Καθένας από εμάς και μάλιστα σχεδόν σε ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής του αναρωτιέται πώς θα πετύχει την πολυπόθητη ευτυχία. Την αναζητούμε μέσα από τις πράξεις μας, τους στόχους μας, τις σχέσεις οποιουδήποτε τύπου, τις στιγμές μας, τα υλικά αγαθά, την ψάχνουμε παντού, μιας κι η οπτική κάθε ανθρώπου για τον ορισμό της είναι πολύ διαφορετική.
Σπάνια όμως την αναζητούμε εκεί που πραγματικά φωλιάζει κι αναμένει καρτερικά, μέσα μας δηλαδή. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά που λέγονται, ότι η ευτυχία είναι οπτική γωνία κι όχι κατάσταση, είναι ταξίδι κι όχι προορισμός, είναι επιλογή κι όχι σύμπτωση. Όσο κι αν εθελοτυφλούμε υπάρχουν ορισμένοι κανόνες, οι οποίοι αν τηρηθούν -έστω σε μεγάλο ποσοστό- οδηγούν στην ευτυχία. Οι κανόνες είναι πέντε στο σύνολο και τόσο απλοϊκοί που φαντάζουν πολύπλοκοι. Πάμε να τους δούμε.
1. Κράτα το μίσος έξω απ’ την καρδιά σου
Μην πλανάστε. Με τη λέξη μίσος δεν εννοούμε μόνο την ακραία έκφανση, αλλά κάθε είδος θυμού κι εμμονής σε καταστάσεις που μας αποπροσανατολίζουν, μας εκνευρίζουν και μας οδηγούν να πλάθουμε σενάρια στο μυαλό μας και να τ’ αναμασάμε συνεχώς στη σκέψη μας. Μπορεί να μας έχει φορτίσει αρνητικά ένα συμβάν την ώρα οδηγούμε, ένας τσακωμός με αγαπημένο πρόσωπο ή ακόμα κι ένας άσχημος χωρισμός. Όποια έκφραση κι αν έχει το αρνητικό συναίσθημα πρέπει ν’ αποβληθεί. Είναι εύκολο να μεταμφιέζουμε τη στεναχώρια μας σε μίσος, γιατί έτσι πιστεύουμε πως θα ξεπεράσουμε την κατάσταση ευκολότερα. Δυστυχώς όμως δεν ισχύει, αφού μ’ αυτόν τον τρόπο κάνουμε μεγαλύτερο κακό στον εαυτό μας, γεμίζοντας τον με θυμό και ένταση, τα οποία είναι υπέρ-ικανά να χαλάσουν τη διάθεσή μας για ημέρες και να επηρεάσουν και άλλες διαπροσωπικές μας σχέσεις λόγω των νεύρων μας. Είναι προτιμότερο λοιπόν να ξεσπάσουμε σε κλάματα ή όπως αλλιώς νομίζουμε ότι θα εκτονωθούμε, παρά να δίνουμε χώρο στο μίσος.
2. Μη στεναχωριέσαι
Αυτό κι αν μοιάζει ουτοπικό. Είναι δυνατόν να μη στεναχωριόμαστε για κάτι ή κάποιον που νοιαζόμαστε; Είναι δυνατόν να προσπερνάμε κάτι που μας πλήγωσε στη δουλειά ή σε προσωπικό επίπεδο; Σίγουρα όχι. Είναι όμως εφικτό να ελαχιστοποιήσουμε το διάστημα στο ελάχιστο δυνατό κι αυτό επιτυγχάνεται αρχικά με την αποδοχή των συναισθημάτων μας -ίσως και το πιο δύσκολο βήμα- και στη συνέχεια με οποιαδήποτε πράξη θεωρούμε πως διορθώνει την όποια κατάσταση μάς προκάλεσε αρνητικά συναισθήματα. Όταν γίνουν και τα δύο, είμαστε σε θέση να το ξεπεράσουμε και να σκάσουμε ένα μεγάλο χαμόγελο.
