείχνουν ότι ο άλλος νοιάζεται. Αντιθέτως δείχνουν προσωπικές του φοβίες κι ανασφάλειες τις οποίες δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί και να καταπολεμήσει ώριμα, προβάλλοντάς τες πάνω μας. Εάν λοιπόν δεν ξεκαθαρίσουμε από νωρίς τη θέση μας, με μοναδικό σκοπό να δούμε προσπάθεια και βελτίωση από τον άλλον, ή εάν το κάνουμε και δεν υπάρχει σωτηρία κι εμείς δε φύγουμε, τότε το βάρος πέφτει πάνω μας ξεκάθαρα.

Η υποτίμηση θα έπρεπε ν’ αφορά τα νομίσματα

Σε πόσους από ‘μας δεν έχει τύχει να μας υποτιμά συνεχώς το ταίρι μας, άλλοτε διακριτικά κι άλλοτε εμφανώς; Είναι αυτές οι περιπτώσεις όπου ο άλλος μάς κριτικάρει και μας κρίνει ακατάπαυστα, φροντίζοντας μάλιστα να το κάνει με υποτιμητικά σχόλια και χαρακτηρισμούς. Γιατί να το κάνει όμως αυτό κάποιος; Εάν λοιπόν δεν τα έχει βρει με τον ίδιο του τον εαυτό, πέφτοντας έτσι στην παγίδα να νιώθει υπό, ενώ ταυτόχρονα διακρίνεται από υπέρμετρο εγωισμό και συνεπώς δεν αρέσκεται στο να νιώθει κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε στοχεύει -ασυνείδητα ή μη- να μας κάνει να νιώθουμε ακριβώς το ίδιο. Το να ψάξει τις βαθύτερες αιτίες, ώστε ν’ αγαπήσει και να βελτιώσει τον εαυτό του, ούτε λόγος, οπότε ούτε λόγος και για εμάς να σκεφτούμε τη συνέχεια αυτής της σχέσης.

Τα φαντάσματα των πρώην

Είναι μοιραίο, αναπόφευκτο και μες στα πλαίσια του ανθρώπινου εγωισμού να υπάρχουν αναφορές σε πρώην σχέσεις μας. Όταν όμως αυτό γίνεται κατ’ εξακολούθηση από τον σύντροφό μας, είτε αναφερόμενος στις δικές του είτε στις δικές μας πρώην σχέσεις, τότε υπάρχει σίγουρα πρόβλημα. Η συνεχής σύγκριση μας -συνήθως αρνητική- με προηγούμενα ταίρια του ή η εμμονή να ρωτά για δικές μας παρελθοντικές σχέσεις και να μας ζητά επιτακτικά να τις συγκρίνουμε μ’ αυτόν και μάλιστα υπέρ του, αποτελούν κόκκινη σημαία, αφού υποδεικνύουν προσκόλληση στο παρελθόν κι ότι δεν είναι έτοιμοι για εμάς, στην πρώτη περίπτωση και μεγάλη ανασφάλεια κι ισχυρό εγωισμό, στη δεύτερη.

Πόσο ασφαλής αισθάνεσαι στη σχέση σου;

Κάνε τώρα το τεστ!

Θα χτίσω είκοσι φωλιές

Σε πολλούς έχει τύχει να είμαστε σε σχέση όπου το ταίρι μας δεν υπήρξε πιστό. Δε μιλάμε όμως για την απιστία που συνέβη μία φορά κι η οποία μπορεί -ή κι όχι- να συγχωρήθηκε από μέρους μας, με γνώμονα τα συναισθήματα και την ποιότητα της σχέσης. Αναφέρομαι σ’ αυτά τ’ άτομα τα οποία το έχουν σύστημα ν’ απιστούν και το θεωρούν δεδομένο ότι θα συμβεί, αφού πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δε γίνεται να είναι μονογαμικός. Ας μη βιαστούμε να κρίνουμε τίποτα απ’ αυτά, αφού ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θεωρεί πως ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του. Θα κρίνουμε όμως ότι δε γίνεται να λειτουργούν με δύο μέτρα και δυο σταθμά. Αν δεν είναι λάτρεις της μονογαμίας, τότε ας το δηλώνουν εξαρχής κι όχι να εκφράζεται ή ν’ ανακαλύπτεται τυχαία, αφού έχουν συνάψει σχέση, στην οποία εκ των πραγμάτων δεν πιστεύουν. Αυτό είναι βόλεμα όχι νοοτροπία.

Δε σε βλέπω, δε σ’ ακούω, δε σου μιλάω

Σε μια σχέση δεν είναι δυνατόν να είναι όλα ρόδινα, εάν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές. Θα υπάρξουν κάποιες εντάσεις, μικροκαυγαδάκια και παρεξηγήσεις κι οποίες έχουν ως μόνο τρόπο ορθής επίλυσης την επικοινωνία, τη συζήτηση, την εξήγηση και την έκφραση συναισθημάτων. Τίποτα λιγότερο τίποτα παραπάνω. Δεν είναι όμως λίγοι εκείνοι που δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία επίλυσης του προβλήματος, παρά επιλέγουν να πιουν τ’ αμίλητο νερό, αγνοώντας μας για μέρες με κάθε τρόπο και μέσο. Προσποιούνται ότι δεν υπάρχουμε, θεωρώντας πως έτσι θα καταλάβουμε το λάθος μας και θα επιστρέψουμε μετανιωμένοι, για να νιώσουν δικαίωση. Μ’ αυτόν τον τρόπο όμως δεν εισακούεται η δική μας πλευρά ή εν πάση περιπτώσει ακόμη κι αν φταίμε εξολοκλήρου δε μας δίνεται η δυνατότητα να εξηγήσουμε ή και να ζητήσουμε συγγνώμη επί τόπου. Σκοπός ανάμεσα στο ζευγάρι οφείλει να είναι η ορθή επίλυση κι όχι η δικαίωση.

