5 πράγματα που μαθαίνεις αποκτώντας ανίψια

Έρχεται ξαφνικά μια ανακοίνωση, να αλλάξει ολόκληρη την κοσμοθεωρεία σου, μια ανακοίνωση που αφορά κάτι μικρό, όμως αντιπροσωπεύει κάτι τεράστιο, «Θα γίνεις θεία». Τρεις λέξεις, ο συνδυασμός των οποίων, φέρει έναν καταιγισμό πρωτόγνωρων συναισθημάτων κι οποίος θα σε ακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού του φοβερού ταξιδιού, από το οποίο έχεις τόσα πολλά να μάθεις. Είναι το παιδί από το αδερφάκι σου, άρα και δικό σου-έτσι νιώθεις κι έχεις  δίκιο- και νιώθεις πως θέλεις να το προστατέψεις αλλά και ταυτόχρονα να είσαι ο cool θείος.

Όσοι ήδη φέρουν αυτόν τον τίτλο, γνωρίζουν πολύ καλά ότι καθώς μεγαλώνει το μωρό και μαθαίνει πράγματα, από το πιο απλό ή δεδομένο για εμάς όπως το να στηρίζει το κεφάλι του, να χτυπάει παλαμάκια, να τρώει μόνο του, να κάνει τα πρώτα του βήματα ή να πει την πρώτη του λέξη, έως και το πιο σημαντικό κατόρθωμα μεγαλώνοντας, δεν είναι το μόνο που ανακαλύπτει νέες πτυχές της ζωής αλλά και του ίδιου του εαυτού του, αλλά ακολουθούν από πίσω κι οι θείοι κι ειδικά αν οι αυτοί δεν είναι ήδη γονείς. Ας δούμε λοιπόν τα πέντε πιο σημαντικά πράγματα που μαθαίνει κανείς όταν αποκτά τον τίτλο του θείου.

1.Υπάρχει αγάπη με την πρώτη ματιά

Στο άκουσμα και μόνο της είδησης, αρχίζεις ν’ αναπτύσσεις συναισθήματα γι’ αυτό το μικρό σποράκι, το οποίο πρόκειται ν’ αναστατώσει σύντομα τη ζωή σου με τον πιο γλυκό τρόπο. Ξεκινάς να φαντάζεσαι πώς θα μοιάζει, αρχίζεις να ονειρεύεσαι τις κοινές σας στιγμές, όσα πρόκειται να του μάθεις, τα πιο πρωτότυπα δώρα που θα του αγοράζεις σε κάθε περίσταση κι όλα αυτά τα γλυκανάλατα που σε καθιστούν σωστό cool χαζό-θείο. Και φτάνει η στιγμή που ό, τι ονειρεύτηκες δεν αγγίζει ούτε στο ελάχιστο την πραγματικότητα, όταν για πρώτη φορά αντικρίσεις το ανιψάκι σου και το κρατήσεις στην αγκαλιά σου. Αγάπη με την πρώτη ματιά, το αποκαλώ, μια αγάπη κυριολεκτικά κεραυνοβόλα κι ανεξάντλητη, όπως οφείλει να είναι. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, γνωρίζεις ότι τίποτα και κανένας δεν πρόκειται να κλονίσει την αγάπη σου γι’ αυτό το πλασματάκι και το πιο σημαντικό, ότι δεν πρόκειται ποτέ να ζητήσεις κανένα απολύτως αντάλλαγμα, συνειδητοποιώντας, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή σου, την έννοια και το μεγαλείο της ανιδιοτελούς αγάπης. Κι όσο περνούν τα χρόνια τόσο αυτή η νέα γνώση θα ενισχύεται.

2. Μείνε όπως είσαι, μην αλλάξεις τίποτα

Έχοντας αναπτύξει τόσο ισχυρούς δεσμούς και δυνατά συναισθήματα για το ανιψάκι σου, προτού καν αυτό έρθει στη ζωή, μαθαίνεις αυτόματα και χωρίς κανέναν κόπο, να το δέχεσαι όπως ακριβώς είναι, χωρίς να θέλεις να αλλάξεις το παραμικρό σ’ αυτό. Λατρεύεις και περηφανεύεσαι για τα θετικά χαρακτηριστικά του, αποδέχεσαι σχεδόν αβίαστα όλα όσα τυχόν θεωρείς αρνητικά ή ακόμα κι εκνευριστικά και κατά βάθος ίσως καμαρώνεις γι’ αυτά, όταν αντιλαμβάνεσαι ότι διεκδικεί την ανεξαρτησία του, στηρίζει την όποια θέση του, μάχεται για τα θέλω του. Αποδέχεσαι επίσης τις όποιες επιλογές του, σε κάθε φάση της ζωής του, και το στηρίζεις χωρίς δισταγμό, ακόμα κι αν δε συμφωνείς με αυτές, αφού κύριο μέλημά σου είναι η ευτυχία του.