3. Δώσε περισσότερα
Θ’ αναρωτιέστε αν αυτός ο κανόνας είναι μέρος κάποιου άτυπου αυτό-μαστιγώματος. Όχι, δεν είναι. Δυστυχώς μάθαμε να βάζουμε τις ανθρώπινες σχέσεις κι οτιδήποτε τις διέπει σε ζυγαριές. Πέντε σου δίνουν, πέντε επιστρέφεις. Εκατό σου δίνουν, εκατό θα γυρίσεις πίσω. Δεν είναι όμως εμπόριο οι σχέσεις κι ούτε εμείς ζύγια για να ισορροπούμε. Πρέπει να μάθουμε να δίνουμε σύμφωνα με όσα νιώθουμε κι έχουμε στην καρδιά μας για κάθε άτομο, γιατί μόνο έτσι το ζούμε και είμαστε πραγματικά ο εαυτός μας. Αν ασφαλώς ανά πάσα στιγμή νιώσουμε ότι χάνονται οι ισορροπίες ή ότι γυρνάει μπούμερανγκ όλο αυτό, τότε απλώς προχωράμε παρακάτω και ευελπιστούμε να εκτιμηθεί περισσότερο η συγκεκριμένη διάθεσή μας. Επιπλέον νιώθουμε ολοκληρωμένοι, χωρίς ενοχές και τύψεις, αφού δείξαμε και πράξαμε όσα έπρεπε χωρίς την παραμικρή αμφιβολία στο μυαλό μας.
4. Περίμενε λιγότερα
Θα με περάσετε για τρελή κι ειδικά αντικρίζοντας τον συνδυασμό του τρία και του τέσσερα. Προσέξτε όμως λίγο το ρήμα που χρησιμοποίησα. Δεν είπα «ζήτησε λιγότερα», αλλά «περίμενε», ένα ρήμα που εμπεριέχει μια ύπουλη έννοια, αυτή της προσδοκίας. Άτιμο πράγμα οι προσδοκίες, αφού ουσιαστικά δεν αντιπροσωπεύουν όσα ξέρουμε ότι μπορεί να μας δώσει ο κάθε άνθρωπος στη ζωή μας, σύμφωνα με τον χαρακτήρα του, τις πεποιθήσεις και τις αξίες του αλλά τι ιδανικά θα θέλαμε εμείς, μέσα από το πρίσμα του δικού μας χαρακτήρα και των δικών μας αντιλήψεων. Κι όσο πιο πολύ αγαπάμε αυτό το άτομο, τόσο οι προσδοκίες μας αυξάνονται αλλά βλέπουμε τα πράγματα από λάθος οπτική γωνία. Μεγάλη παγίδα αλλά όχι αξεπέραστη.
5. Ζήσε τις απλές στιγμές
Ίσως ο πιο κλισέ απ’ όλους του κανόνες, μα κι ο πιο σπουδαίος. Ειδικά μέσα στη ρουτίνα και στους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας, ξεχάσαμε ν’ απολαμβάνουμε οτιδήποτε στη ζωή μας, θεωρώντας τα πάντα δεδομένα στην πολυτάραχη καθημερινότητά μας. Τρέχουμε να προλάβουμε τις όποιες δουλειές μέσα στο άγχος κι όταν έρθει η ώρα για κάτι «απλό» το ξεπετάμε ως ανούσιο. Δεν είναι έτσι όμως. Ακόμα κι όταν, μετά από μια κουραστική μέρα, απλώς αράξεις στον καναπέ με ένα ποτήρι κρασί για ν’ αφιερώσεις επιτέλους χρόνο στον εαυτό σου, είναι μεγάλη υπόθεση. Όταν ό,τι κι αν σου έχει συμβεί ξέρεις πως θα καταλήξεις στην αγκαλιά του συντρόφου σου, αντιμετώπισέ το σαν το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, γιατί είναι. Όταν βρίσκεσαι με φίλους ή την οικογένειά σου για καφέ, φαγητό ή οτιδήποτε άλλο, φρόντισε να ρουφήξεις κάθε στιγμή αχόρταγα. Στόλισε τις στιγμές με τ’ αγαπημένα σου πρόσωπα, με καλή διάθεση, χαμόγελα, γέλια, πειράγματα, τρέλα και πάθος, όπως τους αρμόζει. Τ’ απλά άλλωστε έχουν την έννοια του εύκολα κατανοητού, του εύκολα προσβάσιμου κι όχι του ασήμαντου, όπως τείνουμε να πιστεύουμε.
Κανένας από τους παραπάνω κανόνες δεν είναι ανέφικτος, απλώς είναι τόσο δύσκολος όση κι η πίστη μας ότι δεν αξίζουμε την ευτυχία ή η πεποίθησή μας ότι η ευτυχία είναι κάτι άπιαστο, ουτοπικό κι ανύπαρκτο.
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