Δεν είναι αυτό που φαίνεται

Δεν είναι λίγες οι φορές που πιάσαμε τον σύντροφό μας να λέει ψέματα, για κάτι ασήμαντο ή σοβαρό -δεν έχει σημασία αφού το ψέμα είναι ψέμα. Μια τέτοια συμπεριφορά υποδεικνύει μη ανάληψη ευθυνών και μη έκφραση των θέλω κι επιθυμιών από πλευράς του. Προτιμούν λοιπόν, αυτά τ’ άτομα, ν’ αποφύγουν, περίτεχνα κι όχι με ειλικρίνεια, δυσχερείς καταστάσεις από το να συζητήσουν μαζί μας και να ξεκαθαρίσουν την όποια θέση τους. Πώς, εμείς με τη σειρά μας, θα εμπιστευθούμε ένα τέτοιο άτομο; Πώς θα είμαστε σίγουροι για το αν νιώθει άνετα να μας εκφράσει συναισθήματα κι επιθυμίες του, όπως θα θέλαμε; Και στην τελική πώς θα πάει μπροστά μια σχέση που δεν πληρούνται δύο τόσο βασικά κριτήρια;

Σκοτσέζικο ντους

Ας αφήσουμε τις τακτικές και τα συστήματα για το ποδόσφαιρο. Στις σχέσεις δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτά. Τέτοιου είδους κόλπα, όπου το ταίρι μας σκόπιμα τη μια μας αγνοεί και την άλλη μας φτάνει στα ουράνια, είναι αχρείαστα και περιττά. Νομίζουν πως μ’ αυτόν τον τρόπο μάς «κρατούν» κι αν όντως επιτρέπουμε να ενισχύεται αυτή τους η άποψη, τότε διακατέχονται από έπαρση, ενώ μοιραία μας συγκαταλέγουν στα δεδομένα τους. Με μεγάλη ευκολία λοιπόν, όσο κι εμείς το αφήνουμε να εξελίσσεται, παίζουν κυριολεκτικά με τα νεύρα, τις αντοχές και τις προσωπικές μας ανασφάλειες. Η μια πλευρά στην επίθεση κι η άλλη στην άμυνα λοιπόν. Αυτό δεν είναι σχέση, τελικός Campions League είναι και μάλιστα βαρετός.

Έχω πάθει εξάρτηση

Υπάρχουν δυστυχώς κι εκείνα τ’ άτομα που πιστεύουν ότι για να πετύχει μια σχέση πρέπει οι εμπλεκόμενοι να είναι αχώριστοι κι ομοούσιοι. Καταπατούν κάθε δικαίωμα προσωπικού χώρου και χρόνου, ενώ ταυτόχρονα είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τα παραπάνω δικά τους. Εισβάλλουν κυριολεκτικά στη ζωή μας, νομίζοντας χαριτωμένα -κι ίσως το ίδιο νιώθουμε κι εμείς αρχικά- αλλά τελικά καταλήγουν θηλιά στον λαιμό. Όλοι έχουμε την καθημερινότητά μας, την οικογένεια, τους φίλους και τα ενδιαφέροντά μας και τα χρειαζόμαστε όλα εξίσου, ώστε να διατηρούμε τις ισορροπίες μας.

Σεβασμός· άγνωστη λέξη

Τελευταίο στη λίστα -κι όχι τυχαία, αφού περιλαμβάνει ή κι αγγίζει τα όρια όλων των παραπάνω- είναι ο σεβασμός. Άνθρωπος που πρωτίστως δε σέβεται τον εαυτό του, δε θα σεβαστεί ούτε κι εμάς, μοιραία κι αναπόφευκτα. Κι όταν συμβαίνει αυτό, πολύ εύκολα θα οδηγηθεί σε συμπεριφορές όπως οι παραπάνω, αφού στο μυαλό του δεν είναι πρόβλημα να μας φέρει στα μέτρα του, να μας ελέγχει, να μας υποτιμήσει, να μας συγκρίνει, ν’ απιστήσει, ν’ αδιαφορήσει, να μας πει ψέματα, να παίξει με τα συναισθήματά μας, να καταπατήσει τον χρόνο μας ή κι όλα αυτά μαζί. Ο σεβασμός λοιπόν αν και μία λέξη περιλαμβάνει μια ευρεία γκάμα συμπεριφορών και καταστάσεων που είτε υποδεικνύουν την ύπαρξή του είτε την απουσία του.

Συμπερασματικά, όλα τα παραπάνω προκύπτουν κατά κύριο λόγο από έλλειψη σεβασμού του άλλου, προς τον ίδιο και κατά συνέπεια προς εμάς. Ας μην πέφτουμε όμως σε τέτοιες παγίδες κι ας βάλουμε μπροστά τον αυτοσεβασμό μας, προκειμένου ν’ αναγνωρίσουμε εύκολα και να τερματίσουμε σχέσεις που μόνο σε αδιέξοδα οδηγούν, αργά ή γρήγορα.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!