Κάποιες φορές, όλοι μας, έχουμε φτάσει στο σημείο ν’ αναρωτιόμαστε, αν εξακολουθούμε να είμαστε ερωτευμένοι με τη σχέση μας ή αν έχει τελειώσει από πλευράς μας και πρέπει να το λήξουμε. Αυτή η σκέψη κι αμφιβολία, από τη στιγμή που θα καρφωθεί στο μυαλό μας, μας βασανίζει για μέρες, ίσως και για μήνες πολλές φορές, ανάλογα το πόσο ενοχικός είναι ο καθένας μας.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό- ειδικά αν η σχέση είναι μακροχρόνια-να υπάρχει ρουτίνα ανάμεσα στο ζευγάρι, από την τριβή της καθημερινότητας και κατά τη διάρκεια των ετών, όμως, όπως πολλές φορές έχουμε ακούσει, ο έρωτας μένει ζωντανός για όσο το επιθυμούν κι οι δύο πλευρές. Ασφαλώς, αν αργό-καίει ακόμα ο φτερωτός θεός, μπορεί ν’ αναζωπυρωθεί η φλόγα αρκεί να υπάρξει προσπάθεια, αρχικά από την πλευρά που νιώθει ότι χάνει το ενδιαφέρον της, ώστε ν’ ακολουθήσει κι η άλλη. Συνεπώς αυτό δε θα έπρεπε να μας απασχολεί, αφού περνάει από το χέρι μας. Αντιθέτως αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί, όταν η αμφιβολία μας χτυπά την πόρτα, είναι αν όντως μας τέλειωσε ή αν απλώς παρασυρθήκαμε, αμελήσαμε κι ατονήσαμε, από τη ρουτίνα και την καθημερινότητα.
Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο γίνονται, δυστυχώς, πολλά μπερδέματα κι άρα λάθη και γι’ αυτό τον λόγο υπάρχουν πολλές φορές επιστροφές από το ίδιο άτομο που έδωσε τέλος στη σχέση. Πώς λοιπόν θα ξεχωρίσουμε αυτήν την τόσο λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αναζωπύρωση και τη λήξη;
Σκέψου την πρώτη φορά που φιληθήκατε, αυτή την υπέροχη στιγμή αμηχανίας που ένιωσες, από την ώρα που άρχισαν να πλησιάζουν τα πρόσωπά σας, μέχρι να ενωθούν τα χείλη σας, συνοδευόμενη από τις πιο βαριές και παθιασμένες ανάσες σου. Αναλογίσου αυτή την τόσο έντονη στιγμή, που έκανε την καρδιά σου να χτυπάει σε τρελούς ρυθμούς κι ολόκληρο το σώμα και τις αισθήσεις σου να νιώθουν αυτή τη γλυκιά προσμονή της ένωσης. Νιώθεις το ίδιο και τώρα; Αν ναι, όλα τα συναισθήματά σου είναι εκεί και περιμένουν καρτερικά να τα ταρακουνήσεις εκ νέου.
Αναλογίσου επίσης την πρώτη φορά που κάνατε έρωτα, βήμα προς βήμα. Τότε που το κορμί σου σχεδόν σπαρταρούσε από πάθος, πόθο κι ηδονή, στα χέρια του συντρόφου σου. Τότε που αναζητούσες συνεχώς να ενωθούν τα βλέμματα και τα χείλια σας, πέρα από τα σώματά σας, για να πείτε όσα οι λέξεις δε θα μπορούσαν να πουν εκείνη την υπέρτατη στιγμή. Ανατριχιάζεις ακόμα μόλις το σκέφτεσαι; Αν ναι, κάπου έχασες απλώς τον δρόμο σου.
Θυμήσου όλες εκείνες τις φορές στην αρχή της σχέσης σας, που στηνόσουν πάνω από το κινητό, περιμένοντας μήνυμα ή τηλέφωνο και μόλις αυτό έσκαγε, έσκαγε απ’ ευθείας κι ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό σου, κάνοντάς σε να νιώθεις σαν έφηβος στον πρώτο του έρωτα. Επίσης σκέψου, τις πρώτες σας συναντήσεις ως ζευγάρι, όπου μόλις εμφανιζόσουν εσύ ή εκείνο στο μέρος συνάντησης, ένιωθες ναυτία και ζαλάδα από το πολύ οξυγόνο των γρήγορων ανασών σου, ένα ελαφρύ τρέμουλο στα χέρια και τα χείλια και τα μάτια σου να χαμογελούν. Καθώς τα σκέφτεσαι όλα αυτά νιώθεις, έστω κι ελάχιστα, τα ίδια συναισθήματα να σε κατακλύζουν; Αν ναι, δεν ήρθε η ώρα να φύγεις, πάλεψέ το.
Είναι μυστήριος ο έρωτας κι αν η φωτιά του δεν έχει σβήσει εντελώς, θα βρει τον τρόπο και τον χρόνο να φουντώσει ξανά και να σε τυλίξει στις φλόγες του. Κι όταν συμβεί αυτό, καλό θα ήταν να είσαι ακόμα με τον άνθρωπο που θέλεις να καείτε μαζί. Καμία πόρτα δε μένει για πάντα ανοιχτή, γι’ αυτό προτού την κλείσεις βεβαιώσου ότι δε θα ενδιαφερθείς να τη χτυπήσεις ξανά.
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