3. Φίλος μέσα από το πρίσμα του γονέα

Ούσα επιτακτική κι εκ βαθέως η ανάγκη σου να βρίσκεσαι όσο πιο συχνά γίνεται με τ’ ανίψια σου και να έχεις ενεργό ρόλο στη ζωή τους, αναπτύσσεται μεταξύ σας το πιο μυστήριο είδος φιλίας. Γιατί μυστήριο; Γιατί ναι μεν αποζητάς τη συντροφιά τους, μάχεσαι να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους ώστε να σου εκμυστηρεύονται τα μυστικά τους και να συζητάνε μαζί σου τα όνειρα, τις φιλοδοξίες κι όσα τ’ απασχολούν, όπως ακριβώς κάνεις με οποιονδήποτε φίλο σου, αλλά όλα αυτά μέσα από το πρίσμα του γονέα, αφού όσο και να μην το θέλεις, το αίσθημα  της υπερπροστασίας, της αγωνίας και της ανησυχίας για το ανιψάκι σου καθώς κι ανυπέρβλητη αγάπη σου, έρχονται στην επιφάνεια κάθε φορά. Στην αρχή δυσκολεύεσαι να ισορροπήσεις ανάμεσα στους δύο ρόλους, του φίλου και του δεύτερου γονέα -γιατί αυτό είσαι- όμως στην πορεία βρίσκεις, για χάρη του, τον τρόπο να είσαι αυτό το «ανάμεσα» που αποκαλείται «θείος». Το αποτέλεσμα μοναδικό κι απαλλαγμένο από κάθε προσωπικό συμφέρον ή όφελος.

4. Γίνεται η βοήθεια λεπτή υπόθεση

Απόρροια της παραπάνω ισορροπίας είναι ότι, ασφαλώς είσαι δίπλα τους όποτε το χρειαστούν, τα βοηθάς και τα καθοδηγείς όσο σου επιτρέπουν κι όσο μπορείς, χωρίς όμως να παρεμβαίνεις στη ζωή τους και χωρίς προσπάθεια να τους περάσεις, άθελά σου, δικούς σου φόβους, ανασφάλειες ή απωθημένα, καθώς κυνηγούν τα δικά τους όνειρα. Μαθαίνεις λοιπόν να είσαι εκεί, όπως ο γονέας, αλλά με τη φρεσκάδα της φιλίας που σας δένει κι είναι απόλυτα φυσιολογικό να το πετυχαίνεις αυτό, αφού όσο και να τα λατρεύεις, δεν έχεις την ουσιαστική ευθύνη τους ώστε να επηρεάζεται η κρίση σου από χιλιάδες κριτήρια, όπως λογικά συμβαίνει με τους γονείς.

5. Αποκτάς προϋπηρεσία 

Είναι απίστευτο ότι, χάρη σε όλα τα παραπάνω, μαθαίνεις να βελτιώνεσαι ως γονέας, αφού πετυχαίνοντας να εξισορροπείς όλα αυτά τα πρωτόγνωρα και διφορούμενα συναισθήματα για τα ανίψια σου, αντιλαμβάνεσαι ότι αν προσπαθήσεις, μπορείς να πετύχεις, αν όχι το ίδιο έστω τον βέλτιστο δυνατό συνδυασμό και για τα βιολογικά σου παιδιά. Γονέας λοιπόν, ναι μεν γίνεσαι στο πρώτο σου παιδί, αλλά ο τίτλος ολοκληρώνεται με την απόκτηση του ρόλου του θείου.

Περήφανοι, κουλ, χαζό-θείοι του κόσμου ενωθείτε!

ΥΓ.: Εξαιρετικά αφιερωμένο στα δύο υπέροχα ανίψια μου (δεν είμαι χαζό-θεία είναι όντως υπέροχα), Φωτεινή και Γιώργο. Ήμουν, είμαι και θα είμαι πάντα περήφανη για εσάς! Σας ευχαριστώ και σας αγαπώ πολύ!