Είναι δεδομένο, πως κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται κι εκφράζει το φλερτ με εντελώς διαφορετικό τρόπο, κάτι το οποίο έχει προκαλέσει, ουκ ολίγες φορές, παρεξηγήσεις κι ερωτικά δράματα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ζούμε και σε μια εποχή όπου μέσα από τα social media, το φλερτ έχει γίνει πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, σε όλες τις εκφάνσεις του· διακριτικό, άμεσο, δυναμικό, ίσως και χυδαίο καμιά φορά.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, είναι να έχουμε χάσει όλοι μαζί, τ’ αυγά και τα πασχάλια, σχετικά με το πότε κάποιος απλά μας φλερτάρει- έτσι γιατί μπορεί και γιατί το φλερτ μας έγινε μηχανική συνήθεια- και πότε όντως μας γουστάρει και θα ήθελε κάτι παραπάνω από εμάς. Και κάπως έτσι την πατάμε και καταλήγουμε να έχουμε πιο πολλά απωθημένα από ότι έρωτες.
Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι μόλις μας εντόπισε αυτό το ύπουλο γνωστό αγγελάκι κι αρχίσαμε να νιώθουμε έντονα συναισθήματα για ένα άτομο. Μόλις το συνειδητοποιήσουμε οι ίδιοι, ξεκινάμε έναν μαραθώνιο προκειμένου να το κατακτήσουμε και πάντα ανάλογα με την περίπτωση. Ξεκινάμε να φλερτάρουμε το εν λόγω άτομο, με τον δικό μας τρόπο, με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Άλλος προσπαθεί να το στολίζει συνεχώς με κοπλιμέντα για την εξωτερική του εμφάνιση, για το γενικότερο styling, για συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του. Άλλος πάλι αρχίζει να πετάει σπόντες και να προκαλεί συνεχώς λεκτικά το άτομο ενδιαφέροντός του. Όλα τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα, είτε από την δια ζώσης επαφή, είτε μέσω μηνυμάτων/σχολίων στα social media.
Αν δε, το άτομο που γουστάρουμε ανήκει στην παρέα με την οποία συναναστρεφόμαστε, όλα είναι λίγο πιο εύκολα -νομίζουμε- αφού οι πιθανότητες να το συναντούμε από κοντά είναι πολύ μεγαλύτερες, συγκριτικά με το να συχνάζαμε επιτηδευμένα σε μέρη που γνωρίζουμε ότι συχνάζει κι εκείνο. Είμαστε λοιπόν πεπεισμένοι, ότι έχουμε δώσει ξεκάθαρα το πράσινο φως, στο άτομο που γουστάρουμε και καθόμαστε συνεχώς σε αναμμένα κάρβουνα, αναμένοντας τη δική του επόμενη κίνηση, αφού πιστεύουμε ακράδαντα, ότι έχουμε ήδη εκτεθεί με όλη τη συμπεριφορά μας- ε, να μην φανούμε απελπισμένοι κι απεγνωσμένοι.
Κι αυτή η επόμενη κίνηση δεν έρχεται ποτέ- τουλάχιστον όπως την έχουμε στο μυαλό μας. Αυτό που εμείς θεωρούμε πράσινο φως κι υπέρ-έκθεση συναισθημάτων, για τον άλλον μπορεί να είναι το απόλυτο τίποτα. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, να μην έχει καν αντιληφθεί ότι τον γουστάρουμε και να θεωρεί τις αντιδράσεις μας κομμάτι του χαρακτήρα και της γενικότερης συμπεριφοράς μας. Επίσης ενδέχεται, να έχει αντιληφθεί ένα όποιο ενδιαφέρον προς το πρόσωπό του, αλλά να θεωρεί ότι είναι φλερτ στα πλαίσια του χαβαλέ, του παιχνιδιού και του πειράγματος, οπότε να το ανταποδίδει, αλλά ως εκεί, βήμα παραπέρα. Ασφαλώς υπάρχουν κι οι περιπτώσεις, ειδικά αν όντως είστε στην ίδια παρέα, που ο άλλος δε θέλει απλά να καταλάβει τι συμβαίνει, αφού διακυβεύεται κι η συνοχή της παρέας κι απλά εξασκείται στην τέχνη του φλερτ.
Και κάπως έτσι, έρχεται η μέρα που απλά πληροφορούμαστε ότι το άτομο που γουστάρουμε, βρίσκεται πλέον σε σχέση και μένουμε απορημένοι, με ανοιχτό το στόμα. Αναρωτιόμαστε πώς γίνεται, ενώ δείξαμε ολοφάνερα το ενδιαφέρον μας κι υπήρχε ανταπόκριση, τελικά να προχώρησε με άλλο ταίρι. Οριακά το θεωρούμε απιστία.
Καλώς ή κακώς λοιπόν, το φλερτ και το γενικότερο παιχνίδι, ασφαλώς και χρειάζονται και δίνουν μια άλλη διάσταση στη μάχη του έρωτα, αλλά από ένα σημείο κι έπειτα κι όπως αναφέρθηκε παραπάνω, δεν αρκεί. Καλό είναι να δηλώνουμε ακριβώς τι νιώθουμε και τι σκεφτόμαστε για κάποιον, ώστε είτε όντως να το κερδίσουμε και να επιτύχουμε τη σύναψη σχέσης μαζί του, είτε να φάμε ωραιότατα τη χυλόπιτά μας και να το πάρουμε απόφαση να συνεχίσουμε.
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
