Δεν υπακούει σε καμία λογική, μόνο στο αίσθημα, στην τρέλα, στον ενθουσιασμό, στα ξαφνικά χτυποκάρδια και μόνο στην όψη του άλλου, στην ταχυπαλμία μ’ ένα άγγιγμά του. Είναι ένα συναίσθημα που εμφανίζεται και σε τρώει ολόκληρο, σε παρασύρει και μάλιστα με τη θέλησή σου. Έρωτας τ’ όνομά του.
Πολλές φορές όμως, δυστυχώς, το κίνητρό μας για μία σχέση, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα παραπάνω. Όλοι μας, έστω και μία φορά στη ζωή μας, ξεκινήσαμε ή μείναμε σε μια σχέση για λάθος λόγους, αφού δεν ερωτευτήκαμε τον άλλον αληθινά, αλλά ερωτευτήκαμε την ιδέα πως μας αγάπησε. Η γραμμή ανάμεσα στον έρωτα και τον απλό συμβιβασμό, αν και πλήρως ευδιάκριτη, είναι πολύ λεπτή.
Υπήρξε λοιπόν, έστω και μια φορά, ο κατάλληλος συνδυασμός της σωστής κι έντονης διεκδίκησης από κάποιον, με τη δική μας λάθος προσωπική κατάσταση, τα οποία συνηγόρησαν ώστε να συμβεί μια τέτοια συμβιβαστική σχέση. Συγκεκριμένα, υπήρξε ένα άτομο το οποίο κυριολεκτικά κίνησε γη κι ουρανό, προκειμένου να μας δείξει τι αισθάνεται και να μας πείσει ότι αξίζει μια προσπάθεια. Μας φλέρταρε και μας πολιορκούσε με κάθε μέσο και τρόπο, πείθοντάς μας πώς δεν εμφανίστηκε για να χάσει. Αρχίσαμε, σιγά-σιγά, να γοητευόμαστε από την προσοχή και το ενδιαφέρον που έδειξε για εμάς, οπότε και γίναμε λίγο πιο δεκτικοί.
Αυτό βέβαια από μόνο του δεν αρκεί για να προχωρήσουμε σε σχέση, αφού παίζει μεγάλο ρόλο το αν βρισκόμαστε σε μία ευάλωτη φάση της ζωής μας ή όχι, όταν συμβαίνει αυτό. Αν παραδείγματος χάρη, μόλις έχεις χωρίσει ή προσπαθείς να ξεπεράσεις κάτι πολύ δυνατό που σε ταρακούνησε, τότε αδιαμφισβήτητα θ’ αρχίσεις να σκέφτεσαι πως αυτό το νέο άτομο, είναι πρόθυμο να σου προσφέρει όσα έψαχνες και δεν είχες από την προηγούμενη σχέση σου, ή τα είχες και σου έλειψαν. Ασυνείδητα λοιπόν, δανείζεσαι τα συναισθήματα κάποιου άλλου και τα χρησιμοποιείς σαν υποκατάστατο των όσων θα ήθελες. Αρχίζεις λοιπόν, χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, να πείθεις τον εαυτό σου ότι ερωτεύτηκες κι εσύ.
Μπορεί επίσης, να είσαι ήδη αρκετό καιρό μόνος κι αυτή η μοναξιά να σε κούρασε, να μπούχτισες και να βιάστηκες να την ξεφορτωθείς. Κι ασφαλώς το πήρες απόφαση, όταν εμφανίστηκε ένα άτομο που σε διεκδίκησε με τρέλα, με ενθουσιασμό, με όσα στερήθηκες τόσο καιρό. Χωρίς να το πολυσκεφτείς ενέδωσες, και χωρίς να το συνειδητοποιείς αποδέχτηκες έναν συμβιβασμό συναισθημάτων προκειμένου ν’ αποφύγεις τον φόβο και τις συνέπειες της σκληρής μοναξιάς.
Μ’ όλα αυτά μπερδεμένα στο υποσυνείδητό σου και χωρίς ασφαλώς να το κάνεις σκόπιμα, έπεισες εσένα και το άλλο άτομο, ότι είσαι ερωτευμένος. Το πάλεψες με νύχια και με δόντια, ώστε ν’ αποφύγεις τις ενοχές ότι υπάρχει ένα άτομο που λιώνει για σένα, σου δίνει απλόχερα όσα ήθελες πάντα κι εσύ τελικά δεν μπορείς ν’ ανταποκριθείς με το ίδιο πάθος. Όμως μάταια.
Βλέπεις, μπορεί αρχικά να μπέρδεψες τον έρωτα με τον συμβιβασμό, αλλά ο έρωτας είναι εγωιστής για να δεχτεί τέτοια μετριότητα και θα έρθει αργά ή γρήγορα η στιγμή που θα σε κάνει ν’ αντιληφθείς το λάθος σου. Θα κατανοήσεις ότι κοροϊδεύεις, χωρίς να το θέλεις, το άλλο άτομο και κυρίως εσένα! Και τότε θα αποχωρήσεις αφήνοντας όμως τον άλλον κομμάτια από τις φρούδες ελπίδες.
Γι’ αυτό, αφήστε στην άκρη τις χλιαρές και μέτριες καταστάσεις και τρέξτε εκεί όπου τρέμει η καρδιά σας. Παλέψτε για το άτομο, που είναι η πρώτη σας σκέψη το πρωί κι η τελευταία το βράδυ. Διεκδικείστε εκείνον τον άνθρωπο που μαζί του είστε ο εαυτός σας, απογυμνωμένοι από εγωισμούς, δεύτερες σκέψεις και στρατηγικές. Πηγαίνετε εκεί όπου τίποτα δε χρειάζεται προσπάθεια κι όλα βγαίνουν γοητευτικά αβίαστα, μα κι όσα χρειάζονται θα θέλετε με πάθος να την κάνετε. Κι αν δεν υπάρχει αυτό το άτομο, θα εμφανιστεί αργά ή γρήγορα γιατί κι εκείνο σας ψάχνει.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου